Wciąż są wspaniali narratorzy, którzy czekają na pełne przetłumaczenie na język hiszpański. W przypadku Daniel Mendelson Wydaje się niewiarygodne, że tak jest. Ponieważ bardzo brakuje nam tego pisarza, z którego wydestylowano tę transcendentną literaturę, zakorzenioną w klasyczny wymysł naszej cywilizacji, ale szeroko rzutowane na obecny świat. Chociaż Mendelsohn wykorzystuje także inne aspekty powieściowe, jest to być może najciekawsze, przynajmniej z tego, co zostało dotychczas przetłumaczone.
W pewnym sensie przypomina mi to nasze Irena Vallejo w swojej pasji do starożytnego świata pełnego mitów i tragedii, które powtarzają się w nieskończoność. Spirala bez końca, bo człowiek jest człowiekiem cywilizowanym, zdolnym uzewnętrznić swoje postrzeganie świata, wyrazić lęki, pragnienia, namiętności i marzenia dzięki językowi, najpotężniejszej broni.
Z pełnym przekonaniem, że nie ma nic nowego pod słońcem, można zrozumieć, że Grek, Rzymianin, Egipcjanin czy ktokolwiek, kto tu czy tam miał kanał komunikacji z sapiens, ta myśl otworzyła rozum na świat.za granicą. Odkrycie wówczas duszy zdolnej dosięgnąć innej duszy. Nie ma innego wyjścia, jak tylko założyć, że ludzie starożytnego świata byli odkrywcami wszystkiego, co ludzkie. Dług, który autorzy tacy jak Mendelsohn są gotowi spłacić swoim genialnym ratunkiem dla obecnych czytelników na całym świecie.
Najpopularniejsze polecane powieści Daniela Mendelsohna
Odyseja: ojciec, syn, epopeja
Bez wątpienia metafora metafor życia jako podróży syntetyzuje się w oklepanym zasobie terminu „odyseja”, jak każde założenie każdego egzystencjalnego przedsięwzięcia. Ale słowo to z pewnością dotarło do nas z tym urokiem pełnym szczegółów.
To znaczy „Odyseja” i wszystko nabiera większej wagi dramatycznej, szczypty przygody, transcendentalnego podejścia. Stąd właśnie Mendelsohn po raz kolejny sięgnął po pomysł zajęcia się relacją ojca i syna. Bo posiadanie potomstwa to przygoda, pytanie, świadomość, że po śmierci coś po sobie zostawisz, jeśli w twojej odysei wszystko pójdzie tak, jak powinno...
Kiedy w wieku 81 lat, stary Jay Mendelsohn postanawia zapisać się na seminarium nt Odyseja którego uczył na uniwersytecie jego syn, nie potrafił sobie wyobrazić emocjonalnej i intelektualnej przygody, w jaką oboje mieli się rozpocząć. Dla Jaya, emerytowanego naukowca, który patrzył na świat oczami sztywnego matematyka, powrót do klasy był ostatnią szansą na poznanie jednego z wielkich klasyków literatury, który zawsze mu umykał, ale przede wszystkim ostatnią szansą zrozumieć swojego syna, prestiżowego pisarza, miłośnika klasyki i homoseksualisty.
Zatopiony
Książka rozpoczyna się od historii chłopca, który dorastał w rodzinie dotkniętej tragedią: sześciu jej członków zaginęło w Europie podczas II wojny światowej. Była to sprawa, o której nie można było rozmawiać i która stopniowo zawładnęła wyobraźnią młodego Daniela Mendelsohna. Wiele lat później, po odkryciu listów, które jego dziadek otrzymał w 1939 r., milczenie stało się dla niego wyzwaniem i podjął decyzję o odnalezieniu bliskich zaginionych podczas hitlerowskiej zagłady.
Poszukiwania, które zaprowadziły go do dwunastu krajów na czterech kontynentach, zakończyły się w małym ukraińskim miasteczku, gdzie wszystko się zaczęło i gdzie czekało na niego rozwiązanie niezliczonych tajemnic. W tym miejscu, na końcu ścieżki, ujawni się różnica istniejąca pomiędzy wydarzeniami, których doświadczamy, a sposobem, w jaki je opowiadamy.
Ta prawdziwa historia, napisana z kunsztem powieściopisarza i częściowo pamiętnikiem, raportem, kryminałem i śledztwem detektywistycznym, znakomicie bada naturę czasu, pamięci, rodziny i historii. Książka kolosalna, epicka i prawdziwa rewelacja redakcyjna, Zatopiony Opowiada nam, co się rozbija, a co z biegiem czasu powraca na powierzchnię.
