5 najlepszych powieści erotycznych na świecie

Erotyzm i literatura nie zawsze rozwijały się tak blisko siebie, czy to jako podstawa gatunku erotycznego, czy jako część normalnie przyjętej dziś fabuły. Ponieważ seks, jego prolegomena, różne przedstawienia i rozległe przyjemności, toczy się przez listy jak rzeka Guadiana, raz kręta, innym razem pogrzebana przez moralność.

Ponieważ w cywilizacjach tu i tam, przed chrześcijaństwem lub jakąkolwiek inną zachodnią pochodną, ​​naturalnie istniały dobre dawki seksu. Wszystko jednak zamknięto za siedmioma kluczami w miarę rozwoju wierzeń monoteistycznych, przedstawiających duchowość jako całkowite przeciwieństwo ciała i jego przyjemności.

Na przykład XIX-wieczni romantycy mówili o miłości (a raczej o złamanym sercu z ognistymi popędami wzniesionymi poza sferę cielesności i zmysłowości), a czym innym było to, że najbardziej sybilliczna metafora o zmysłowej lub seksualnej konotacji miał miejsce w literaturze z wielkimi literami przez wieki i wieki.

Ale oczywiście ludzkość zawsze była trzodą z czarnymi owcami. W przypadku Markiz de Sade doprowadzone do skrajności seksualnej windykacji, milszych filii, mrocznych fobii i gustów, w których przyjemność, upokorzenie i śmierć zawzięcie kwestionowały tę panującą moralność. Jak się zaczęło, Markiz de Sade pomijał tabu z olimpijską transgresją, nawet hiperboliczną lub chorowitą.

Obecnie literatura erotyczna wygląda jak nowy statek, którego kapitanem są trwałe dzieła kobiet takich jak Almudena Grandes kilka lat przed jego odejściem oraz wiele innych współczesnych piór zrodzonych z niedawnego komercyjnego boomu gatunku, który eksplodował cieniami EL James...

Tak więc, pomimo obfitości utworów do czytania z tym zmysłowym napięciem, porównywalnym pod względem napięcia z jakimkolwiek innym gatunkiem, i biorąc pod uwagę, że erotyka może być również synonimem narracyjnej jakości w formie i treści, w głębi duszy 😉, przejdźmy tam z moim rankingiem najlepsze powieści erotyczne wszech czasów.

Top 5 polecanych powieści erotycznych

Kochanek Lady Chatterley

Wszystko musi być widziane oczami, na jakie zasługuje. Fakt, że DH Lawrence poddanie się w tej fabule gatunkowi erotycznemu było kolejną formą potępienia hipokryzji, o którą zawsze walczył piórem.

Tym dziełem, poza potępieniem, zakończył się także prezentacją jednego z największych klasyków erotyki. Bo wszelka miłość ukryta, wszelka zmysłowość pod stołem, w ukryciu, wszelka miłość ulotna z powodu narzucania się, kończy się szaleństwem i gorączką jak głód nieszczęścia.

Jest to arcydzieło erotyki epoki nowożytnej, opublikowane w 1928 roku; później poznał kilka cenzur społeczeństwa, które nie rozumiało, że zmysłowość jest alternatywą dla przezwyciężenia ludzkiej samotności. Constance Chatterley poślubiła bogatego Sir Clifforda w 1917 roku.

Ale jej mąż został śmiertelnie ranny podczas I wojny światowej i do końca życia był przykuty do wózka inwalidzkiego, sparaliżowany i niezdolny do zaspokojenia żony. Będąc na emeryturze w swojej wiejskiej rezydencji, Constance obserwuje, jak jej życie i młodość wymykają się.

Kocha swojego męża, ale musi reagować na impulsy natury. I tam, w pobliżu lasu, jej zmysły domagają się naprawy: Oliver Mellors, cichy strażnik z ziem Chatterley, silny, nieskrępowany, dziki i namiętny mężczyzna, zadba o to, by zapewnić Constance to, czego jej mąż już nie może mu dać.

Wieki Lulu

Ze znaną umiejętnością Almudena Grandes Aby odświeżyć te urzekające postacie, które poruszają się w jego obszernej bibliografii, zawsze interesujące jest odtworzenie tej historii przeznaczenia naznaczonego, jak to w końcu zdarza się nam wszystkim, przez te popędy seksualne, które określają najjaśniejsze momenty, pragnienia zdolne do wyzwalając lub niszcząc cię, aby w końcu na zawsze cię naznaczyć.

Ta książka to opowieść o erotycznej, jednoznacznej i pełnej wyzwań nauce, a także niepokojąca historia miłosna, która przy bezwstydnej świadomości pożądania nie waha się przekroczyć granic tabu czy mrocznych namiętności. Wciąż pogrążona w lękach związanych z brakiem uczuć w dzieciństwie, Lulú, piętnastoletnia dziewczyna, zostaje uwiedziona przez Pabla, przyjaciela jej starszego brata, którym od dzieciństwa skrywała fascynację.

Po tym pierwszym doświadczeniu Lulú, wieczna dziewczyna, podejmuje wyzwanie polegające na przedłużaniu w nieskończoność, w swoim szczególnym związku seksualnym, miłosnej gry inicjacji i uległości, w prywatnym wszechświecie, w którym czas traci wartość.

Jednak ryzykowne zaklęcie życia w świecie poza rzeczywistością zostaje nagle przerwane pewnego dnia, gdy trzydziestoletnia Lulú rzuca się bezradnie, ale gorączkowo, w piekło niebezpiecznych pragnień.

Ada lub żar

Nabokow tym dziełem udało mu się wynieść erotykę na ołtarze najwybitniejszej literatury. Gatunek zwykle zamieniał się w pień seksualnych namiętności, w którym czające się obyczaje zawsze bezskutecznie próbują zachować to, co ich dręczy lub niepokoi, właśnie osiągnął ten sam poziom, co najbardziej transcendentna i elegancka z fikcyjnych fabuł swoich czasów.

Ada udaje się podsumować seksualny zapał z duchowym ciepłem i to mnie wtedy bardzo niepokoiło, jak oczywiście zdarzało się w innych powieściach Nabokova. Ada to filozoficzny traktat o naturze czasu, parodystyczna historia gatunku fabularnego, powieść erotyczna, hymn do przyjemności i rewindykacja Raju rozumianego jako coś, czego nie należy szukać w zaświatach, ale na Ziemi.

W tym pięknym i złożonym dziele wybija się przede wszystkim historia spotkań i nieporozumień pomiędzy głównymi bohaterami, Van Veenem i Adą, dwójką rodzeństwa, które wierząc, że są tylko kuzynami, zakochały się namiętnie przy okazji ich nastoletnie spotkanie w rodzinnej posiadłości Ardis (Ogród Edenu).

A teraz, z okazji dziewięćdziesiątych siódmych urodzin Vana, pogrążeni w najprzyjemniejszej nostalgii, kontemplują różne perypetie swojej miłości, przekonani, że szczęście i najgorętsza ekstaza są w zasięgu każdego, kto przechowuje sztukę pamięci.

Kochanek

Kolejny kochanek, w tym przypadku ten z Marguerite Duras. Istnieją powieści, które wykraczają poza znaczenie społeczne, a nie bardziej rygorystyczne rozważania literackie. Nie chodzi mi o to, że ta powieść nie jest ciekawą opowieścią dla czytelników o intensywnych wątkach o zmysłowości, albo że brakuje jej wartości literackiej. Chcę, żeby w końcu transformacyjny zasięg, jaki osiągają, przewyższał jakikolwiek inny aspekt.

A ponieważ jest to wspaniała powieść, która zawiera intensywność i sugestywny wątek narracyjny, aby powiedzieć, że jej wartość społeczna jest większa, jej ostateczne znaczenie unosi autorkę na Olimpie wyzwolenia feminizmu, wraz z Simone de Beauvoir, Virginia Woolf o Jane Austen, a także wiele innych... Wszyscy słyszeliśmy, że bohaterką tej historii jest młoda dziewczyna, alter ego Marguerite Duras.

Jego podejście do cielesnej miłości z dorosłym i bogatym mężczyzną poruszyło i wciąż graniczy z rozważaniem instrumentalnego seksu, w którym kobieta wypada źle (mam na myśli umysły niezdolne do traktowania kobiet na równi z mężczyznami).

Odkrycie tej fizycznej miłości jest jednak wyzwalające, empiryczne, otwarte na świat i na figurę kobiety jako istoty wolnej, która nie musi pozostawać pod opieką moralności społecznej.

zwrotnik Raka

Pierwsza powieść tego rodzaju Henry Miller, pełen obaw, ale już w dojrzałym wieku, w którym rozczarowanie zwykle rządzi fantazjami, zakończył się sukcesem właśnie dzięki temu, że jego otwartość na świat jako faceta zdeterminowanego, by obudzić świadomość nie ku rewolucji, ale groteski i tragizmu. żart, czyli myślenie, że coś może mieć sens.

Jedynym wyjściem na absolutną jasność umysłu jest poddanie się fizyczności, przebłyskowi orgazmicznego szczęścia, odrzuceniu nadziei jako jedynego sposobu na osiągnięcie spokoju w żywotnym stawaniu się zaplanowanym na porażkę.

Dlatego powieść rozwija się jako usilne poszukiwanie seksu i jego zbawczych możliwości. Paryż staje się pod pryzmatem Henry'ego Millera cudownym miastem bez miasta, czyśćcem uczynionym miastem światła i pasji, w którym Miller czasami zatrzymuje się, by przyjrzeć się duszom, które przemierzają historię.