De levensgeschiedenis van zelfgemaakte schrijvers is vaak gevuld met intense levenservaringen. Wanneer een persoon besluit om al die verzameling sensaties, die amalgaam rond de tegenstellingen van het leven, zwart op wit te plaatsen, kan hij een schrijver worden die een snaar raakt.
William Faulkner is dat soort schrijver?. En zo leerde hij zijn innerlijke wereld zo over te dragen dat hij in 1949 de Nobelprijs won en in zijn laatste dagen en zelfs na zijn dood kwam hij te wonen in de Olympus van de grote verhalenvertellers van de XNUMXe eeuw.
Romanbouwer van binnenuit, van het personage tot zijn omstandigheden. Interieurmonologen naar de mimiek met het personage en zijn wereld. Profielen en persoonlijkheden van de meest levendige personages in de wereldliteratuur. Een genot voor veeleisende lezers.
En laten we gaan naar wat het raakt, om zijn beste romans aan te wijzen ...
Drie aanbevolen romans van Willian Faulkner
Het lawaai en de woede
Een van de meest suggestieve titels in de universele literatuur. Of zo klonk het tenminste voor mij toen ik het boek in mijn handen had. Ik dacht dat de titel, in zijn grootsheid, het verhaal zou kunnen overspoelen. En hoewel de paden anders zijn dan gedacht, kan worden gezegd dat nee, het verhaal blijft de titel waarmaken.
Aan het begin van het verhaal schikt deze roman ons met een zekere afstand over enkele personages die helemaal niet stereotiep zijn. En toch blijkt uiteindelijk de vergelijking, in zijn veronderstelde hyperbool, overweldigend echt te zijn, en vreemd genoeg samen te vallen met de innerlijke wereld van elk gezin en met de karakterdilemma's van elke persoon.
samenvatting: "Het leven is maar een schaduw ... Een verhaal verteld door een dwaas, vol lawaai en woede, wat niets betekent." Macbeth, Shakespeare. Het lawaai en de woede is een meesterwerk van de literatuur. Het vertelt over de voortschrijdende degeneratie van de Compson-familie, haar geheimen en de haat-liefdeverhoudingen die haar in stand houden en vernietigen.
Voor het eerst introduceert William Faulkner de innerlijke monoloog en onthult hij de verschillende gezichtspunten van zijn personages: Benjy, verstandelijk gehandicapt, gecastreerd door zijn eigen familieleden; Quentin, bezeten door een incestueuze liefde en niet in staat jaloezie te bedwingen, en Jason, een monster van kwaad en sadisme.
Het boek sluit af met een appendix die de lezer de ins en outs van deze familiesage uit Jefferson, Mississippi zal onthullen, en die in verband brengt met andere personages uit Yoknapatawpha, een gebied dat door Faulkner werd gecreëerd als kader voor veel van zijn romans.
Absalom, Absalom!
Er zijn maar weinig tweede delen die in de buurt komen van de grootsheid van de originele. Zonder duidelijk een vervolg te zijn op The noise and the fury, vertrekt deze roman van een van de personages uit het voorgaande.
Samenvatting: Quentin Compson, afstammeling van het geslacht wiens ondergang wordt beschreven in "The Sound and the Fury", herschept, met de hulp van zijn kamergenoot in Harvard, Thomas Stupens koppige pogingen om een grote plantage te regeren en een dynastie te stichten. Vernietiging en mislukking zijn de laatste conclusie van een verhaal over geweld, trots, incest en misdaad.
In een brief gericht aan Harrison Smith - de redacteur van The Noise and Fury uit 1929 - gedateerd een donderdag in augustus 1934, kregen we het eerste nieuws over deze roman: «... ik heb een titel voor haar die ik leuk vind, overigens , Absalom, Absalom!: het verhaal van een man die uit trots een kind wilde hebben, die er te veel had, en die zijn kinderen vernietigden.
Deze kiem van zijn werk werd op 31 januari 1936 door Faulkner in Mississippi voltooid. "Het is een gekwelde geschiedenis en een marteling om het te schrijven", flapte zijn redacteur en vriend Ben Cerf eruit. Faulkner bleef aan de roman denken, zelfs nadat hij klaar was. Hij schreef een geordende chronologie. De genealogie omvatte zeventien karakters en ik zou erop terugkomen om met de hand meer details toe te voegen.
Daarna nam hij een kaart van Yoknapatawpha County op en trok Tallahatchie naar het noorden en Yoknapatawpha naar het zuiden, waarbij hij het graafschap verticaal doorsneed met de spoorlijn van John Sartoris... Hij identificeerde zorgvuldig zevenentwintig locaties. Hij noteerde de omvang van het graafschap en de bevolking en schreef toen: "William Faulkner, eenmanszaak en eigenaar."
Veertien jaar later, in 1950, bevestigde de toekenning van de Nobelprijs voor Literatuur dat Faulkner een van de meesters van de universele literatuur was, is en zal blijven, een model voor generaties schrijvers en lezers over de hele wereld.
Licht van augustus
Veel Faulkner-lezers melden dat onpeilbare tempo dat de plot vanuit de diepten van elk personage naar voren beweegt als een grote verhalende deugd.
Recreaties van historische momenten als authentieke alledaagse scenario's die door de lezer kunnen worden bezocht. Toerisme voorlezen aan de zielen van personages die zich openstellen voor de wereld, voor wat er gebeurt, voor wat het voor mensen betekent om in elk moment te leven.
samenvatting: Enkele van Faulkners meest memorabele personages worden geportretteerd in Luz de Agosto: de naïeve en onverschrokken Lena Grove op zoek naar de vader van haar ongeboren kind; de Reverend Gal Hightower - achtervolgd door constante visioenen van Zuidelijke cavaleristen - en Joe Christmas, een mysterieuze zwerver die wordt verteerd door de raciale afkomst van zijn voorouders.
Faulkner was niet alleen de vernieuwer van een manier van vertellen die een krachtige invloed heeft gehad op de generaties die hem hebben gevolgd, maar was ook de kroniekschrijver van de meest opmerkelijke gebeurtenissen, gebruiken en karakters van zijn land.
Luz de Agosto is een van de meest representatieve werken van een man die, bezig met geschiedenis en zijn fantasie de vrije loop te laten, erin geslaagd is een van de belangrijkste schrijvers van deze eeuw te worden.
