De 3 beste boeken van William Shakespeare

Als het moment daar is, begaat zelfs de meest verstandige van allemaal een waanzin. Daarom ga ik dit bericht wijden aan het schetsen van de drie beste William Shakespeare speelt.

Niets beters dan in het defensief te beginnen om het op te nemen tegen een van de twee grootste schrijvers in de geschiedenis van de mensheid. In dit geval zal ik mijn toevlucht nemen tot die van literatuur, zoals elk ander kunst- of creatief facet, heeft een punt van subjectiviteit in de uiteindelijke smaak van de gebruiker. En hier ga ik die subjectiviteit van mij duidelijk maken aan mijn vriend Shakespeare.

Wat bekend is van de Engelse auteur componeert die typische nevel tussen realiteit en fictie. En hier, als ik absoluut beeldenstormer wil worden...

Schrijven over een Shakespeare, een Cervantes, een Da Vinci of een Michelangelo en het beeld overbrengen van een paar verveelde kerels die hun studio amper hebben verlaten en die misschien cyclische fasen van aambeien doormaken, ziet er niet goed uit. Op dezelfde manier dat het niet goed zou lijken om te wijzen op zijn personages die neigen naar vijandigheid (ondanks dat dit een patroon is van bepaalde herhalingen bij verschillende genieën). Dus zij, de personages hebben altijd een patina van episch of enigma dat je kent ...

Het heeft alle kenmerken van Shakespeare was een geweldige werker. Vader van 18 en productief auteur, alleen de opsluiting kan leiden tot zo'n uitgebreid en groots werk. Het decennium van 1580, dat wijst op zijn mysterieuze reis door de wereld zonder enig document dat getuigt van zijn taken, lijkt me een decennium van schrijven en nog meer schrijven, toneelstukken presenteren en zijn weinig vrije tijd tussen carantoñas besteden aan zijn kinderen en weinigen. streelt tegen zijn vrouw (het ding was nooit helemaal goed, volgens een briefje van de auteur zelf).

En na deze penseelstreken is het tijd om mijn specifieke rangschikking van Meest aanbevolen werken van William Shakespeare:

De droom van een zomernacht

Het universele van Shakespeare wordt gedetecteerd in het kleine, in de onveranderlijke sensatie van de mensheid (met zijn last en zijn onveranderlijke achtergrond gisteren en vandaag), ongeacht de scenario's die de evolutie van onze beschaving oproept.

Het beste aan Shakespeare is dat zijn drama door elkaar wordt gelezen of genoten. Zijn voorstellen combineren het lyrische en het prozaïsche, het levende beeld en het idee in actie.

Dialogen die zich altijd vertalen in personages, of je nu op de tweede rij van een theater zit of in de fauteuil thuis. Literatuur als magie, relaties tussen mensen als basis voor het uitbreken van de mensheid, taal, liefde en haat, van alles wat we zijn.

samenvatting: A Midsummer Night's Dream werd geschreven als amusement bij het huwelijk van de hofedelen van Elizabeth I. Shakespeare gebruikte een aantal bronnen, meesterlijk gemanipuleerd van Ovidius' Metamorphosen tot Chaucer's Tales. De toneelschrijver versmelt deze invloeden in een tekst waarin liefde in het huwelijk wordt voorgesteld als een bron van conflicten om politieke macht te verwerven.

The Merry Wives of Windsor is een spel van humor en zelfvertrouwen waarin kijkers de archetypen van dat London Court kunnen herkennen. Zonder twijfel een van de meest universele Shakespeare-komedies die over de hele wereld is uitgevoerd en aangepast.

De storm

Op het podium is dit werk een explosie van het menselijke voor het elementaire, voor de representatie van het goddelijke die we in de echte omgeving kunnen zien. Maar het is ook een innerlijke implosie, op zoek naar de innerlijke storm, naar de manifestatie van de tegenstrijdigheid van het leven en de teleurstelling van het lot.

Overzicht: beschouwd als de meest oprechte en originele uitvinding van Shakespeare. Het is ook de 'summa' van zijn door de jaren heen opgebouwde cultuur, en vooral van zijn theatrale ervaring. Het is vooral een experiment op het gebied van het spektakel: het exploiteert, als geen ander eerder werk, bewust de middelen en trucs van de scène en maakt van het muzikale element en alle geluidseffecten een structuur die door het werk loopt.

De figuur van Prospero wordt in wezen gezien in "The Tempest" in zijn natuurlijke context, die niets anders is dan theatraal. Zijn magie, zijn kunst, zijn een reflectie op de kunst van de toneelschrijver. Metatheater en psychodrama spelen op een reeks suggesties die de personages ertoe aanzetten zichzelf te onthullen en zich tegelijkertijd te herkennen als onderdeel van een bredere intelligentie die hen omvat, als onderdeel van het ontwerp waarmee de goochelaar-toneelschrijver zichzelf uitlegt.

Gehucht

Waarschijnlijk zijn meest sociale of politieke werk. Voorbij het indirecte scenario van die tijd, tussen monarchieën en adel, bereiken de personages in dit werk de omvang van het maatschappelijk debat, van gelaagdheid, van thuislanden en grenzen, van vervreemding. Aan het einde komt de persoon naar voren, het individu, met dezelfde angst van de basis of van de top ...

samenvatting: De tragedie van Hamlet schetst het bewonderenswaardige portret van een legendarische prins van Jutland, dromer, contemplatief, verzonken in twijfels en besluiteloosheid, die, gedwongen om de redenen voor de dood van zijn vader op te helderen, bezwijkt voor de fatale omstandigheden.

Zijn waanzin is niet alleen, op de traditionele manier, een fictie en een alibi, maar het wordt een manier van zijn en een visie op de wereld. Zijn dubbelzinnigheid, zijn ambivalentie en zijn desoriëntatie brengen hem opmerkelijk dicht bij de gevoeligheid van onze tijd.

Bevolkt, zoals Vicente Molina Foix in zijn proloog aangeeft, door een overvloedige en complexe galerij van "secundaire" personages, heeft het werk in de loop van de tijd een constante geldigheid genoten, wat heeft geleid tot de opname van talrijke uitdrukkingen van het werk ("te worden of niet te zijn", "woorden, woorden, woorden", "de rest is stilte") die emblematisch zijn geworden.