3 najlepsze książki Carme Chaparro

W 2017 roku obserwowaliśmy przebudzenie bestii literackiej, którą jest Carme Chaparro. W ciągu nieco ponad dwóch lat dziennikarka wykorzystała swoją nową stronę komunikacyjną w fikcyjnej narracji, a konkretnie w gatunku suspensu, który olśnił tysiące czytelników, zapominając o tym medialnym pochodzeniu, które ciąży na każdym, kto rozpoczyna nową twórczą przygodę.

Odkładając na bok, oto wspaniały tom, który zbiera najlepsze Carmen Chaparro:

Rzecz w tym, że autor ten zanurzywszy się w publikowaniu książek, zapuścił się także w dziedzinę literatury faktu. Twoja książka Cicho jesteś piękniejsza daje upust tej kronikarskiej żyłce naszych czasów, którą każdy dziennikarz i felietonista kieruje się ku eseistyce.

W związku z tym, w oparciu o płodną działalność tego pisarza, przyglądamy się rosnąca bibliografia Carmen Chaparro w którym można się cieszyć thrillery maksymalnego napięcia lub przeciwnie, z ciekawymi rozprawami na temat aktualnego świata.

3 najlepsze polecane książki z Carme Chaparro

Nie zawiedź swojego ojca

W postaci ojca jest coś ze starożytnej czci. Na pół przyzwyczajenie, na pół postawa i charakter ojcowski, sprzeczne emocje unoszą się nad tą więzią z ojcem zdolnym do karania i tęsknoty za demonstracją, nie zawsze osiągalną poprzeczką tego, czym powinno się stać. Pod jego nieobecność wszystko może być łatwiejsze, z wyjątkiem części emocjonalnej, która zawsze tęskni za pewnego rodzaju autorytetem, który pochodzi tylko z mocnej i czułej ręki ojca.

To powieść dla odważnych.  Już na pierwszej stronie czytelnik otrzymuje pierwsze uderzenie: czytaj dalej, jeśli się odważysz, autor rzuca nam wyzwanie. Jeśli to zrobisz, weźmiesz udział w sekcji zwłok dziwnych zwłok w Sądowym Instytucie Anatomicznym w Madrycie. To ciało młodej, sławnej, bogatej i przygnębionej kobiety – Niny Vidal – która została zamordowana z okrucieństwem równie niewyobrażalnym jak… twórcza?

Kilka dni później pojawia się zwłoki innej młodej kobiety, również sławnej i bogatej. Obie ofiary były przyjaciółmi i dorastały razem w najbardziej elitarnym i potężnym środowisku w Hiszpanii.

Ktoś naśladuje najbardziej brutalne tortury w historii ludzkości. Nina Vidal zostaje zamordowana jak chciwy Krassus, Rzymianin, który doprowadził do władzy Juliusza Cezara. María Vives jest obszyta muszlami, jak Hypatia z Aleksandrii. Kto będzie następną ofiarą? Jaką torturę wymyślił dla niej morderca?

W wyścigu z czasem Ana Arén staje przed największym wyzwaniem w swojej karierze zawodowej. Do końca nie będzie wiedziała, że ​​wszystkie badania doprowadzą ją do rozwiązania niewiadomych we własnym życiu.

Z wielką umiejętnością tworzenia fabuł i szaleńczym tempem w swoim pisaniu, Carme Chaparro, która zdobyła poważną pozycję wśród autorów powieści kryminalnych, zamyka się Nie zawiedź swojego ojca Trylogia Any Arén.

nie jestem potworem

Punktem wyjścia tej książki jest sytuacja, która wydaje się niezwykle niepokojąca dla wszystkich rodziców, którzy znajdują w centrach handlowych miejsca, aby podczas przeglądania witryny sklepowej uwolnić swoje pociechy.

W tym mgnieniu oka, w którym tracisz wzrok w garniturze, w modnych dodatkach, w swoim długo wyczekiwanym nowym telewizorze, nagle odkrywasz, że twojego syna nie ma już tam, gdzie go widziałeś w poprzedniej sekundzie. W mózgu natychmiast włącza się alarm, psychoza zwiastuje jej intensywną erupcję. Pojawiają się dzieci, zawsze się pojawiają. Ale czasami nie. Mijają sekundy i minuty, idziesz jasnymi korytarzami otulonymi uczuciem nierzeczywistości.

Zauważasz, jak ludzie patrzą, jak się poruszasz niespokojnie. Prosisz o pomoc, ale nikt nie widział Twojego maleństwa. Nie jestem potworem osiąga ten fatalny moment, w którym wiesz, że coś się stało i nie wydaje się to nic dobrego. Akcja toczy się gorączkowo w poszukiwaniu zaginionego dziecka. ten Inspektor Ana Arén, z pomocą dziennikarza, od razu kojarzy zniknięcie z inną sprawą, sprawą Slendermana, nieuchwytnego porywacza innego dziecka.

Lęk jest dominującym uczuciem powieści detektywistycznej o absolutnie dramatycznym zabarwieniu, jakie zakłada się po stracie dziecka. W tej sensacji pomaga niemal dziennikarskie potraktowanie fabuły, tak jakby czytelnik mógł podzielić się wyłącznością stron wydarzeń, na których ma się rozwijać historia.

Chemia nienawiści

Ana Arén powraca z roli laureata w poprzedniej powieści, aby ponownie skonfrontować się z tym strachem, który ostatecznie przenosi się ze śledztwa do prywatnej sfery samej inspektor.

Ponieważ po raz kolejny Ana Arén będzie miała wszystko przeciwko temu: charakter i wyrafinowanie przestępstwa, zagrażające mu środowisko pracy, niewyczerpany głos opinii publicznej zwielokrotniony z niewyczerpanymi źródłami wczesnego skazania i ponownego oskarżania samego śledztwa. Ponieważ ofiarą nie jest byle kto. A kiedy zabójstwo rozbryzguje ludową wyobraźnię, w której rezydują emblematyczne postaci, możni, wielcy mężczyźni i kobiety, tworzący to lustro, w którym wszyscy starają się odbijać, sprawa nabiera eposu złowrogiego. Morderca wybrał ją, charyzmatyczną i znaną kobietę. Być może akt mizoginii, może efekt fana doprowadzony do skrajności niezdrowej obsesji, bez wykluczenia najbliższego otoczenia, w którym zawsze odkrywa się niespodzianki.

Ale tym razem premedytacja osiąga nieodgadnione poziomy. Zbrodnia zawsze oznacza czynnik namiętności, nienawiść, skoncentrowaną chemię ku zniszczeniu życia. A jednak rozum psychopaty potrafi wszystko przekierować z niezbędnym chłodem. Bo w końcu będzie warto. Kiedy nienawiść znajdzie swój sposób wyrażania się, kiedy jej moc i siła zostaną uwolnione na ciele bożka, aby zostać obalony, wszystko będzie tego warte… A najgorsze jest to, że z pewnością Ana Arén nie jest w najlepszym momencie zmierzyć się z tą nową próbką zła jako pragnieniem makabrycznej chwały przed ludźmi, którzy z przerażeniem patrzą na koniec jednej ze swoich wielkich gwiazd.

Cnotą pisarza powieści sensacyjnych, triumfującego w dzisiejszych czasach mrocznego thrillera, jest umiejętność eksponowania bohaterów do momentu, w którym najbardziej plastyczny powód wydaje się osiągać maksymalną elastyczność. Na horyzoncie pojawia się złowroga rozpacz, a nawet szaleństwo. Wtedy tylko wielkie postacie, które przetrwały, takie jak Ana Arén, mogą kurczowo trzymać się ostatniego wątku.

Inne ciekawe książki autorstwa Carme Chaparro

Kara

Od dziennikarza, który zwrócił się ku narracji, po pisarza, który chce zostać kimś w rodzaju… Shari Lapeña Hiszpański. Ponieważ jego zdolność do wzbudzania niepokojącego napięcia, które wypływa z głębi bohaterów, ostatecznie przesiąka nas do kości.

Nines budzi się pewnego ranka, spodziewając się prezentu urodzinowego od swojego sześcioletniego syna, ale dostaje jego ucho w pudełku z kokardką. Tak rozpoczynają się bolesne poszukiwania, które szokują cały kraj. Wkrótce okaże się, że nie jest to pierwsza śmierć dziecka w tej rodzinie, a sprawa ma związek z bolesnym i dziwnym występem sześciorga młodych ludzi uczestniczących w programie telewizyjnym.

W tym scenariuszu bólu i zamieszania ponownie spotyka się czwórka starych przyjaciół z wieloma niedokończonymi sprawami: Santi, utalentowany i aspołeczny ekspert medycyny sądowej za dnia, transwestyta nocą, posługujący się niekonwencjonalnymi metodami i nieprzewidywalnym geniuszem; Berta, dziennikarka, która musiała uciekać z Hiszpanii, gdy jej brat został oskarżony o straszliwe zbrodnie, a której udało się odkupić i odzyskać prestiż zawodowy; Światła, odważna i niestrudzona reporterka, która w końcu otrzymała zasłużone i nieoczekiwane wyróżnienie za swoją karierę. I zawsze u boku Berty Chiqui, młody geniusz komputerowy, który potrafi dostać się do każdego komputera, jaki tylko zechce.

Cała czwórka zanurza się w skomplikowaną i niepokojącą sprawę, która odkrywa najbardziej mroczne zakamarki ludzkiej duszy: zazdrość, niezaspokojone pragnienia, ego, molestowanie dzieci... i tęsknotę za byciem kochaną. Powieść przeniknięta przekonaniem, że tylko prawda, miłość i miłosierdzie mogą uśmierzyć ból, choćby był ogromny. Thriller, który jest czymś więcej niż thrillerem, to opowieść o człowieku doprowadzonym do granic swoich emocji.

Przestępstwo

Mówią, że bez dobrego startu gubisz się w każdej historii, którą ośmielisz się opowiedzieć. O tej powieści Carme Chaparro atakuje cię od pierwszego akapitu. Ponieważ rzeczywistość spada ciężko z najbardziej złowrogiego nieba...

Pierwszy człowiek rozbija się o asfalt o dziesiątej czterdzieści dwa w nocy w niedzielę XNUMX czerwca. Mężczyzna idący przez plac instynktownie podnosi wzrok. Ma czas, aby zobaczyć kilka osób — nie potrafił powiedzieć, ilu, jak później mówi policji — na parapetach wieżowca. I nagle, zanim nawet może być zszokowana tym, co się dzieje, wszyscy jednocześnie podskakują. Podskakują w tym samym czasie i prawie jednocześnie eksplodują na ziemi. I znowu ten nieopisany dźwięk. Chociaż dużo bardziej intensywny.

Tej ciepłej letniej nocy w Madrycie dziesięć osób skacze w pustkę z dziesięciu pokoi na siódmym piętrze hotelu, który stoi na Plaza de España. Żaden z nich nie zameldował się w recepcji. Nie mają przy sobie niczego, co pozwoliłoby ich zidentyfikować. Jest młoda kobieta, która ledwo skończyła trzydzieści lat, ale jest też ktoś po osiemdziesiątce. Zwłoki mają na sobie ubrania warte ponad sześć tysięcy euro. Inny nosi ubrania, które dała mu organizacja pozarządowa. Ich światy nigdy się nie spotkały. Oni się nie znają. Nie ma gościa ani pracownika, który pamięta, że ​​widzieli ich w hotelu, nie ma rzeczy osobistych w pokojach, z których wyskoczyli; chociaż na nocnym stoliku pod numerem siedemset szesnaście śledczy znajdują kilka zapalonych świec, które wydają się modlić do małej dziewicy, którą delikatnie oświetlają. To dopiero pierwsza z niespodzianek.

Cicho jesteś piękniejsza

Lata świetlne oddalone od wspomnianych książek i zgodne z jego zorientowanym na refleksję powołaniem pisarskim, w tej książce Carme Chaparro przedstawia swoje krytyczne spojrzenie na te tak zwane „wymagania” współczesnego życia.

Impozycje, formuły, oszustwa, które stają się łatwymi etykietami. Etykiety, które niestety ujarzmiają więcej kobiet niż mężczyzn. Nie pozostaje nic innego, jak zmierzyć się z krytycznym tekstem dotyczącym tak wielu aspektów, w których obyczaj lub przeciwnie, awangarda stawia równie wymagania, które wkraczają w bardzo szczególne aspekty.

Nie ma wątpliwości, że obecny człowiek znajduje się na pozycji zwykłego celu marketingowego. Ale gdyby było tylko to zakamuflowane niewolnictwo... Bo jak autor bardzo dobrze wyjaśnia w wielu fragmentach książki, owa szkodliwa część tendencji czy obyczajów stworzonych wzorców ograniczających wolności, szybko przyjmuje się jako wartości graniczące z moralnością. i które utrudniają tę potrzebę usprawiedliwienia.

I właśnie Carme kończy twierdząc, po raz kolejny podnosząc świadomość (bo tak, wszyscy wiemy, jacy jesteśmy niewolnikami, ale bezwładność jest bardzo niebezpieczna wobec alienacji…). Więc nie zaszkodzi zrobić wycieczkę po tej książce, aby odłączyć się i medytować nad tak wieloma niebezpiecznymi kwestiami unoszącymi się nad naszym społeczeństwem ...