Trzy najlepsze książki Camilli Läckberg

Skandynawska powieść kryminalna ma Camilla Lackberg do jednego z jego najsilniejszych filarów. Dzięki Camilli i garstce innych autorów ten gatunek detektywistyczny wyrobił sobie zasłużoną niszę na światowej scenie. Będzie to za dobrą pracę Camilli i innych takich jak nieszczęsny Larsson, czyja spuścizna Saga milenijna podążają za własnym życiem i wszyscy pod wpływem wielkich Maj Sjowall. Ale będzie to również z powodu tego egzotycznego i ezoterycznego punktu krajów długich nocy i niekończących się dni ...

Oczywiście w przypadku mojej przyjaciółki Camilli, powtarzający się scenariusz Fjällbacka, w południowo-zachodniej Szwecji, stanowi bazę dla prawie wszystkich jego propozycji literackich. I ta lokalizacja zawsze się sprawdza, bo staje się swego rodzaju literackim letnim miasteczkiem, do którego zawsze chce się wracać, nawet jeśli wywołuje u nas gęsią skórkę. Camilla to robi i jest to również powszechne w wielu innych, takich jak ogromne Stephen King z Maine lub nawet lubię Vázquez Montalbán zrobił to z Barceloną.

Chodzi o to, że Camilla jest jeszcze jednym wykładnikiem, obecnie jednym z najpotężniejszych, jeśli skupimy się wyłącznie na jej kraju, Szwecji. Kobieta z dużym wykształceniem zawodowym, ale porzuciła wszystko, kiedy mogła całkowicie poświęcić się pisaniu. 12 bardzo interesujących powieści kontempluje ją z jej wielu innych lat poświęcenia. I teraz moja kolej, aby zaproponować...

Top 3 polecane powieści Camilli Läckberg

Mentalista

Nigdy nie zaszkodzi pomóc innym autorom w poszukiwaniu synergii i odkrywaniu nowych ścieżek narracyjnych. Tym bardziej, gdy Camilla zdecydowała się napisać historię taką jak ta, z punktem pomiędzy ezoterycznym i zawsze niepokojącym mentalizmem. I o tym jego asystent w tej historii dużo wie o mentalizmie, Henri Fexeus, który zagłębia się w fikcję z rąk Lackberga po tym, jak zaskoczył miejscowych i nieznajomych swoją pracą „Przeładuj”, styl samopomocy ze szczęśliwego ulepszenia poznawczego ...

W parku rozrywki na obrzeżach Sztokholmu pojawia się ciało młodej kobiety zamordowanej w makabryczny sposób: przeszyte licznymi mieczami w pudełku.

Powściągliwa i metodyczna policjantka Mina Dabiri jest częścią specjalnego zespołu śledczego, który zajmuje się sprawą. Kiedy Mina wyczerpuje wszystkie możliwe wskazówki, zwraca się do znanego mentalisty Vincenta Waldera, aby pomógł im odkryć wskazówki, które mogłyby połączyć morderstwo ze światem iluzjonizmu.

Wraz z pojawieniem się nowego ciała, Mina i Vincent uświadamiają sobie, że mają do czynienia z bezwzględnym seryjnym mordercą i rozpoczynają ekscytujący wyścig z czasem, aby złamać kody numeryczne i wizualne pułapki błyskotliwego i niegodziwego umysłu. Ekscytująca podróż do najciemniejszej części ludzkiej duszy, która nie pozostawi żadnego czytelnika obojętnym.

El espejismo

Hubo un tiempo en el que los lectores pusieron en duda la inspiración de la Lackberg. Y quizá por ello haya buscado esta autora un refuerzo, dos nuevas manos e imaginarios compartidos. Ya son varios los escenarios compartidos con Henrik Fexeus y sus encuentros resultan siempre convenientes, acertados, capaces de nuevas intrigas con giros seguramente depurados entre ambos hasta la mayor sorpresa…

Se acerca la Navidad en Estocolmo y la ciudad se llena de luces. Pero algo siniestro está a punto de suceder: al mismo tiempo que un miembro del ministerio sueco está siendo amenazado de una forma macabra, una pila de huesos de aspecto misterioso es hallada en las vías de metro abandonado de la ciudad, y todo apunta a que pertenecen a un importante financiero.

La investigadora Mina Dabiri y sus compañeros del departamento de Homicidios, todavía en shock tras los trágicos acontecimientos del verano pasado, se verán puestos a prueba de nuevo. Cuando las pistas empiezan a escasear, Mina decide recurrir al mentalista Vincent Walder. Él, a su vez, lucha incansablemente contra sus propios demonios. ¿Qué o quiénes se esconden en los túneles en las profundidades de Estocolmo? Y, lo más importante, ¿con qué motivo?

Srebrne skrzydła

Najlepsza odsłona serii Faye. Po konkretnych wtargnięciach, które mogły być spowodowane niedopasowaniami redakcyjnymi po przybyciu do Hiszpanii lub twórczymi odchyleniami samej autorki. A Faye oczywiście nie jest już taka sama. Mimo to formuła kontrastu jest w pewien sposób powtórzona w tym sequelu. Bo znów jesteśmy u szczytu wiodącej roli, przynajmniej komercyjnie. Ale oczywiście teraz chodzi o zakrycie takich czarnych dziur z przeszłości. Typowy przekaz, który podsumowuje wszystko w formie szaleńczego, splecionego napięcia.

Faye prowadzi nowe życie we włoskim miasteczku. Jej firma Revenge rośnie w siłę, a jej były mąż siedzi w więzieniu. Ale kiedy wydaje mu się, że wszystko wróciło do normy, jego mała bańka szczęścia jest ponownie zagrożona, gdy odkrywa, że ​​ktoś próbuje zrujnować sen, o który tak ciężko walczył.

Duchy przeszłości wciąż wydają się bardzo bliskie i gotowe odebrać wszystko, co twoje. Faye musi wrócić do Sztokholmu, aby ocalić to, co kocha najbardziej. Wyjeżdża też do Madrytu, mrugając okiem do czytelników naszego kraju, który autorka uwielbia.

Inne polecane książki Camilli Lackberg…

Gniazdo kukułki

Zdaniem najbardziej zagorzałych fanów sagi o Fjallbacki, Camilla Lackberg nigdy nie powinna była uciekać od narracyjnego scenariusza, którym urzekła miliony czytelników. Może być zgoda lub nie. Ale prawda jest taka, że ​​jego powrót jest jak ten powrót do miejsca, w którym pozostawiłeś tak wiele rzeczy oczekujących. Powrót do domu, ciemnego domu, kończy się satysfakcjonującą stroną noir.

Po pięciu latach od „Czarownicy” w końcu długo oczekiwana nowa odsłona serii Fjällbacka.Dwa straszne wydarzenia bez logicznego związku wstrząsają Fjällbacka. W sali wystawienniczej odnajdują brutalnie zamordowanego słynnego fotografa, aw domu rzekomego laureata literackiej Nagrody Nobla, na małej wyspie, na której pisarz finalizuje swoją nową książkę, dochodzi do krwawej tragedii.

Patrik Hedström i jego koledzy z komisariatu Tanumshede nie robią postępów w śledztwie, podczas gdy Erica Falck prowadzi śledztwo w sprawie morderstwa transpłciowej kobiety w Sztokholmie w latach 1980. Erica stopniowo zdaje sobie sprawę, że wątki z przeszłości są powiązane z teraźniejszość i że stare grzechy pozostawiają długie cienie. Powieść tyleż mrożąca krew w żyłach, co ekscytująca.

Czarownica

Zło i jego narzędzie zagłady ma w sobie coś tellurycznego. Wygląda na to, że sam Szatan ma domeny na Ziemi, aby realizować jego złe plany. Tylko w ten sposób można wyjaśnić, dlaczego w Fjällbacka, mieście Camilli Läckberg i centrum wszystkich jej powieści, cyklicznie powtarzają się mroczne wydarzenia, które rzucają cień na rutynowe życie różnych pokoleń od XVII wieku.

To, co wspomniałem wcześniej na temat możliwych sił tellurycznych, z których wyłania się zło, może mieć pełny sens, biorąc pod uwagę położenie geograficzne Fjällbacka, głęboko w paszczy Półwyspu Skandynawskiego, które ma zostać pożarte przez jakiegoś kapryśnego potwora.

Dla autorki jej miasto jest żyłką do wykorzystania go jako centrum jej tajemnic i thrillerów. Urocze miasteczko, które obecnie łączy rybołówstwo i turystykę i które w swoim pozornym spokoju oferuje ten niepokojący punkt dla tych, którzy oczekują przerażenia lub makabrycznego wydarzenia.

W tej gigantycznej powieści, objętością i rozwojem fabuły, zaczynamy od zniknięcia małej Linnei. Jej rodzice są zdruzgotani, wydaje się, że ziemia połknęła ich 4-letnią dziewczynkę. Od tego momentu Camilla tworzy wspaniałą strukturę narratora, Ken Follet tylko w wersji Noir.

A prawda jest taka, że ​​zestaw to brutalny sukces. Podróżowanie przez zmieniający się scenariusz czasowy, w którym oferowane są wskazówki do chronologii wydarzeń, które mogą wyjaśnić to zło zakorzenione w Fjällbacka, jest przywilejem dla czytelnika, który zna siebie znacznie ponad bohaterami, który znajduje wskazówki, które mogłyby poprowadzić mieszkańców Fjällbacka miejsce.

Ale oczywiście powieść każe nam również wątpić w nasze własne odkrycia w tych związkach między wiekiem siedemnastym, końcem dwudziestego a dniem dzisiejszym. Powieść, która pomimo fabuły i rozmaitych następstw wie, jak utrzymać czytelnika w ścisłym kontakcie. Ponad 600 stron jednego z największych thrillerów ostatnich lat.

Prawda czy wyzwanie

Czasami Camilla przebiera się za Agatha Christie i rzuca się, jak otwarty grób, na prezentowanie nam thrillerów z plamami krwi między światłami, które nagle gasną przed każdym morderstwem. Następnie następuje dedukcja pomiędzy tajemnicami, podejrzliwymi spojrzeniami, motywami zbrodni, upływem czasu i wieloma czynnikami, na których można zbudować końcowy zwrot akcji. I nie posuwając się tak daleko, by przepisać dziesięć małych czarnych, w końcu odkrywamy hipnotyczną fabułę.

Czterech przyjaciół… Ostatnia noc w roku. Nastolatki Liv, Martina, Max i Anton są najlepszymi przyjaciółmi od lat. Cała czwórka chętnie spędza wspólnie sylwestra, bawiąc się, pijąc i flirtując, jednocześnie szpiegując rodziców w sąsiednim domu.

Cztery sekrety... Ale to już nie są dzieci: trzeba podejmować ryzyko i łamać zasady. I zaczynają grać. Pierwszy do monopolu; potem do Prawda czy wyzwanie. Impreza staje się coraz głośniejsza, a stawka coraz wyższa. Niby mają wszystko, ale za idealną fasadą kryją się sekrety, którymi nigdy się nie dzielili. Każdy z nich kryje w sobie coś, co niewinna gra wydobędzie na światło dzienne i odkryje szokującą prawdę.

Niekończąca się noc. Nic już nigdy nie będzie takie samo. I nie wszyscy dotrą na miejsce z wybiciem północy…

Złota klatka

Nie wiem kiedy Tarantino i Kamila Lackberg aby pisarz rozważył tę kontynuację filmu „Kill Bill” zawsze zaskakującego amerykańskiego reżysera. A przynajmniej, kwalifikując poprzednią przesadę, która może zejść z idei najzacieklejszego protagonisty poszukującego zemsty bez ograniczeń i filtrów moralnych.

Ponieważ Faye czuła się bardzo dobrze w swojej nowo zdobytej strefie komfortu; w swoim sielankowym życiu podchodzi do partnera, którego kocha; w mieszkaniu w centrum Sztokholmu, z którego zadomowił się w wygodnym domu, jak nigdy dotąd w swoim życiu. Bo to prawda, że ​​Faye w początkowym momencie powieści ma niewiele wspólnego z Faye, która poruszała się po dzikiej stronie życia, jak powiedziałby Lou Reed. Tyle że antycypujemy te informacje, nie znając ich z niezbędną precyzją.

Ale to wczoraj może być idealnym narzędziem do malowania gruboziarnistego. Ponieważ w przypadku Jacka życie to zaglądanie w nieoczekiwane zakamarki i zakamarki, w mroczne przestrzenie, w których stara dobra Faye nigdy się nie spodziewała, że ​​się znajdzie...

Oczywiste jest, że jeśli raz przeżyła to, co przyszło jej i jej samej w ciężkich dniach dzieciństwa w Fjällbacka, teraz może przezwyciężyć wszystko. Trzeba tylko rozpoznać granicę, ten punkt bez powrotu, do którego nieuchronnie prowadzi, oszustwo i kłamstwa, daleko poza wszelkimi innymi doznaniami, które kazały jej upewniać się, że za luksusem krył się łuszczący się blichtr skazanego na niepowodzenie związku .

Kiedy nadejdzie czas, Faye będzie musiała przezwyciężyć nędzę, w której zostanie pogrążona. I choć możemy się nie zgodzić, zemsta jest pokarmem, z którego można iść dalej, nienawiść może popychać do kontynuowania życia w opróżnionej duszy. Pomiędzy zniszczeniem a zniszczeniem Faye wybierze drugą opcję. I ani Jack, ani nikt inny nie będzie przygotowany na najokrutniejszą i najbardziej przerażającą zemstę, jaką kiedykolwiek wymyślono.

Kobiety, które nie wybaczają

Nieco zaparkował swoją kryminalną sagę wokół Szwedzka wieś Fjällbacka, (przekształcona w pierwszorzędny turystyczny punkt właśnie dzięki powtórzeniu scenariusza przez tego autora), Camilla wydaje się jeszcze bardziej uwolniona od typowych długów działkowych. Tak więc przed uwolnionym geniuszem możemy cieszyć się tylko nowymi powieściami, w których wątkach możemy spodziewać się wszystkiego.

Tym razem wkraczamy w rodzaj poetyckiej sprawiedliwości, a przynajmniej zwycięstwa lub pyrrusowej rekompensaty w obliczu faktu tak obrzydliwie realnego jak zbrodnicze machismo. Bo kiedy człowiek wpada w rozpacz, wszystko może się zdarzyć...

Ingrid, Victoria i Birgitta to trzy bardzo różne kobiety. Dla reszty świata wiodą pozornie doskonałe życie, ale wszystkie trzy mają coś wspólnego: potajemnie przeżywają tragedię życia w podporządkowaniu mężom. Aż pewnego dnia, zmuszeni do granic możliwości, planują, nawet nie znając się nawzajem, zbrodnię doskonałą.

Obserwatorzy latarni morskiej

Z mojego punktu widzenia jest to podstawowa powieść pozwalająca cieszyć się wspaniałymi zdolnościami twórczymi Camilli. Opowieść, która łączy pewne dawki grozy z porywającą zagadką. Gra cieni i półprawd, przez którą toczy się życie Erici i Patricka.

Stara latarnia morska, przestrzeń z góry potępiona przez wszystkich mieszkańców okolicy, biorąc pod uwagę jej złowrogi charakter, staje się typową klaustrofobiczną sceną, która jak tylko wydaje się trzymać cię w zamknięciu, ale kiedy otwierasz drzwi, odmawiasz odejdź... Patrik wrócił do pracy, Eryka jest w pełni oddana swoim bliźniakom, które urodziły się przedwcześnie.

Ledwie ma czas, by odwiedzić Annie Wester, koleżankę z liceum, która właśnie wróciła do Fjällbacka po wielu latach. Wraz z synem Samem Annie zamieszkała w opuszczonej latarni morskiej na wyspie Gråskär, należącej do jej rodziny.

Pomimo krążących po mieście plotek o legendzie o «wyspa duchów„W którym umarli wędrują na wolności, wydaje się, że nie przeszkadzają mu dziwne głosy, które słyszy w nocy. Ponadto zamordowany zostaje jej były chłopak Matte Sverin, który również spędził kilka lat w Sztokholmie i właśnie rozpoczął pracę w ratuszu Fjällbacka.

Annie jest ostatnią osobą, która widziała go żywego. Te wydarzenia przysporzą Patrikowi i jego skutecznej współpracowniczce Pauli wielu bólów głowy. Ze swojej strony Erica, która równolegle prowadzi własne śledztwo, będzie mogła zawiązać pewne luźne sprawy, które będą bardzo pomocne w rozwiązaniu sprawy.

Spojrzenie aniołów

Utrata i nieobecność mogą już wspierać złowieszczy, fatalny światopogląd. Niektóre postacie pogrążone w tym procesie ku zapomnieniu lub szaleństwu postanawiają stracić wszystko, nawet siebie.

Ale czasami zło jest natarczywe, pokazując, że nie wszystkie są fatalnymi zbiegami okoliczności, ale czymś gorszym. Po przypadkowej śmierci ich małego syna Ebba i Mårten przeprowadzają się na wyspę Valö, aby odbudować swoje życie. Tam osiedlają się na farmie, na której wiele lat temu mieszkała rodzina Ebby. Ale tragedia nadal ich nawiedza, a pożar, wyraźnie wywołany, wydobywa złowrogą historię, która ciąży na farmie.

Trzydzieści lat temu cała rodzina Ebba zniknęła bez śladu. Uratowała się tylko ona, a potem roczne dziecko, które znaleziono samotnie w domu. Od tego momentu w swoje urodziny otrzymuje tajemnicze powitanie, podpisane prostym G... Patrik wszczyna śledztwo, a Erica, zawsze w poszukiwaniu materiału narracyjnego, zaczyna na własną rękę ciągnąć wątki opowieści o farmie. Impulsywny czyn Anny, siostry Eryki, wciąż dotkniętej stratą spodziewanego dziecka, nagle ujawni prawdę.

Śnieżyca i zapach migdałów

Jak dotąd najnowsza powieść Camilli ma dodatkową atrakcyjność tej sugestywnej nazwy, tytuł zaprojektowany dla kontrastu, ponieważ już wiemy, że niewiele z domowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia można znaleźć… Do Bożego Narodzenia niecały tydzień.

Fjällbacka, otoczony tłem szarych skał i morza lodu, z drewnianymi domami pokrytymi śniegiem przedstawia zdjęcie z pocztówki. Martin Molin, młody zastępca policjanta Patrika Hedströma, podróżuje na wyspę u wybrzeży Fjällbacka, aby spędzić święta Bożego Narodzenia z zamożną rodziną swojej dziewczyny.

W środku silnej burzy Rubén, dziadek i patriarcha rodziny, posiadacz ogromnej fortuny, ginie w dziwnych okolicznościach. Martin wyczuwa w powietrzu subtelny aromat gorzkich migdałów, co jest wyraźną oznaką zatrucia. Niespokojni i odizolowani goście będą musieli poczekać, aż burza ucichnie.

Książka zawiera również cztery niezależne opowiadania osadzone w konstelacji Fjällbacka i jej bohaterów.