De 3 beste boeken van Michel Houellebecq

Niets beters dan een controversieel verhaal te bieden om nieuwsgierigheid op te wekken en meer lezers dichter bij een werk te brengen dat uiteindelijk zijn gewicht in goud waard is.

Strategie of niet, het punt is dat sindsdien Michael Thomas, publiceerde zijn eerste roman bij een prestigieuze uitgeverij, maar van elitaire minderheden trok hij zijn ongestructureerde, zure en kritische visie al om geweten of ingewanden te roeren. Met die verhalende oorlogszuchtige stemming kon ik me niet voorstellen dat het uiteindelijk open zou gaan voor lezers uit alle spectrums. De verfijning aan de onderkant van een plot kan voor elke lezer een succulent zijn als de vorm, de verpakking, de meest directe taal toegang geeft tot dat meer intellectuele gebied. Dat is hetzelfde, weten hoe je moet glijden tussen een live-actie, een dosis hemlock. Uiteindelijk besprenkelde Michel zijn werk met controversiële en fel bekritiseerde boeken. Dat betekent ongetwijfeld dat zijn verhaal de meest kritische ziel van elke lezer wakker schudt en wakker schudt.

Y Michel Houellebecq het bereikt dat evenwicht in bijna alles wat het wil vertellen. In de stijl van een Paul Auster dat hij zijn fantasie zou verstrooien tussen actuele romans, sciencefiction of essays. Vergelijken roept altijd twijfels op. En de waarheid is dat het huidige, moderne, verkennende verhaal nooit identieke paden volgt tussen zijn meest avant-garde makers. Maar je moet ergens op vertrouwen om de waarde van een auteur vast te stellen. Als Houellebecq voor mij af en toe essences van Auster destilleert, nou ja, zo blijft het...

De sciencefictionkant ervan is een aspect dat ik erg leuk vind aan deze auteur. Net zoals Margaret Atwood Michel deed hetzelfde met zijn recente "De mogelijkheid van een eiland", een van die verhalen die na verloop van tijd de waarde krijgt die het heeft, wanneer de tijd de voorhoede van het denken bereikt. schepper die culmineerde in deze roman. Voor de rest is er nogal wat om uit te kiezen in “Michel met een onuitspreekbare achternaam”, en hier mijn gedachten erover…

Top 3 aanbevolen romans van Michel Houellebecq

Vernietiging

De toekomst is vandaag. Alleen dat deze apocalyptische toekomst waarmee de notie van de toekomst is getooid, ons van meerdere kanten lijkt te belegeren. Virussen, overbevolking, klimaatverandering, bijbelse plagen en overal idioten. We hebben geen gesluierde boodschappen meer nodig van welke profeet dan ook, de shit komt tot aan onze knieën. We moeten overleven op zoek naar waardigheid, houding, zodat degene die met twee vingers vooraan komt iets positiefs uit onze erfenis kan halen. Met deze roman van Houellebecq kon worden begrepen waar wij, mensen, over gingen, zonder dat Marx of Freud of Cervantes nodig waren...

Jaar 2027. Frankrijk bereidt zich voor op een presidentsverkiezing die zeer waarschijnlijk zal worden gewonnen door een tv-ster. De sterke man achter deze kandidatuur is de huidige minister van Economie en Financiën, Bruno Juge, voor wie Paul Raison, de hoofdpersoon van de roman, een zwijgzame en ongelovige man, als adviseur werkt.

Plots verschijnen er vreemde dreigvideo's op het internet - waarbij minister Juge op de guillotine wordt geguillotineerd - met raadselachtige geometrische symbolen. En het geweld gaat van de virtuele naar de echte wereld: de explosie van een vrachtschip in A Coruña, een aanslag op een spermabank in Denemarken en de bloedige aanslag op een migrantenboot voor de kust van Mallorca. Wie zit er achter deze feiten? Anti-globaliseringsgroepen? fundamentalisten? Satanisten?

Terwijl Paul Raison onderzoekt wat er aan de hand is, loopt hun huwelijksrelatie stuk en zijn vader, een gepensioneerde DGSI-spion, krijgt een beroerte en raakt verlamd. Het evenement leidt tot de hereniging van Paul met zijn broers: een katholieke zus en sympathisant van extreemrechts getrouwd met een werkloze notaris, en een broer van een tapijtrestaurator getrouwd met een bittere tweederangs journalist met verdraaide tanden. En bovendien zal Paul met een persoonlijke crisis te maken krijgen als bij hem een ​​ernstige ziekte wordt vastgesteld...

Houellebecq orkestreert een ambitieuze totaalroman die veel tegelijk is: een thriller met esoterische franjes, een werk van politieke kritiek, een grimmig familieportret en ook een intieme en existentiële vertelling over pijn, dood en liefde, misschien wel het enige dat kan ons verlossen en redden.

Een provocerende en apocalyptische roman die, zoals gebruikelijk in Houellebecq, zal verbazen of choqueren. Wat zeker is, is dat het niemand onverschillig zal laten, omdat de auteur de ongebruikelijke deugd heeft gewetens te schudden.

De mogelijkheid van een eiland

Houellebecqs geweldige uitstapje naar sciencefiction om uiteindelijk dat externe perspectief naar gebeurtenissen in onze echte wereld te brengen. Tussen het lawaai van onze routine, tussen het hectische tempo van het leven, vervreemding en de makers van meningen die aan ons denken, is het altijd goed om boeken te vinden als De mogelijkheid van een eiland, een werk dat, hoewel onderdeel van een absoluut Science Fiction omgeving, opent onze geest voor een existentiële gedachte die is geabstraheerd van onze omstandigheden.

Omdat sciencefiction veel van dat heeft, een prisma worden van waaruit we anders kunnen kijken, een ruimteschip waarmee we onze wereld kunnen zien vanuit de bevoorrechte visie van wat buitenaards is. Door CiFi te lezen worden we vreemden voor onze wereld, en alleen van buitenaf kan men objectief begrijpen wat er binnenin gebeurt. Daniel24 en Daniel25 zijn, zoals je gemakkelijk kunt raden, klonen. Het bestaan ​​ervan is oneindig, onsterfelijkheid is een optie.

Maar een bestaan ​​zonder grenzen heeft zijn dierlijke tekortkomingen. Welk zintuig kan eeuwig leven als de tegenpartij het moment niet waardeert? Deze klonen zijn lege, vernietigde wezens. Alles werkt in het leven dankzij de gebruikelijke houdbaarheidsdatum. Het vluchtige is gewenst, het vluchtige wordt verlangd, wat verloren kan gaan is geliefd. Niets is meer waar dan deze uiterst gemakkelijk te begrijpen axioma's. Michel Houellebecq brengt zijn sarcastische toets, een humor die resoneert als een echo in een lege kosmos, een lach als het lawaai van al onze ijdelheden.

De twee klonen, 24 en 25, vinden de dagboeken van hun oorspronkelijke zelf, het origineel, zoals het in de roman wordt genoemd. Het getuigenis van dit eindige wezen waaruit beide klonen zijn overgebleven, bereikt hen totdat ze hun levensvonk opnieuw activeren, degene die krachtig ontbrandt omdat het ook anticipeert op hun onontkoombare uitsterven. Twijfels wekken gevoelens en emoties op. Liefde en plezier komen terug, en dan wordt alles in twijfel getrokken, zelfs de achterhaalde onsterfelijkheid.

De kaart en het territorium

Een van die verontrustende actuele verhalen voor zijn verkenning van de grenzen van fictie. Want wat er in deze roman gebeurt, dringt uiteindelijk binnen in de echte wereld, in de omstandigheden van onze wereld en in de omgeving van een auteur die het slachtoffer is geworden van zijn eigen verhalende machinaties.

Jed Martin is een kunstenaar van het vreemde die uit het niets opstijgt tot de grootste successen in een onbeduidend werk. Het excuus van zijn succes dient om in de perikelen van Jed zelf te duiken, een bepaalde relatie met zijn vader die uiteindelijk als een constante in de hele roman zweeft, de recreatie van de veranderende wereld van zijn bescheiden omgeving naar zijn universum van rijkdom , zijn ontmoetingen en meningsverschillen met Olga, die liefde in de schaduw sinds hij niemand was, de aard en de denaturalisatie van kunst.

Veel rijke nuances vol humor en scherpzinnigheid. Wanneer Jed Michel Houellebecq ontmoet, stelt hij voor om met hem samen te werken en ze worden goede vrienden. Dus wanneer de schrijver wordt vermoord, raakt Jed betrokken bij de motieven van de misdaad in een verbijsterend onderzoek.

Andere aanbevolen boeken van Michel Houellebecq…

Elementaire deeltjes

Het elementaire is de tegenstelling. En de waarheid, zwart op wit geschreven, is het enige kanaal, het meest getrouwe getuigenis van de grote leugen die zoveel aspecten van onze wereld behandelt.

Gefocust op de compositie van het huidige Frankrijk en zijn beslissingsbevoegdheden, gaat het plot verder met een humoristisch voorstel over een ruw, verontrustend surrealisme, een middel dat Houellebecq meesterlijk beheerst om ons een constant gevoel van vervreemding te bieden, van het heroverwegen van axioma's en uitnodigende meer tot argwaan dan tot kritiek.

De personages van Michel en Bruno, broers en antagonisten in termen van hun visie op de wereld en hun toewijding aan respectievelijk de asceet en de hedonist, vormen uiteindelijk een canvas over extremismen, philias en fobieën, al die tinten zonder de mogelijkheid van grijs dat zij uiteindelijk de essentiële keuzes maken.

Aan hun lot overgelaten door hun moeder, zijn de broers en zussen een weergave van dat gepolariseerde individu waarop de ene en de andere kant van de samenleving kan worden gebouwd (in dit geval gericht op Frankrijk maar in staat om overal ter wereld te extrapoleren)

Een roman met futuristische trekjes waarmee je soms lacht om een ​​grotesk, tot je direct daarna merkt dat je zelf ook meedoet aan dat groteske.

interventies

De teksten van dit boek, brieven, interviews of artikelen verschenen vanaf 1992 in diverse publicaties, van de NRF tot Paris Match, 20 Ans of Les Inrockuptibles. Ze waren niet meer leverbaar. Ze praten over architectuur, filosofie, feesten, feminisme, de rehabilitatie van de Franse, reactionaire en fallocratische man, de domheid van Jacques Prévert of zelfs de onverteerbare Alain Robbe-Grillet… Een klinkende reis die een weerspiegeling vormt van samenhang en scherpe vraag.

Het resultaat is meedogenloos: «We hadden veel plezier, maar het feest is voorbij. Literatuur daarentegen gaat door. Het gaat door holle periodes, maar dan duikt het weer op.” "De strijd van Houellebecq is fundamenteel, noodzakelijk, ze geven een visie op kunst en samenleving" (DNA). «Michel Houellebecq is soms grappig, vaak intelligent, altijd definitief» (Paulin Césari, Le Figaro). "Het is essentieel om het te lezen" (Les Inrockuptibles).

Meer tussenkomsten

Meer dan de helft van de teksten in dit boek (brieven, interviews of artikelen) is in 2011 voor het eerst in het Spaans vertaald en in dezelfde bundel gepubliceerd onder de titel Interventions. De huidige editie, met de integratie van de nieuwe teksten, gaat verder met de reis van coherentie en acute vraag, van een onverzoenlijke factuur, toen opgesteld.

Zoals Michel Houellebecq zelf vertelt: «Hoewel ik niet pretendeer een geëngageerde kunstenaar te zijn, heb ik in deze teksten getracht mijn lezers te overtuigen van de geldigheid van mijn standpunten: zelden op politiek vlak, meestal op sociale kwesties, af en toe vanuit keer op keer op literair niveau.

Dit zijn mijn laatste interventies. Ik beloof niet dat ik helemaal zal stoppen met denken, maar ik beloof wel dat ik in ieder geval zal stoppen met het communiceren van mijn gedachten en meningen aan het publiek, behalve in gevallen van ernstige morele urgentie: bijvoorbeeld als euthanasie zou worden gelegaliseerd [in Frankrijk] – ik denk niet dat er nog meer zullen zijn in de tijd die ik nog te leven heb. Ik heb geprobeerd deze interventies in chronologische volgorde te ordenen, voor zover ik me de data heb kunnen herinneren. Het bestaan, althans schijnbaar, van tijd is altijd een groot probleem voor mij geweest; maar de gewoonte om de dingen in deze termen te zien heeft zich ontwikkeld. Voor een keer tolereer ik het."

Meer interventies is een essentieel compendium om in het denken van een van de belangrijkste schrijvers van onze tijd te duiken.