3 najlepsze książki sugestywnego Johna Irvinga

W przypadku Johna Irvinga urok pojawił się na czwartym. A prawda jest taka, że ​​osiągnięcie statusu bestsellera gwarantuje przynajmniej jedno: ciężko pracowałeś, aby się tam dostać. Są autorzy, którzy z pierwszą powieścią sięgają szczytu. I robią to, bo są prawdziwymi fenomenami, ale nie mów mi, że nie okazujesz pewnej niechęci, kiedy ci mówią, że wielki autor urodził się na pierwszym obrocie. Wydawcy są mistrzami w próbowaniu nowych głosów, którymi zabierają kota do wody, a czasem wywyższają przeciętnych ...

Pomijając szczególne wędrowanie, John Irving wykazał w tej czwartej powieści: Świat według Garpa, który osiągnął maksymalny poziom handlu i że został, gdy osiągnął ten sam zawód, który czyni pisarza prawdziwym samotnikiem, zdolnym częściowo okiełznać swój talent w oparciu o godziny, które nie zawsze są całkowicie owocne.

Chodzi o to, że kiedy John Wallace Blunt przyjął swój pseudonim John Irving, opowiadają nam wspaniałe historie z tematami, które odnoszą się do wszystkiego, naturalnie lub odważnie, w zależności od perspektywy czytelnika, ale zawsze z wolnością twórcy przekonanego, że nic nie powinno być w przygotowaniu, aby ukończyć nabyte zadanie z niezrównaną autentycznością .

Top 3 najlepsze powieści Johna Irvinga:

Świat według Garpa

I znów tu jesteśmy. Z pierwszą powieścią autora znajdującą się bezpośrednio na moim podium. Nie wiem, nie jest tak, że ta powieść wydaje mi się znacznie wyższa od wielu innych tego autora.

A jednak ten świat Garpa czasami przedstawiał świat Ignacego, de Wyczarowywanie ceciuos. Różnica jest taka, że ​​Garp tę głupotę innych postrzega nie tyle jako wypaczoną wizję świata opartą na własnej tępoty (przypadek Ignacego), ile raczej z sarkastycznym akcentem, który odsłania nam grę podwójnych standardów, hipokryzji, a co za tym idzie – co żeby nie powiedzieć, ogólny nonsens, który szerzy się jak zaraza po świecie pełnym pozorów.

Co do reszty, jeśli chodzi o komicznie kwaśne sytuacje i postacie, które graniczą z dziwacznym duchem Ignacego, odnajdujemy ciekawe analogie w zupełnie innym wątku narracyjnym pod względem akcji.

Regulamin Domu Cydrowego

To może być jedna z nielicznych powieści o aborcji autorki o pewnym prestiżu. Ale nie panikuj, nie ma ostatecznego zamiaru podnoszenia świadomości w kierunku jednej lub drugiej „strony”. Przynajmniej go nie znalazłem.

Dzieci z hospicjum darzą szczególną sympatią, co odzwierciedla pierwszy hiszpański tytuł tej powieści „Princes of Maine, Kings of New England”, będący nawiązaniem do słów, które Larch, lekarz i dyrektor hospicjum, skierował do dzieciom, ale mimo to nie sądzę, aby intencją tej historii była indoktrynacja, mimo że Larch sam powoduje aborcję u kobiet, które nie będą w stanie utrzymać swoich dzieci.

Jednym z tych porzuconych dzieci jest Homer Wells, który stał się wiernym pomocnikiem Larcha, dopóki nie zdecyduje się na życie. W tym momencie wkraczają aspekty przeznaczenia, nadziei i szansy na życie, które otrzymał Homer pomimo porzucenia.

Aleja tajemnic

Jedna z ostatnich powieści Irvinga. W której cieszymy się wyjątkową historią retrospektywną, która kończy się zarówno skargą, jak i uznaniem przezwyciężenia dokonanego przez przegranych na świecie.

Główny bohater, Juan Diego, przygotowuje się do podróży samolotem na Filipiny. Niewiele wiemy o powodach tej podróży z Iowa, jego rezydencji na drugi koniec świata... Tymczasem wiemy jednak, jakie są więcej niż skromne pochodzenie obecnego pisarza Juana Diego.

Syn prostytutki umiał się naprawić, by nie poddać się pokusom nędzy jako usprawiedliwienia zbrodni czy narkomanii. Od dzieciństwa po te szczególne chwile w samolocie mamy do czynienia z surową i poruszającą jednocześnie historią.