Kobieca wrażliwość w trudnych dla kobiet czasach, wraz z jej pasją do fotografii, zbiegły się w literaturze jako ostateczny wyraz urzekającego wszechświata. Ponieważ Eudora Welty w końcu połączył całą swoją twórczość w aspekt literacki, ceniony z biegiem czasu jako kronika południowych Stanów Zjednoczonych podczas tak istotnych faz, jak Wielki Kryzys czy wiele innych późniejszych scenariuszy XX wieku.
Tak, to prawie to samo Daleko na południe który służył czasami jako scena do William Faulkner że spłacił również swój dług wobec pochodzenia w wielu swoich dziełach.
Od lokalnego do uniwersalnego. Każdy autor zdeterminowany do ujawnienia najbardziej ludzkich wnętrzności i intrahistorii jakiejkolwiek przestrzeni, staje się narratorem naszej cywilizacji w tej magicznej reprezentacji części za całość. Humanistyczna synekdocha stworzyła dzieło literackie. Historie, które z czułością i szczegółowością szczęśliwie przewyższają fikcję, by dotrzeć do znacznie bardziej transcendentalnych pomysłów.
Oczywiście nic nie byłoby możliwe bez tego literackiego haczyka dobrych historii, opowieści, które obracają się wokół intensywnych, potężnych postaci. A także tam Eudora Welty dążyła do tej doskonałości, która sprawia, że dialog lub refleksja są całkowicie autentyczne.
3 najlepsze książki Eudory Welty
Córka optymisty
Kiedy autor konfrontuje się z powieścią, zawsze przeważa nad resztą jakiejkolwiek wcześniejszej mniejszej pracy.
Pytanie, wyzwanie, polega na tym, aby w tym bardziej rozbudowanym formacie przekazać tak dobre niuanse twórczego uniwersum wzbogaconego w małe historie.
W tej fabule ten koniec jest łatwy do osiągnięcia. Bohaterką jest Laurel, kobieta, która powraca do swoich początków z władczym roszczeniem choroby ojca, która wyczerpie jej dni z nią. Życie zamyka swoje własne rozdziały, gdy rodzice odchodzą, bez żadnych poprawek.I właśnie wtedy Laurel staje przed tytaniczną misją nadania sensu swojemu życiu, gdy nadchodzi pustka. Przed nią znajdzie Fay, ostatnią żonę swojego ojca, zainteresowaną spadkiem bardziej niż cokolwiek innego.
Z Fay Laurel będzie miała najbardziej surowe konfrontacje w historii, próbując zamknąć rozdziały swojego życia, które bez ojca są bezwartościowe. Ponieważ wina zawsze chce odebrać okup.
Kompletne historie
Historie zawsze mają składnik fotograficzny, łatwą ilustrację ich głównej idei, ich minimalną oprawę.
Twórcze korzenie Welty, zakorzenione w fotografii, manifestują się tu z największą intensywnością, jeśli to możliwe, z całościowego opisu postaci i krajobrazów, uczuć, emocji, idei i pragnień. Ten tom zestawia historie umiejscowione w różnych miejscach tego głębokiego południa usianego magicznymi miejscami, pomiędzy tradycjami i obyczajami, tak magnetycznymi, jak bywają piskliwymi.
Kompilacja nie jest nawet namalowana i jest zupełnie odpowiednia dla tej wspólnej scenografii tylko z upływem lat i dekad.
Postacie obarczone magią w tej książce, mierzące się z tysiącami przeciwności, z otwartą duszą wystawione na widok czytelnika w lekturze, która w końcu jest jednak ciepła, tak uprzejma, jak czasami dziwna. Najlepszy przykład całej pracy wielkiego Welty.
Odziedziczone słowo
To, co biograficzne, przyswaja sobie w naprawdę istotnych postaciach, ucząc barwników w wielu aspektach. Odkrywanie wizji własnego życia Welty'ego nabiera w tym świadectwie bardzo szczególnej wartości. „Dusza pisze swoje książki, ale nikt ich nie czyta”, śpiewał Yupanqui.
W przypadku Welty wiedział, jak poradzić sobie z tym wielkim dziełem przekładania swojej duszy na starość, możliwości dostępnej dla bardzo niewielu szczęśliwców. Wśród obrazów swojego życia, przemienionych subiektywnym niuansem upływu czasu, Welty zagłębia się we wszystko, od kontekstów historycznych po najbardziej osobiste momenty. Z jego fotograficznych scenariuszy, w których rodzą się intensywne uczucia, melancholijna wdzięczność. Wspaniała i pełna emocji recenzja ostatnich nut zawsze ulubionej piosenki.
