Nie po raz pierwszy przytaczam analogie między młodymi pisarzami Irena Vallejo i Madeline Miller, dwóch wielkich koneserów starożytnego świata, którzy jak nikt inny wiedzą, jak odzyskać te aromaty z kolebki naszej cywilizacji. Każdy z nich ma swój cel i ratuje różne socjologiczne i kulturowe postrzeganie we wspólnym kontekście historycznym. W końcu oboje tworzą w oddali tandem, który w fascynujący sposób przybliża nas wszystkich do tych wschodów, jakby były naprawdę nowymi horyzontami, a nie przeszłością.
Ze strony Madeline Miller nie brakuje aspektów czysto historycznych, podczas gdy Irene potrafi prześledzić nieoczekiwane ścieżki od filologicznej do najbardziej transcendentalnej. Jeśli chodzi o Madeline, jej chroniczny charakter dociera do nas z zamiarem przedstawienia nam historycznych fikcji, które czasami są naładowane większą dozą realizmu wokół postaci historycznych, ale także czerpią z mitów założycielskich starożytnego świata. Dla obojga feministyczny aspekt ich twórczości nadaje nowe znaczenia roli kobiet w historii.
3 najlepsze polecane powieści Madeline Miller
Circe
Ponowne odwiedzanie klasycznych mitologii, aby oferować nowe powieści z pociągnięciem epickim i fantastycznym, jest już zasobem, który działa dobrze. Ostatnie przypadki, takie jak te z Neil Gaiman z jego książką nordyckie mity, czy coraz bardziej rozpowszechnione wzmianki wśród autorów powieści historycznych potwierdzają upodobanie do dawnych legend między boskością a człowiekiem, których komponowaniem zajmowali się starożytni w odległych czasach zarania naszej cywilizacji.
I oczywiście nad brzegami Morza Śródziemnego bardziej interesuje nas to, co dotyczy starożytnego świata Grecji czy Rzymu. To tam gdzie Madeline Miller W końcu przekonuje nas swoją głęboką znajomością tematu i wystudiowanym zamiarem zaoferowania nam urzekającej fabuły tau jako kultywatora.
W utopijnym złotym wieku, z którego emanuje potężna wyobraźnia zmaterializowana w pierwotnej religii, spotykamy Circe, która później będzie wyróżniać się jako czarodziejka opowiedziana przez Homera z tej pierwszej podstawy ustanowionej przez Hezjoda.
W świecie tytanów odnajdujemy również ten punkt rzadkości, krnąbrnej młodości i kobiecości, traktowanej jako dziwny świat dla aedosów lub pierwszych sprawozdawców kierowanych przez samego Homera.
A z Circe Madeline śledzi historię, która jest częściowo mściwa, zawsze ilustracyjna i ma wielką moc literacką. Ponieważ na wygnaniu Kirke, poszukiwanej przez własnego ojca Heliosa, spadkobierczyni tajemniczych mocy staje przed przygodą równą samej Odysei Ulissesa.
Jeden z pierwszych i najpotężniejszych obrazów przeciwności w jej najbardziej kobiecym aspekcie, fobii wobec innych. Tylko Kirke wystarczy i jest wystarczająco dużo, aby wydostać się ze wszystkich nieszczęść, które napotyka na jej samotny sposób.
A jednak w Kirke odkrywamy, że mimo wszystko porusza ją miłość, witalność, być może wbrew intencji pierwotnego narratora. Kto w przeszłości mógł udawać antagonistę świata rządzonego przez bóstwa i oddanego ludziom, ostatecznie manifestuje się jako żywa dusza, która czuje przede wszystkim bogów i ludzi. Z każdym nowym niepowodzeniem ona, wiedźma, staje się silniejsza i coraz bardziej wykuwa swoją wolę.
Powieść, która łączy wszystko, co dotyczyło starożytnych, i która uzupełnia ją o przełomowe spojrzenie na postać Kirke, pierwszej czarownicy.
Pieśń Achillesa
Starożytny świat jest zawsze w modzie. Ponieważ tak jak dzieciństwo kształtuje osobowość człowieka, tak kolebka naszej kultury, jaką jest starożytna Grecja czy Rzym, stanowi większość naszych społecznych, politycznych i etycznych zasad. Od drzwi do wewnątrz i od drzwi na zewnątrz, wszystkiego uczymy się z tych kultur, do których Bóg jeszcze nie przybył, a zatem dozwolone były pewne spotkania między bogami, półbogami, bohaterami i innymi postaciami, które współistniały wśród ludzi jako bajeczna rzeczywistość obarczona genialną transcendentalną mitologią. …
Jasny, żywiołowy świat przepełniony literaturą nasączoną liryzmem i epopeją. Wyobrażenie, które na zawsze zagłębiło się w człowieka, od etymologii po filozofię. Bo prawie nic nie było wiadome, a wszystko chciało wiedzieć z wiarą w myśl jako instynkt iw rozum jako narzędzie.
Grecja w epoce bohaterów. Patroklos, młody i niezdarny książę, został zesłany do królestwa Ftia, gdzie żyje w cieniu króla Peleusa i jego boskiego syna Achillesa.Achilles, najlepszy z Greków, jest wszystkim, czym Patroklos nie jest: silny, przystojny, syn bogini. Pewnego dnia Achilles bierze żałosnego księcia pod swoje skrzydła i ta tymczasowa więź ustępuje miejsca solidnej przyjaźni, gdy obaj wyrastają na młodych mężczyzn biegłych w sztuce wojennej, ale los nigdy nie jest daleko od pięt achillesowych.
Kiedy rozchodzi się wiadomość o porwaniu Heleny ze Sparty, Grecy zostają wezwani do oblężenia Troi. Achilles, uwiedziony obietnicą chwalebnego przeznaczenia, przyłącza się do sprawy, a Patroklus, rozdarty między miłością a strachem o swego towarzysza, podąża za nim na wojnę. Nie wyobrażał sobie, że następne lata wystawią na próbę wszystko, czego się nauczyli i wszystko, co bardzo cenili.
Galatea
W starożytnej Grecji Pigmalion, utalentowany rzeźbiarz w marmurze, został pobłogosławiony przez boginię, która obdarza życiem jego arcydzieło, najpiękniejszą kobietę, jaką kiedykolwiek widziało to miejsce: Galateę. Gdy rzeźbiarz uczyni ją swoją żoną, oczekuje, że będzie mu się podobać i będzie posłuszna, ucieleśnienie pokory, ale ona ma własne pragnienia i pragnienia niezależności.
W desperackiej próbie kontrolowania jej przez obsesyjnego męża zostaje uwięziona pod stałym nadzorem lekarzy i pielęgniarek, ale z córką, którą ma uratować, Galatea jest zdeterminowana, by się uwolnić za wszelką cenę.
