Een synthetisch boek in al zijn aspecten, van enkele pagina's tot korte zinnen. Maar niets is casual in Hubert Mingarelli, alles heeft zijn verklaring ...
De beknoptheid kan verontrustend worden als je meesterlijk in een duister verhaal als dit duikt. Het is niet nodig om dieper in te gaan op het slechtste van de mens. We hebben een koud en zielloos tafereel, enkele gewapende mannen, een geur van de dood die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de koude stromingen van de Poolse winter sijpelt. Beulen en slachtoffer lopen samen naar het kort geding van de hongerdood. En zelfs vanwege die extreme coëxistentie kan er geen greintje menselijkheid floreren.
Haat voedt ze allemaal, de drie soldaten en de jager met wie ze ananas maken. Aan de andere kant van de focus, de Jood die naar zijn bestemming moet worden overgebracht, geschreven door de definitieve oplossing gedicteerd door het Derde Rijk.
Het verhaal wordt ons verteld door een van die drie soldaten die getraind zijn in haat. vergezel hem Emmerich en Bauer. Alle drie hebben ze een pauze gekregen van hun zware taak om op een geautomatiseerde manier de trekker over te halen. Het sinistere trio dat een actieve groep van rondtrekkende executies vormt (zoals de straatverkopers die werden gewaarschuwd door hun schoten in plaats van door een megafoon), gaat op zoek naar nieuwe levende prooien voor de trots van hun macabere leider.
En al snel vinden ze hun doel. Alleen dat de weg moeilijk wordt en ze rust nodig hebben in een oude hut met een jager die dezelfde vijandigheid jegens de joden voelt als zijzelf.
Maar de tijd verstrijkt en de strenge winter houdt ze opgesloten in de hut, terwijl de hongergevoelens als een dringende hallucinatie naar binnen sluipen. En de tijd die tussen iedereen wordt gedeeld, lijkt een geweten te wekken dat verband houdt met de specifieke situatie van elk personage.
Maar honger is honger. Overleven begint met de meeste fysieke voeding. En het eten moet worden geïmproviseerd.
De komst van de jager met zijn aanbod van alcohol om de maag en het geweten een beetje te temmen, verhoogt de spanning. Soldaten treden op tegen Joden op bevel. Ze voelen misschien zelfs geen empathie. Maar de jager... zijn eenvoudige blik naar de gedetineerde onthult de monsterlijkheid van haat.
Onder de personages die zich in een extreme setting bevinden, is de lezer degene die verantwoordelijk is voor het analyseren en proberen de redenen te vinden voor elke actie in deze voorbereiding van een geïmproviseerde maaltijd. Geen enkele uitnodiging in het midden van een eenzame plek bereikte ons met de brute uitbarsting van bewustzijn, waardoor we twijfelen of de mens echt kan herbergen wat hij in welke oorlog dan ook kan manifesteren. Begrijpend ook dat er op die plek geen oorlog is, geen loopgraven ..., het gaat alleen om mensen die de hel van ontmenselijking rondspoken, aangemoedigd door macht, met de enige hoop op de flitsen van het geweten.
Je kunt nu de roman A Winter Meal, een interessant boek van Hubert Mingarelli, hier kopen: