Kiedy autor może być godny nagrody tak „odmienne” jak Pulitzer o charakterze ogólnym oraz Hugo czy Nebula dla Science Fiction, bez wątpienia musimy przyznać, że mamy do czynienia z autorem multidyscyplinarnym, któremu udaje się przekonać do swojej eklektycznej natury czytelników znajdujących się na bardzo różnych pozycjach w zakresie lektury.
Tak jest w przypadku Michał Chabon który ponadto, aby osiągnąć tę niezaprzeczalną doskonałość twórczą, musiał stawić czoła okresom twórczej suszy, być może dlatego, że wciąż nie wiedział, po jakich wodach ma się poruszać, lub prawdopodobnie dlatego, że jego zdolność do rozdzielania bardzo różnych wątków była nadal zdolnością do eksploracji w większym stopniu głębokość.
Rzecz w tym, że twórczy aspekt tego autora nie pojawia się jako coś spontanicznego, ponieważ jego wykształcenie było już zorientowane na sztuki piękne, a konkretnie na dziedzinę mniej naturalizowaną w środowisku akademickim, ponieważ sztuka ekspresji werbalnej, czy to w poezji, czy w prozie, może lub może nie wynikać ze środowiska akademickiego lub od najbardziej absolutnego samouka.
Mając dyplom z kreatywnego pisania, Michael Chabon był jednym z tych pisarzy, którzy przeszli oficjalne etapy tej branży (wybaczcie to ryk), aby w końcu zerwać ze stereotypami i schematami i pisać z pasją o gatunkach, które zawsze mu się podobały.
Michael zawsze zaskakuje, a w jego opowiadaniach można znaleźć krytykę i refleksję na wiele sposobów, ale to, co mnie najbardziej zaskakuje u tego pisarza, to fakt, że wśród jego książek przez pesymizm przebija się powiew nadziei, pozytywny cień puszczany w jego różnorodnej literaturze.
Top 3 najlepszych książek Michaela Chabona
Niesamowite przygody Kavaliera i gliny
O nazizmie, jego ideologii, wdrażaniu i jego złowieszczych konsekwencjach, które pasują do ponurej rzeczywistości faktów, napisano wiele dzieł beletrystycznych.
A w niektórych powieściach czy filmach chodzi o szukanie tego punktu barwnego, który w jakiś sposób może wysublimować potworność i tragedię ludzkiego szaleństwa. Przypadki takie jak krótka powieść Chłopiec w pasiastej piżamie, autorstwa Johna Boyne’a, czy Życie jest piękne, potrafią podnieść morale wśród ruin naszej cywilizacji za pomocą ludzkiej błyskotliwości anegdot. Coś podobnego dzieje się z tą powieścią.
Z odległego Nowego Jorku w latach czterdziestych XX wieku Sam i Joe, dwaj młodzi Żydzi, wymyślają komiksową postać walczącą z Hitlerem. Eskapista jest istotą zdolną do dokonania rekapitulacji ludobójstwa.
W scenerii przeniesionej do szalonego tempa komiksowej przygody będziemy wraz z dziećmi podążać dalej, odkrywając miasto nasycone kolorowym filtrem wyobraźni zuchwałego i magicznego autora.
Żydowski Związek Policyjny
Jeśli kształcenie literackie może się w jakikolwiek sposób przydać w kształtowaniu pisarza (jestem bardziej z tych, którzy uważają, że pisarz się rodzi, a nie tworzy), pojawia się pytanie, czy akademickie studiowanie literatury może nadać wartość, aby projekt Dla początkującego pisarza ta powieść jest niewątpliwie najwspanialszym osiągnięciem.
Mówię to, ponieważ jest to powieść, która zdobyła najbardziej prestiżowe nagrody fantasy i science fiction, choć nie jest powieścią prawdziwie gatunkową.
Tylko pisarz przeszkolony w tym zakresie może dać nam dzieło jako całość, które można przeczytać w ramach ulubionego gatunku. Bo…, z całą pewnością powiedziałbym, że to kryminał z surrealistycznym wydźwiękiem.
Przede wszystkim dlatego, że dla mnie wielkim bohaterem w tym kosmosie postaci jest Meyer Landsman, typowy detektyw, który wrócił ze wszystkiego i obciążony tak wieloma winami, że musi znaleźć odpowiedzi na dnie butelek.
Małe miasteczko Sitka, zagubione w głębokiej Alasce, nabiera szczególnego znaczenia, ponieważ schronią się tam kolonie Żydów, którzy mieli nadzieję kiedyś wrócić do ojczyzny.
Wszczęcie stamtąd sprawy o morderstwo może wiązać się z niuansami socjologicznymi. A jednak to, co robi Chabon, wtrąca nas w ekscytujące delirium pomiędzy onirycznym, fantastycznym i groteskowym wrażeniem bycia człowiekiem ze swoimi ideologiami i przekonaniami.
cudowni chłopcy
Pisanie powieści o pisarzu musi być dla autora jedną z najbardziej satysfakcjonujących fabuł. Z Dostojewski w górę Stephen King, Via Borges o Coetzeego a nawet Joel Dicker o Dante Alighieri…było wielu pisarzy, którzy w pewnym momencie zostali zmuszeni do zaproponowania fabuły, w której pisarz, ze swoimi blokadami i inspirującymi urojeniami, odgrywa istotną rolę.
Michael Chabon zrobił to tym razem w przypadku tej powieści. Spotkanie z Gradym Trippem, stereotypowym pisarzem, który zna siebie lepiej, niż wskazują na to jego uznania, przeżywa twórczy zamęt, który wprowadza go w narracyjną i życiową pętlę, gdzie wszystko zdaje się być obciążone tym samym nieszczęściem, porzuceniem muz.
Wracając do istoty pisarza, który zna siebie lepiej, niż wskazują na to jego rozpoznania, wszystko, co spotyka Grady’ego, ma związek z tym przeznaczeniem, które w taki czy inny sposób musi go czekać.
Jego życie to literacki chaos, w którym blask chwały objawia się w podziwie pojedynczego czytelnika, ale w końcu spadają na niego obowiązki. Może stary, dobry Grady ma tylko ostatnią szansę na Word Party i ma nadzieję, że jej nie zmarnuje…
