3 najlepsze książki Daphne du Maurier

Daphne du maurier To było autorka wielkich kryminałów i cudownie niepokojących thrillerów. A przywożę ją tutaj dzisiaj, bo w pewien sposób wydaje mi się jedną z tych wielkich zapomnianych twórczyń, przynajmniej dla ogólnej wyobraźni niektórych miłośników wielkich bestsellerów kryminalnych, którzy nawet nie mogą sobie wyobrazić, jak ta kobieta otworzyła nieoczekiwane ścieżki narracyjne w XX wieku. wiek. Czasu, w którym z pewnością pozostawała w cieniu jej praktycznie rówieśników Agatha Christie, największa z tajemnic.

Jednak jego status społeczny pozwolił mu zagłębić się w tę karierę literacką, o której zawsze marzył jako niezbędny fundament. A czasem Daphne osiągała wielkie sukcesy, a nawet Hitchcock wyciągnięty z literackiego repertuaru Daphne napisać więcej niż jeden z jego filmów.

Powieści i opowiadania tego brytyjskiego autora równie szybko zagłębiają się w niezgłębione zakamarki duszy, które, podobnie jak dr Jekyll, często skrywają wyczekującego pana Hyde'a, który tęskni za swoją szansą poddania się złu, a także zaprasza nas do przejścia jedna z tych rzeczywistości atakowanych przez punkt między ponurością a fantastyką. Nie zapominając o jego szczególnym zamiłowaniu do historii szpiegowskich, które zapładniały również ciekawe historie.

Top 3 polecanych książek Daphne du Maurier

Rebecca

Ta historia sprawiła, że ​​Manderley stał się emblematem. Dla Anglików, którzy wkrótce po jej opublikowaniu stanęli w obliczu wojny i biltz, nazistowskich bombardowań, które spustoszyły tak wiele miejsc podobnych do tego, jakie sobie wyobrażał autor, między zamkiem a arystokratyczną rezydencją.

Ale jest też tak, że Manderley przetrwało jako miejsce, które dla wielu innych czytelników na całym świecie również przywoływało utracone miejsca, opuszczone raje, dzieciństwo.

Poza tym opowieść ma ten charakterystyczny dla autora czarny punkt, który oprócz naturalnie tragicznego czy melancholijnego aspektu obfituje w bardzo modny wówczas wątek fantasmagoryczny.

Pojawienie się drugiej żony Maxima Wintersa budzi obawy właścicielki domu zza grobu, Rebeki, która choć jej już nie ma, wciąż czuje się czepiona tej przestrzeni w poszukiwaniu czasu tak dla niej szczęśliwego, że nawet nie doprowadzony do innego świata, możesz przestać go zamieszkiwać.

moja kuzynka Rachela

Filip zawdzięcza wszystko swojemu starszemu kuzynowi Ambrożemu. W czasami niejednoznacznym związku Ambrose daje schronienie Filipowi, gdy jest sierotą i bezradny w młodym wieku.

Relacja sprawiła, że ​​prawie nowy patriarchat wygasł, gdy Ambroży nagle umiera we Włoszech. I oczywiście Filip musi podjąć działania w sprawie spadku. Ponieważ, ku swemu wielkiemu żalowi, na krótko przed śmiercią Ambroży ożenił się z Rachelą.

Jego nowy kuzyn i sam Filip są mniej lub bardziej żałośni z powodu tego, co jego drogi Ambrose pozostawił w życiu. Philip jest podejrzliwy wobec Rachel i fatalnej szybkości wydarzeń, dopóki nie poznaje Rachel i zostaje zafascynowany jej magnetyzmem.

Może po prostu chodziło o to, że Ambrose też był na początku zdumiony. Lub, w najgorszym przypadku, jest to atrakcja, która nieuchronnie prowadzi do zatracenia...

Zajazd Jamajski

Najbardziej wysunięty na południowy zachód szczyt starej Anglii prezentuje sielankową scenerię inspirowaną Celtami, która w rękach Daphne nabiera mglistego akcentu w tym dziwnym spokoju miejsca, które w niektórych miejscach wydaje się zbliżać do końca świata.

W jednej z tych przestrzeni autorka umieściła karczmę Jamajka, obiecując, że ta karczma istnieje. W pełnej podróży przez najbardziej bezduszny, a mimo to pełen wody i życia obszar tego magicznego hrabstwa, Mary Yellan udaje się na spotkanie ze swoim ostatnim żyjącym krewnym.

Młoda kobieta mogła sobie wyobrazić, że w końcu znajduje komfort i dom w świecie, który był dla niej pusty. Ale czasem lepiej być samemu...

Bo zajazd prowadzony przez jej ostatnich krewnych z nawiązką spotyka się ze sławą, którą zapowiada woźnica, który ją tam zawozi. Najbardziej ponure i klaustrofobiczne z opowiadań tego autora. Autentyczny thriller psychologiczny, nie bez krwi i pełen narracyjnego napięcia.