Czytanie Ernest Mallo budzi ujmujące, paradoksalne uczucie. Ponieważ nawiązując do dźwięcznego i surowego gatunku noir (niejednokrotnie z drugiej strony Atlantyku), jego opowieści doskonale wpisują się w wyobraźnię innych mitycznych narratorów stąd, jak np. Gonzalez Ledesma o Vazquez Montalban. A więc mit o noir po hiszpańsku bardziej klasyczny i z podłożem socjologicznym, zmienia kolor na zielony. I stąd ten punkt nostalgii za pokonanymi światami, wciąż zadłużonymi wobec najbardziej plugawej polityki, najbardziej bezlitosnych zabójców i ruiny jako waluty płatności.
I jest tak, że bez względu na to, jak nieszczęśliwi byli przestępcy i złoczyńcy z przeszłości, ich czas fascynuje, gdy rozważają go zawieszonego między smużkami dymu z oficjalnych biur. I o dziwo budzi się ta nostalgia, nazwijmy to tak, za światem podziemnym, który dziś porusza się bardziej pod ziemią, być może między algorytmami a sztuczną inteligencją.
Dlatego Mallo oferuje tę zagrożoną autentyczność. On sam wydaje się podtrzymywać ciężar spuścizny niezbędnej, by służyć jako trzon literatury kryminalnej, która jeśli nie odpłynie od thrillera lub gore…
3 najlepsze polecane powieści Ernesto Mallo
Miasto furii
Ta historia rozgrywa się na gorących, wilgotnych i ciemnych ulicach, sprzyjających przestępcom i zabójcom, zarówno prywatnym, jak i opłacanym przez państwo. Miasto śpi niespokojnie, oddycha jak niebezpieczna bestia, której nie należy budzić. Panuje klimat skoncentrowanej urazy, pragnienia zemsty, tańca złych duchów, które kryją się w cieniu. Ukradkowe sylwetki wypatrujące ze swoich kryjówek fosforyzującymi oczami.
Istoty gotowe zabijać dla kurtki lub zegarka, dla każdego minimalnego łupu, który zmniejsza ciągły głód. W każdym uderzeniu tych bezdusznych ulic jest nienawiść. Wyczuwalny jest nieznośny nacisk cichych sygnałów zapowiadających krwawy bunt, który w każdej chwili może wybuchnąć i wybuchnie.
Akcja tej powieści toczy się w Buenos Aires, ale w niedalekiej przyszłości może mieć miejsce w dowolnym zachodnim mieście: skutki pandemii i recesji gospodarczej pogrążyły miliony ludzi w ubóstwie, władza i pieniądze są coraz bardziej skoncentrowane w mniejszej liczbie rąk, rządy optują o represje; Ostre i dokładne pisanie powieści, która zajmuje się sytuacjami, które nie powinny mieć miejsca. Dzięki dobrze znanej wiedzy narracyjnej, która charakteryzuje jego prace, Ernesto Mallo zapewnia żywą dystopię, w której nikt nie jest niewinny i nic nie jest tym, czym się wydaje.
Spisek przeciętnych
Argentyńska narracja, podobnie jak kinematografia, szeroko zajmowała się krwawą dyktaturą Videla. Nie potraktowała jednak w takim samym stopniu bezpośrednio poprzedzającego okresu.
Ten etap był wylęgarnią, na której ugotowano to, co później stało się państwowym terroryzmem na wielką skalę. Parapolicja pod nazwą Triple A (Alianza Anticomunista Argentina) atakowała każdego, kto odważył się przeciwstawić planom silnego człowieka tego kraju: José Lópeza Regę, zwanego El Brujo ze względu na zamiłowanie do czarnej magii. ORAZ
W tym prequelu serii detektywa Perro Lascano znajdujemy młodego detektywa, choć już renomowanego śledczego. Aby usunąć go ze śledztwa, policjanci zlecają mu wyjaśnienie samobójstwa starszego Niemca. Ta misja rzuci go bezpośrednio w paszczę zabójców, na terytorium, na którym nie może na nikogo liczyć ani nikomu ufać. W trakcie swojego śledztwa Lascano spotka się z Marisą, z którą przeżyje epicką historię miłosną.
Zbrodnia w Barrio del Once
Lascano, pies, komisarz policji zdenerwowany niedawną śmiercią swojej żony, otrzymuje ostrzeżenie: w pobliżu Riachuelo pojawiły się dwa ciała. Ale na miejscu zbrodni odkryje trzecie ciało, które nie ma cech „egzekucji” tamtych czasów, żydowskiego lichwiarza z Barrio del Once. Zbadanie sprawy nie będzie łatwe dla Lascano.
W tej powieści detektywistycznej, opartej na historycznych ramach dyktatury i przemocy politycznej, które przeżyła Argentyna w latach 1970., policjanci, żołnierze, ukrywająca się młodzież i członkowie klasy wyższej układają się w spisek, w którym gra bohaterów, bogactwo opisów i dialogów osiąga niezapomnianą moc narracyjną. Ernesto Mallo wykazuje godne podziwu panowanie nad najlepszą policyjną tradycją, gdy zajmuje się tym tematem, który znał z pierwszej ręki, po mistrzowsku utrzymując suspens w złożonej opowieści, dostosowanej do milimetra i która nie daje czytelnikowi wytchnienia.
Inne polecane książki Ernesto Mallo
Nić krwi
Przeszłość może być tak okrutna, że gdy ktoś zaczyna być szczęśliwy, zakocha się w powrocie. To właśnie dzieje się z psem Lascan. Właśnie wtedy, gdy jego odejście z praktyki policyjnej sprzyja spokojowi miłości, która zawsze jest źle uzdrowiona i dlatego tocząca się z Evą, tam przedstawia się przeszłość z aseptycznym gestem listonosza, który zostawia w twoich rękach grzywnę i prosi o potwierdzenie odbioru.
Prawdą jest, że ze strony Psa zawsze istnieje skłonność do przesiewania śmieci nierozstrzygniętych spraw, nawet jeśli sprawa kończy się sprawą jego własnego życia. Kiedy w tych dniach spotyka zeznania umierającego przestępcy, który twierdzi, że wie, jak zginęli jego rodzice, jego powołanie do prawdy, przepojone w tym przypadku nienawiścią kultywowaną od opuszczonego dzieciństwa, powraca z niepohamowaną siłą.
Pies przenosi się z przeszłości do teraźniejszości, z Argentyny do Hiszpanii, nić jego prawdy, jego najbardziej transcendentalnego przypadku to cienka nitka krwi przelanej tyle lat temu, że jego ślad mylony jest z jakimkolwiek innym śladem jego własnej krwi , kipiąc z zemsty i wściekłości. Jego mroczne, rozbudzone uczucia przekształcają go w innego mężczyznę, niezdolnego do zobaczenia swojej rzeczywistości, niezdolnego do bycia szczęśliwym z Evą, niezdolnego do zamknięcia oczu i zaprzestania myślenia...
Prawda nie zawsze nas wyzwala. To właśnie może zrozumieć Lascano Dog. Czasami może przykuć cię do tej przeszłości potwierdzeniem odbioru, przeszłości, która w swej ostatecznej prawdzie burzy wszystko, co uczyniło go tym, kim jest, co zbudowało go na jego nieszczęściach, co zakryło przeoczone szczegóły dzięki fikcji, być może pominiętej przez głuche sumienie która nigdy wcześniej nie chciała stawić czoła tej prawdzie, w końcu obnażonej w świetle opowieści, zeznań i dowodów.
Stary pies
Kolekcja najbardziej noir od wydawnictwa Siruela to nie byle co. W jej zbiorach znajdziemy wybrane dzieła z gatunku noir, mające wręcz aspiracje socjologiczne i antropologiczne. Ponieważ pisząc o tym, co złowieszcze, jest wiele rzeczy, których nigdy nie powiedziano o kondycji ludzkiej. Zatem podejście do tego w sposób, w jaki robią to Fred Vargas, Domingo Villar (kiedy jeszcze oświecał nas swoimi pracami) czy Ernesto Mallo, żeby wymienić niektórych autorów zbioru, okazuje się czymś o wiele bardziej interesującym niż inni autorzy, których szybciej pochłania , prawie z podrobów…
W ten sposób dochodzimy do tej części serii autorstwa komisarza Lascano. I już wiemy, że nowa sprawa w jego rękach okazuje się nauką życia wśród cieni i nielicznych świateł, które pozostały.
Przyjęty do luksusowego domu opieki El Hogar komisarz Lascano jest w najgorszych chwilach: właśnie tam doszło do przestępstwa, o które on okazuje się głównym podejrzanym i którego nawet on sam, ze względu na swoje coraz częstsze błędy, z pamięci jest pewien, że przestępstwa nie popełnił.
Mimo to Lascano czuje powołanie do służby i zgadza się współpracować z policją w śledztwie, które równie dobrze może wsadzić go do więzienia. Jednak poszukiwanie sprawcy ujawni, że jest wielu, którzy mają więcej niż wystarczające powody, aby wyeliminować ofiarę...
Powieść ta prezentuje wyjątkową galerię bohaterów, którzy zadają sobie pytania dotyczące starości, polityki, sprawiedliwości lub jej braku oraz relacji między władzą a pieniędzmi. Przyjaźń, pożądanie i utracone miłości są również obecne w tym konkretnym wszechświecie, gdzie wspomnienia i wyobraźnia nieustannie mieszają się, aby rozjaśnić tę fikcję, którą nazywamy pamięcią: nigdy nie pamiętamy rzeczy takimi, jakie były, pamiętamy je takimi, jakimi jesteśmy.
