Jeden z nielicznych przypadków, w których pisarza rozpoznaje się już po śmierci. Kaprysy losu lub sztuczki narodzin w złym czasie. Rzecz w tym, że pierwotnie ukraiński Henryk Roth jest dziś tym klasykiem literatury, o którego istnienie nigdy by nie podejrzewał. I być może jest też coś sugerującego magię, potężny magnetyzm literacki, pojmowany jako ideał pisania, by to opowiedzieć, bez dalszych pretensji, a przynajmniej bez wielu życiowych osiągnięć.
Quizás fuera por aquello de novelar con tintes biográficos, con un punto innegable de ideología. La potente voz del Roth que aún no llegaba a los treinta años y que encauzaba inquietudes en lo novelístico se acalló hasta muchas décadas después. Y es que uno puede desencantarse de la literatura sin dejar nunca de ser escritor.
Aby poszukać podobieństwa w bliższej panoramie, mógłbym dziś przytoczyć triumfującego Ludwik Landero, el escritor descubierto más allá de los cuarenta, para encaramarse en el podium de la narrativa española sin imaginarse previamente por esas lides. Y manteniendo ese punto guadianesco del escritor que emerge sólo cuando tiene algo que contar. Los caminos de la literatura son inescrutables. Pero hoy estamos con Henry Roth. Y allá vamos con sus mejores novelas.
Top 3 polecane powieści Henry'ego Rotha
nazwij to snem
Wszystko jest subiektywne, nawet amerykański sen. Etykietowanie to tylko krótka zapowiedź tego, czym może się stać, najlepszej opcji, jeśli szczęście odejdzie na bok. Drugi Roth, jak często nazywa się Henry'ego w porównaniu do… Philip Roth, z którym dzielił żydowskie pochodzenie i zawód pisarski, daje nam bardziej groźne spojrzenie na te Stany Zjednoczone, w których dziecko pochodziło z nowo przybyłych do Wielkiego Jabłka.
W ten sposób widzimy, że sen jest starą nadzieją na przebudzenie się z koszmaru bez szwanku, aby spróbować wskazać jakiś rodzaj przeznaczenia między głęboko zakorzenionymi lękami, nieufnością i dziwnym przesiewaniem, które mimo wszystko pisarz zawsze chce odkryć. w dzieciństwie, niezależnie od kontekstu.
Genialna powieść, która dociera do nas ze wspólnych pozorów dziecięcej wizji próbującej dojść do dojrzałości, uczącej się na ciosach i rozczarowaniach, które prawie nigdy nie dotykają w tym wieku i właśnie z tego powodu docierają do nas głęboko.
W latach trzydziestych, w samym środku kryzysu gospodarczego, w Nowym Jorku dorasta żydowski chłopiec. W obliczu zamkniętego środowiska getta i osobliwości swojej rodziny dokonuje własnego odkrycia świata zbyt wrogiego.
Na łasce dzikiego strumienia
Henry Roth posee seguramente el récord de tiempo entre la opera prima y la siguiente novela. 58 años pasaron entre «Llámalo sueño» y esta segunda obra. Cuando todo el mundo pensaba, redescubriendo la calidad de su, hasta ese momento única novela, que no habría más, surgió esta otra novela con ínfulas de biografía. Y es que las mejores cosas se cuentan cuando se tienen que contar… Y vaya si tenía que contarnos Henry Roth.
Ogłoszeniem jego następnej sztuki była w rzeczywistości ogromna tetralogia skomponowana z A Star Shines Over Mount Morris Park, A Stone Stepping Stone Over the Hudson, Redemption i Requiem dla Harlemu. Wiadomość została przyjęta w ogromnym stopniu i została porównana do literackiego ponownego pojawienia się JD Salingera.
W miarę rozwoju historii śledzimy burzliwą odyseję Iry Stigmana, której rodzina przeniosła się do żydowskiej części Harlemu w stanie Nowy Jork „ponurego lata 1914 roku”. Od burzliwych lat młodości naszego bohatera, aż do spotkania Iry, już postarzałego i osaczonego własnymi grzechami, podążamy za nim w niemal proustowskiej podróży, w której zrozumie, że nowoczesność zepsuła jego wartości i wiarę jego rodziny.
Zestawienie obu głosów „dzieci rzucających się z entuzjazmem do morza i dorosłych ciągniętych na morze przez prąd” ujawnia prawdziwe przesłanie, które leży w sercu tej proroczej amerykańskiej powieści, przesłanie, które zaczyna się z pamięci i prowadzi do sensu naszego życia.
Amerykanin
Hay obras que nos llegan sin la completa certidumbre acerca de la voluntad de su autor por hacerlas públicas. Pero los herederos más inesperados son así. Y en cierta forma hay algo de morbo por conocer lo que un gran autor desecha. No se trata de una obra disruptiva, sino de una continuación de ese punto de inflexión que para Henry supuso su descubrimiento del mundo y su repercusión en todo lo venidero.
Rękopis „Amerykanina” leżał nietknięty przez dziesięć lat w aktach biurowych, zanim wpadł w ręce Willinga Davidsona, młodego człowieka z wydziału beletrystyki „New Yorkera”, który z „rosnącym poczuciem uniesienia i dokonania odkrycia” uznał, że ten nieopublikowany rękopis posiada „zadziwiający wigor”.
Amerykanin ponownie wprowadza nas w alter ego Rotha, Irę, która porzuca dyktatorską kochankę dla arystokratycznej blond pianistki. Konflikt między jego korzeniami w żydowskim getcie a aspiracjami literackimi zmusza go do chwilowego porzucenia rodziny i udania się na obiecujący Dziki Zachód. Pośmiertne dzieło Rotha jest nie tylko ostatnim osobistym świadectwem Kryzysu, ale także wstrząsającą powieścią o odkrywaniu i przekraczaniu miłości.
