De 3 beste boeken van José Pablo Feinmann

Filosoof van roeping en titel, journalist van communicatieve behoefte en schrijver van cultureel belang. Als we daar nog aan toevoegen dat Joseph Paul Feinman Hij schrijft ook filmscripts, we vinden een soort cultureel factotum met zijn krachtige sociale en politieke zorgen waarmee hij uiteindelijk ook het essay benadert als een kanaal voor zijn gedachten die meer in de werkelijkheid geworteld zijn.

Wat betreft het strikt fictieve verhaal, Joseph Paul Feinman duikt in de zwart geslacht met de wil van iemand die wil onthullen hoeveel zwartheid onze realiteit heeft. Van de hoogste sferen tot de diepste buitenwijken, alles komt terecht onder de ellende van valse belangen. De sterkste in de menselijke piramide is vandaag de dag degene die in staat is zichzelf te overleven, ontdaan van alle moraal.

Hoe minder moraal, hoe hoger je kunt gaan. En misdaadromans gaan, ondanks hun associatie met fictieve verhalen, vaak over onwaarheden achter liberalisme, kapitalisme, slogans en goede manieren. Het ontdekken van de zwarte roman als een vorm van aanklacht is niets nieuws. Aangezien dit genre het politiegenre transformeerde, is het duistere functioneren van samenlevingen de duidelijkste weerspiegeling van veel van deze romans tussen de politie en het andere uiterste van thrillers zonder sociale of politieke banden.

Feinmann schrijft dat soort zwarte romans, die over tandwielen en mechanismen die kraken in het mechanisch functioneren van onze samenlevingen.

3 aanbevolen romans van José Pablo Feinmann

De misdaden van Van Gogh

De jaren negentig naderden het nieuwe millennium met sociale onzekerheden maar met een perfecte aureool van triomferende moderniteit. Het Argentinië van die jaren stapte weg van oude conflicten met openstaande schulden die politie-erfgenamen van dictaturen nog steeds lieten oefenen of die nog steeds in staat waren om schaduwen en angsten te herstellen.

Angst is een geweldig controlemiddel, maar het heeft zijn onverwachte driften in de meest verachtelijke karakters. Het kwaad in deze roman is een geometrisch lichaam met variabele randen waar we jongens ontdekken wiens belangrijkste doel het is om seriemoordenaars te worden, anderen voor wie misbruik een recht is dat is verworven door jaren van nederlaag, de meest capabele vermommen zichzelf als weldoeners om beter gebruik te kunnen maken van kwaadaardig. Een slechte wereld zeker niet zo ver in de jaren 90 of zelfs vandaag.

De misdaden van Van Gogh

Laatste dagen van het slachtoffer

Een huurmoordenaar heeft vooral koelbloedigheid en efficiëntie nodig. Mendizábal beschouwt zichzelf als een groot professional in de sector van sterfgevallen op rekening.

Die nacht moest hij wachten op Rodolfo Külpe, een inwoner van de welvarende wijk Belgrano, vol met mensen met een particuliere ziektekostenverzekering en omringd door winkelcentra en eersteklas diensten. Rodolfo is nog jong om op 35-jarige leeftijd te sterven, maar Mendizábal vraagt ​​gewoonlijk niet naar de redenen voor elke opdracht.

Een nacht als elke andere, Mendizábal hurkte neer en wachtte tot Rodolfo arriveerde om hem zonder verhaal zijn definitieve oordeel te geven. En toch komt het einde niet. Mendizábal zal krachtige redenen vinden om niet te schieten. Voor het eerst zal zijn professionaliteit volledig instorten.

Laatste dagen van het slachtoffer

El cadaver onmogelijk

Het thema van de obsessie met winnen heeft altijd een komisch randje dat tragisch kan uitpakken. De schrijver die probeert buiten zijn eigen ogen te staan, die ernaar verlangt de onzichtbaarheid van zijn bureau op te geven om te transcenderen, komt terecht in een tegenstrijdigheid en conflict dat tot beide kanten kan leiden. Ten eerste omdat schrijver zijn schrijven betekent (in eerste en laatste instantie)

Het personage in dit verhaal stopt met schrijven voor hem, voor het plezier of de wil om iets te vertellen, en probeert denkbeeldige lezers te bereiken die gefascineerd zijn door het bloed en geweld van zijn zeer zwarte misdaadromans. Totdat er op een gegeven moment die klik ontstaat, dat point of no return waarin obsessie zijn eigen leven verandert in het toneel van zijn zwarte voorstellen... Obsessie en delirium, mislukking en het ziekste succes.

Het onmogelijke lijk
5 / 5 - (6 stemmen)

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.