De 3 beste boeken van Fjodor Dostojevski

Niemand zou zeggen dat Dostojevski zich overgaf aan de armen van de literatuur dankzij de romantische auteurs. Als er iets kan worden benadrukt in de grote Dostojevski Het is de rauwheid binnen een boeiend gevoel van menselijkheid van elk van zijn personages.

Maar dat was het zeker. De romantische beweging, die, hoewel hij al midden in zijn retraite gevangen zat, nog steeds een fundamentele invloed had op de lezingen die als eerste voedsel voor Fjodor dienden.

Wat er gebeurd moet zijn, is dat deze auteur ontdekte dat de werkelijkheid koppig is. De turbulente omstandigheden en de sociale achteruitgang van het Russische volk brachten uiteindelijk een ander soort muzen met zich mee die veel realistischer waren en vastbesloten om zich te verdiepen in de laatste schuilhoek van de ziel.

Desalniettemin absorbeerde het algemene betoog van de voortreffelijke narratieve esthetiek dat gevoel van algemene verveling, dat weinig werd uitgedrukt door een volk dat vooral werd geregeerd door angst en een soort aanname van fataliteit als de enige bestemming van het volk dat zich wijdde aan de zaak van het tsarisme. .

Naast die intentie om de sociale innerlijkheid van zijn land te weerspiegelen en die zoektocht naar de diepste ziel van zijn personages, kon Dostojevski zijn eigen levenservaring als literair motief niet vermijden. Omdat zijn politieke positie, eens duidelijk en toen zijn literaire toewijding als gevaarlijk kon worden beschouwd, hem uiteindelijk tot dwangarbeid in Siberië leidde.

Gelukkig ontsnapte hij aan de doodstraf wegens samenzwering en kon hij, nadat hij als tweede deel van zijn straf in het Russische leger had gediend, weer schrijven.

3 aanbevolen romans van Dostojevski

De idioot

Zonder twijfel worden we geconfronteerd met een van de grootste karakterromans. Alles wat er in deze roman gebeurt, gebeurt vanuit de perspectieven van deze absolute protagonisten van de wereldliteratuur. Een rode draad die moeilijk uit te leggen is in een traditionele narratieve structuur en toch een harmonieus geheel dat uiteindelijk een onmetelijke kaart van het menselijk denken samenstelt, van de emoties en redeneringen die ons uiteindelijk allemaal in beweging brengen.

Het individu dat wordt blootgesteld aan conflicten, verlies, wanhoop, trekt zich uiteindelijk in zichzelf terug en ontdekt zijn hellen en de ultieme realiteit van het bestaan. Als Dostojevski psychiater was geweest, had hij de ziekte waarschijnlijk kunnen vaststellen in de blik van de patiënt, in zijn gebaren, in zijn rictus. De beschrijvingen van de personages in deze roman zijn ronduit onbereikbaar met een andere pen.

Samenvatting: Geschreven in de jaren dat Fyodor M. Dostoyevski (1821-1881) Europa doorkruiste, lastiggevallen door zijn schuldeisers, ziek en behoeftig, is "The Idiot" (1868) ongetwijfeld een van de hoogtepunten van de literatuur.

De roman, waarvan de ontwikkeling draait om het idee om een ​​archetype van morele perfectie te vertegenwoordigen, heeft prins Myshkin als hoofdrolspeler - een personage dat qua gestalte vergelijkbaar is met Raskolnikov in Crime and Punishment of Stavrogin in "The Demons" - wiens persoonlijkheid, aanzienlijk, geeft het werk zijn titel.Incarnatie van alle deugden die verband houden met de christelijke geest, doet Myshkin echter, paradoxaal genoeg, niets meer dan, samen met zijn eigen leven, dat van de meerderheid van degenen die naar hem toe komen verstoren.

Misdaad en straf

Ik weet dat u het misschien niet eens bent over de tweede plaats die aan dit werk is toegekend. Maar ik vond The Idiot zeker veel leuker, vanwege wat eerder werd genoemd. Het is duidelijk dat deze roman, geschreven door een andere schrijver, op de eerste plaats zou komen omdat deze roman het meest illustere metafysische argument in de wereldliteratuur wordt.

Samenvatting: Deze roman, een van de grootste en meest duurzame in de wereldliteratuur, bevat twee van Dostojevski's karakteristieke thema's: de relatie tussen schuld en straf en het idee van de verlossende kracht van menselijk lijden, waarbij het conflict tussen Goed en Kwaad krachtig wordt weergegeven , dat ethische dualisme dat een constante is in het werk van de auteur.

Onder het naturalistische kader van een proefschriftroman ligt een metafysische en morele allegorie. Dostojevski merkt op dat straf de misdadiger niet intimideert, "omdat hij moreel al straf eist".

De gebroeders Karamazov

Menselijke relaties zijn gebrekkig. Men kan denken dat de mens in werkelijkheid een wolf voor de mens is, of, in tegendeel, geïnterpreteerd kunnen worden als training en onderwijs rond vaste sociale structuren die in de loop van de tijd zijn geconsolideerd rond een goed dat af en toe een beweging naar het kwade mogelijk maakt. Ze lijden onder de laatste ondeugden die de mens heeft. wezens adopteren het uiteindelijk als iets natuurlijks. Een roman over sociale interacties. De spiegel van de Russische realiteit als weerspiegeling waarin we elke andere samenleving goed kunnen herkennen.

Samenvatting: In The Karamázov Brothers, het laatste werk en de monumentale synthese van zijn denken en kunst, ontwikkelt hij zijn intieme overtuiging van de noodzaak van een radicale verandering in het sociale en morele lot van de mensheid.

De auteur schetst een tragisch beeld van de samenleving van zijn tijd en hekelt de corruptie die wordt veroorzaakt door de macht van geld, ongecontroleerde hartstochten, egoïsme en spirituele schande. Deze roman - het laatste werk van de grote schrijver - geeft een voltooid beeld van de Russische samenleving in het midden van de negentiende eeuw.

Dostojevski is de ultieme meester in het schilderen met woorden hoe mensen perverse relaties aangaan, elkaar manipuleren en corrumperen voor geld, en dierlijke passies manifesteren. De dood van Karamazov - een wrede en cynische landeigenaar - wekt verdenking op twee van zijn zonen, die meer dan één reden hebben om hun vader te haten.

De derde zoon, Alyosha, vriendelijk en puur, is vrij van alle aanklachten en projecten in de toekomst. Deze roman vat Dostojevski's filosofische en religieuze preoccupatie samen: universele broederschap, de opkomst van een 'barbaars' Rusland en het herstel van een echt religieus sentiment.