Literackie korzenie Andres Trapiello Zanurzają się w poezji, z godnym pozazdroszczenia sposobem posługiwania się liryką, który ostatecznie staje się kolejnym źródłem informacji, gdy poeta decyduje się na prozę. Ale pierwotny poeta, którym był Trapiello, nie wiem, pozostał przy powieści i ostatecznie zajął się wszystkim, począwszy od opowiadania, powieści, eseju, a po drugiej stronie biurka pełnił funkcję redaktora.
Suma zamierzeń literackich, które w połączeniu z pasją czytelniczą ujawniają fundamentalne pragnienie uczynienia swojego życia przestrzenią pomiędzy książkami.
Prawdą jest, że niewiele lub nic wiem o jego oddaniu poezji, ponieważ mój gust narracyjny zawsze skupiał się na prozie. Ale dobrze jest poznać pochodzenie autora, aby spojrzeć poza dzieło, które się czyta (w moim przypadku ściśle powieści), odnajdując magiczną syntezę pisarza, zdolną do rozwoju we wszystkich obszarach. Bo jeśli ktoś może zdobywać nagrody za poezję i powieść, to dzieje się tak dlatego, że ma dar używania języka jako całkowitego narzędzia do ćwiczenia rzemiosła pisarskiego.
Top 3 polecanych powieści Andrésa Trapiello
Idealni kumple od zbrodni
Dla grupy czytelników literatura staje się rodzajem odgrywania ról. Wśród najbardziej rozbudowanych wątków wielu czarnych pisarzy gatunkowych, ta grupa czytelników bada w poszukiwaniu odniesień do popełnienia zbrodni doskonałej.
Ale poza samym czynem, wolnym od skażenia lub jakiejkolwiek wskazówki, która mogłaby obciążyć mordercę, zawsze musimy szukać motywu, woli zemsty na tyle poważnej, aby posunąć się aż do zabicia innej osoby. W innym przypadku zbrodnią doskonałą jest jedynie brutalne morderstwo.
Zatem poszukując idealnej ofiary, czytelnicy i ich przywódca tak naprawdę szukają bardziej zemsty niż sprawiedliwości, bardziej nieuzasadnionej wrogości niż rzeczywistego usprawiedliwienia zbrodni doskonałej z pełnym uwzględnieniem jej motywu, przyczyny i ostatecznego sprawstwa.
Powieść, w której możesz cieszyć się perspektywą grupy postaci pozostających w zmowie w celu przewrotnego końca, dopóki nie wyjdą na jaw dysonanse typowe dla punktu krytycznego...
Kiedy Don Kichot umiera
Co się stanie, gdy zamkniesz ostatnio przeczytaną powieść? Co się dzieje z tymi wszystkimi postaciami, które przeniosły się z papieru do twojej wyobraźni? Zadając sobie te wątpliwości w przypadku powieści tak chóralnej i uniwersalnej, jak Don Kichot spogląda w otchłań niezgłębionego... Tyle żywotów bohaterów, których ścieżki skrzyżowały się kiedyś z rycerzem smutnej postaci.
Andres Trapiello odważył się na taką przygodę. Pierwszą postacią, która przychodzi mi na myśl, jest Sancho Pansa. Co zrobiłby po sierpniowym dniu 1614 roku, kiedy zmarł jego ekscentryczny mistrz?
Ale oprócz Sancho Pansy poznamy losy Dulcynei, Samsóna Carrasco, Cardenii, kapitana Biedmy… tak wielu postaci, które zabłysły w spotkaniu z Don Kichotem, a które teraz mają okazję opowiedzieć nam, co stało się z ich zyje.
Wczoraj już nie
Wszyscy uczestnicy wojny mają coś do ukrycia, a tym bardziej przed swoimi dziećmi. Dla José, Pepe Pestañy, w zależności od chwili, jego ojciec ma ten egzotyczny dotyk ojców z przeszłości. Autorytet i dystans, rozumiane uczucie i mocna ręka.
Dla José jego ojciec był zupełnie inną osobą niż teraz, na starość. On, jego ojciec, przeżył wojnę od wewnątrz, tę wojnę domową, o której José tyle się uczył, aż został profesorem historii.
A twardy człowiek, który musiał funkcjonować na froncie, żyje teraz dziwnymi wspomnieniami chwil wypoczynku ze swoimi towarzyszami z okopów. Jego ojciec kontynuuje grę w siedem i pół, rozpoczynającą się pomiędzy pociskami i strzałami.
Ponieważ ci, z którymi grał, nigdy nie mogli ukończyć gry. Ale być może te szalone akcesoria do gry karcianej skrywają także inne, cięższe wspomnienia związane z poczuciem winy i potrzebą ucieczki...
