Nie mogę się powstrzymać od rozpamiętywania olśniewającej ingerencji nowej wartości niewyczerpany nordycki kamieniołom dla większej chwały noir: Samuel Bjørk. Najlepsze powieści na twardo, termin ten opatentowany przez Amerykanina KupiecObecnie są niezawodnie kojarzeni z pisarzami północnej Europy. Tam, gdzie zimno zaprasza do odwrotu, a brak światła harmonizuje złowieszczo z ciemnością zbrodni.
Ponieważ on Norweg Samuel Björk, który jest porównywany do Jo nesbo Ze względu na przypadkowy aspekt literacko-muzyczny, przez frontowe drzwi udało się zaprezentować dwóm nowym bohaterom wielkimi literami gatunku.
Zespół utworzony przez weteran naukowy Munch wspierany przez rozpoczynającą się karierę kryminalistyczną Krüger Służy to wzmocnieniu aspektu policyjnego tymi dwoma rekwizytami, które przenikają się, w tym ich nieporozumienia, z różnych pryzmatów. Efekt Bjork jest w toku, a seria jej powieści Munch-Krüger ma na celu dostarczenie wielu dobrych chwil w tej soczystej, inspirowanej kryminałem lekturze.
Top 3 polecane powieści Samuela Bjork
Wilk
W dobrych powieściach kryminalnych przyczynowość i przypadek prowadzą nas przez fabułę z niepokojącym wrażeniem, że zbrodnia ma efekt wahadła z irytująco nieprzewidywalną kadencją. Tylko najbardziej bezwzględny morderca wie, jaki jest mechanizm, który wskazuje na śmierć jako zemstę i złą wolę z najgłębszego szaleństwa.
Źle zamknięte sprawy piętrzą się w historii gatunku noir równolegle z rzeczywistością, która nie zawsze jest w stanie zamknąć krąg wokół wilka, który raz po raz wkracza między owce, by wybrać swoją zdobycz. Intuicja jest jedyną rzeczą, która czasami pozostaje, aby móc szukać tego momentu oczekiwania. Zwłaszcza, gdy wahadło znów zaczęło się poruszać, czekając na nowe żniwo niewinnych istnień...
Rolnik znajduje na szwedzkim polu ciała dwóch jedenastoletnich chłopców wraz z martwym zającem. W pamiętniku jednego z nich znajduje się tajemniczy wpis: „Jutro jest pełnia. Boję się wilka”. Osiem lat później na polu w pobliżu Oslo zostają znalezione ciała dwojga innych dzieci.
Inspektor Holger Munch, niedawno awansowany na szefa nowej jednostki dochodzeniowej, właśnie zatrudnił młodą policjantkę Mię Krüger, która olśniła wszystkich w akademii swoją intuicją. Na zdjęciach z miejsca zbrodni Mia odkrywa szczegół, który do tej pory pozostawał niezauważony i który nie wróży dobrze. A potem znikają dwaj inni chłopcy...
Podróżuję sam
Makabryczna zagadka o tym, jaki człowiek może zabić dziewczynę, a także się do tego poddać, by dać zagadkę każdemu, kto znajdzie martwe ciało.
Bo owo „podróżuję sama” wypisane na plakacie wiszącym nad wisielczynią wydaje się być przesłaniem usprawiedliwiającym autora śmierci, szaloną wymówką, ponurym argumentem o morderczym szaleństwie kogoś tak niewinnego.
Między Munchem a Krügerem śledzą zawiłe ścieżki, które próbują rozwiązać ten bełkot. Bezwzględny morderca i jego haniebna zagadka. Być może jest to gra w serię seryjnych zbrodni. A może to tylko anagram lub inne szalone narzędzie.
Chodzi o to, że co gorsza, zespół naukowców jest pogrążony w jednym z tych krytycznych momentów, w których Mía cierpi z powodu tego odłączenia od świata. Genialna badaczka i jej typowe destrukcyjne instynkty...
Ale może właśnie w ten sposób, w swoich najgorszych chwilach pod studnią, może zrozumieć, co, do diabła, myśli ktoś, kto może zabrać dziewczynę i pokazać ją wiszącą na drzewie...
Chłopiec w śniegu
W czarnym gatunku bohaterowie zazwyczaj mierzą się z najskuteczniejszym przestępcą, który stara się zaspokoić pragnienie zemsty w obliczu starych traum, długów krwi, różnych psychopatii skupionych na grupach potencjalnych ofiar.
A jednak nie tak często spotykamy mordercę tylko dlatego, że morderca bez planu porusza się tylko po to, by ukierunkować swój instynkt wrogości.
Kto jest zdolny do zabijania i znajduje swoją szczególną doraźną sprawiedliwość w zewnętrznej przemocy i wie, że najlepszym sposobem na stłumienie nienawiści jest działanie na chybił trafił…
Oczywiście z perspektywy detektywów Holgera Muncha i Mii Krüger sprawa nabiera psychotycznego wydźwięku. Nie wiedzą, jak próbować upolować tę nową formę zła, która działa całkowicie improwizowana.
Każdy może umrzeć, jeśli w najgorszym momencie przekroczy ścieżkę zabójcy. Ale także stary dobry Bjor rzuca przynętę od początku opowieści, która łapie czytelnika i sprawia, że drży niespokojnie, trzymając się tej przynęty. Zaczęliśmy podróżować w czasie, aż do 1999 roku. To, co wydarzyło się w zimną noc tego roku, wiąże się z obecnymi wydarzeniami.
A my, czytelnicy, chcielibyśmy rozpocząć pobudkę do zdezorientowanych mieszkańców fabuły. Chyba że wszystko jest podstępem, sprytnym manewrem zmylenia, abyśmy uwierzyli, że wiemy więcej niż to, co naukowcy łączą.
Oczywiste jest, że seryjny morderca najbardziej improwizowanych ofiar ma duże pole manewru, aby rzucić wyzwanie swoim dwóm prześladowcom. Wydaje się, że zna ich bardzo dobrze i zaprasza ich do gry w najbardziej makabryczne gry, w których kostka śmierci może oznaczać najbardziej nieoczekiwany ruch...
Inne polecane książki Samuela Bjorka
Sowa
Prawdopodobnie najmniej magnetyczna powieść do tej pory, oczywiście z tych opublikowanych w Hiszpanii. To już druga część (jeśli można tak nazwać niezależne przypadki inspektorów Muncha i Krügera).
Czerpiąc ze stereotypów dotyczących teatralizacji morderstwa, Bjork przedstawia nam kłopotliwą młodą kobietę, która zjawia się martwa w środku lasu, z typową niemal pogańską sceną ofiarowania diabłu naładowanego świecami i otoczonego piórami jakiegoś ptaka.
Oczywiście suma szczegółów podanych przez mordercę umożliwia ukierunkowanie śledztwa. Po ustaleniu charakteru piór, takich jak pióra sowy, wskazówki są zorientowane na symbolikę lub bliskość tych zwierząt.
Powieść, w której wewnętrzna podróż Mii Krüger do jej piekieł jest bardziej szokująca niż samo rozwiązanie sprawy. Co dziwne, Mia wydaje się potrzebować kontaktu ze złem, aby wyegzorcyzmować swoją zapracowaną duszę, aby zrozumieć, że zło nie jest tylko czymś, co ją koroduje w środku.
