Nie wszystko miało być tym ślepym toastem za życie. Ponieważ w rządzącej wszystkim maksymie, owa przesłanka wskazująca na istnienie rzeczy jedynie w oparciu o ich przeciwstawną wartość, życie i śmierć stanowią zasadniczą ramę pomiędzy których skrajnościami się poruszamy.
I nie brakowało powodu dla tego, kto ukuł tę propozycję, błędnie przypisywaną… Nie tutaj. Mam na myśli tego, który powiedział, że chciałby postawić życie do tyłu. Proponując urodzenie się w grzechotce śmierci, by umrzeć w kulminacyjnym momencie orgazmu...
Niezależnie od wizji, jaką ma każdy, zagadki życia i śmierci nabierają w biologii nowego wymiaru, zamykającego tę część po poprzednim „Życiu opowiedzianym przez sapiens neandertalczykowi”, autorstwa Miles i Arsuagę. Bo to, co nie ma większego sensu, zawsze okazuje się próżną rozkoszą dla rozumu i wyobraźni.
„Chcielibyśmy odkryć, że każdy gatunek ma zegar biologiczny w swoich komórkach, ponieważ gdyby ten zegar istniał i gdybyśmy byli w stanie go znaleźć, być może moglibyśmy go zatrzymać i w ten sposób stać się wiecznym”, Arsuaga pyta Millás w tej książce w gdzie nauka przeplata się z literaturą. Paleontolog ujawnia pisarzowi istotne aspekty naszej egzystencji i omawia celowość przekazania swojej niebezpiecznej wizji życia dietetycznemu Millásowi, który odkrywa, że starość jest krajem, w którym nadal czuje się obcokrajowcem.
Po niezwykłym przyjęciu Życie opowiedziane przez sapiens do neandertalczyka, najwspanialszy tandem literatury hiszpańskiej po raz kolejny olśniewa czytelnika, podejmując tematy takie jak śmierć i wieczność, długowieczność, choroba, starzenie się, dobór naturalny, zaprogramowana śmierć i przetrwanie.
Humor, biologia, natura, życie, mnóstwo życia... i dwie fascynujące postacie, Sapiens i Neandertalczycy, którzy na każdej stronie zaskakują nas swoimi ostrymi refleksjami na temat tego, jak ewolucja potraktowała nas jako gatunek. A także jako jednostki.
Możesz kupić książkꔌmierć opowiedziana przez sapiens do neandertalczyka«, Juan José Millás i Juan Luis Arsuaga, tutaj:
