Zawsze będę bronił tej historii jako alternatywnego źródła, w którym możesz odświeżyć się odkrywczymi lekturami, wokół samego rzemiosła pisania lub jako pokaz twojej zdolności do wybuchowej syntezy puszki Pandory. Ponieważ dzisiaj historia zyskała na aktualności, dojrzała, dotarła do starszych czytelników, ale bardziej niż kiedykolwiek spragnionych opowieści, które przemieniają nudę.
A Marcelo Lujan, do jego opowiadań, poznałem je dzięki jego opowiadaniom „La claridad”, z jego nowiutkim vitola de Nagroda Ribera del Duero. Nagroda dzielona już ze swoim poprzednikiem i rodakiem Samantha Schweblin, być może ostatnie wyróżnienie, aby dodać mi otuchy swoją „jasnością”.
Ale wkrótce w Luján odkrywa się ślad narratora natchnionego briefu. Narrator dotknięty darem, który można okiełznać w jego nieokiełznanym odcisku, w końcu pozwala sobie na zrównoważenie z racjonalnością, by w końcu stać się widzialnym w najpiękniejszych i transcendentnych formach.
Również w powieściach Lujána odnajdujemy ciekawe wątki z pogranicza czarna płeć, czasami zatomizowanych zamiłowaniem gawędziarza, który zawsze chce się narzucić. Ale Luján również czyni cnotę z trendów iw każdej z jego książek można cieszyć się literacką duszą.
Top 3 polecanych książek autorstwa Marcelo Lujána
Jasność
Z jaskini jasność obserwuje się z podejrzliwością. Ostatecznie wszyscy jesteśmy tam, wśród cieni, z powodu strachu lub poczucia winy. W obliczu samoobrony naszej małostkowości światło niewiele może zdziałać.
A wtedy przejrzystość może nawet zagrażać, jeśli nalegamy na pozostanie w ciemności. Platon i jego mit o jaskini, postacie w tej książce, które były być może jednymi z nielicznych nieustraszonych, którzy mogli wyjść na jaw, gdy wszystko było stracone.
Sześć historii, które stanowią Jasność zapowiadają wszystko, czego pragniemy, a czego nie osiągamy, lęki i wybuchy, miłość i zdradę oraz najdrobniejsze chwile szczęścia. Jasność światła jest jaśniejsza, gdy patrzy się z ciemności.
I to właśnie z tego szerokiego parametru czerni, gdzie szczególne i zdecydowane obchodzenie się z językiem, głosem narracji i rejestrami udaje się stworzyć postacie wolne lub potępione, zawsze wieczne, w nieoczekiwanych, niezwykłych, brutalnych i ziemskich historiach, które łączą się, aby pokazać nam najostrzejszą stronę piękna.
Podglebie
Ta historia wykorzystuje fakt, że ostatecznie wszystko jest fragmentami. Życie to te części nas i to, co przeżyliśmy, w układance, w której zawsze brakuje istotnych elementów. Fabuła w poszukiwaniu tych kawałków, aby spróbować wyjaśnić przyczyny najciemniejszych i najbardziej pokrętnych wspomnień.
Żywe ciało zamienione na trupa. Basen. Błysk. Bagno. I bliźniaczki, które dzielą sekret, z którego ucieczka nie wydaje się łatwa. Niczym szmer pod wielowiekową ziemią, młodzieńczą obojętność przerywa spokój wody; ledwie chwilę w tej nocy, która poci się trucizną. Rodzina, wspomnienia, przeszłość. Mrówki.
Ukryte korzenie, które są zawsze obecne i tak aktywne: napinanie mięśnia zdania. Jak dwuręczny puls, który wymusza samobójcze rozwiązania. Jak pępowina, która łączy i rozdziela, wiąże i zaciska. Do śmierci. Nawet poczucie winy Wystarczą dwa lata, by działka w dolinie stała się sceną doskonałych emocjonalnych tortur.
Morawy
Argentyna, luty 1950. Juan Kosic, obecnie uznany i znany bandoneonista, piętnaście lat po opuszczeniu wraca do rodzinnego miejsca. Towarzyszą mu żona i córeczka. Nie ujawniając swojej tożsamości, pojawia się w pensjonacie prowadzonym przez jego matkę od ponad czterdziestu lat w Colonia Buen Respiro, miasteczku zagubionym w środku La Pampa. Dla Juana Kosica długo oczekiwany powrót ma tylko jeden cel: pokazać matce, że odniósł sukces dzięki zawodowi, którego mu odmówiła i który pewnego dnia wymusił rozstanie.
Bogaty w chłopskim miasteczku z niewielkimi zasobami, elegancki i pompatyczny, naładowany arogancją, którą może wywołać tylko uraza, bandoneonista ignoruje wszystkie ostrzeżenia żony i nie rezygnuje z planu, który obmyślał od lat: wyśmiewania tych, którzy nie ufali jemu i jego talentowi artystycznemu.
Ale nieodwracalne i katastrofalne wydarzenie poprowadzi historię w tragiczny sposób. Z jego talentem narracyjnym jednogłośnie chwalonym przez krytyków, Luján zastanawia się nad ryzykiem oszustwa i destrukcyjną zdolnością człowieka, kiedy, jak w greckich tragediach, pycha i ambicja popychają bohaterów w kierunku dramatycznego rozwiązania.
