Als er één enkele schrijver in het sciencefictiongenre is, dan is dat: Stanislaw Lemm. Zijn gebruik van het meest speculatieve genre als narratief excuus voor een flagrant verbod op het filosofische, maakt hem tot een cultschrijver voor elke liefhebber van dit genre.
De grootste like Asimov, Huxley, Bradbury, Orwell o Dick ze schreven brutale werken. Lem deed hetzelfde met een punt van filosofische diepgang dat lezers van warmere genres vervreemdde en dat liefhebbers van een nog complexere moeilijkheid verblindde met Lem's diepgang.
Want uiteindelijk, geen ander verhalend genre is zo uitgebreid en onbepaald als CiFi. Onder de paraplu van science fiction, al die argumenten die een nieuw prisma nodig hebben om het dichtstbijzijnde of het meest afgelegen, het fantasievolle of het religieuze, het kenmerk van obscurantisme of dat afgeleid van de extreme helderheid van de wetenschap te beschouwen.
En waarom ook niet: sciencefiction nodigt filosofie, sociologie en elk humanistisch veld uit. Het klinkt misschien pretentieus om sciencefiction te beschouwen als het genre der genres. Maar zo is het, zonder twijfel hebben we het over de meest vruchtbare ruimte voor literaire creatie. Lem wist dat hij alleen te midden van de meest ontwikkelde omzwervingen of de meest gedetailleerde overpeinzingen die onweerlegbare wijsheid kon bereiken die voortkomt uit verbeelding gecombineerd met intelligentie.
Top 3 aanbevolen boeken van Stanislaw Lem
solaris
Toen ik het met een vriend besprak, herinner ik me dat hij me vertelde dat hij bij het lezen van deze roman een soort transformatie had ondergaan in zijn denken, in zijn manier van kijken naar de dingen. Ik vroeg hem ironisch genoeg of hij het over ontvoering had, maar nee, de man meende het.
En als ik er koel over nadenk, verbaast het mij niet dat het lezen van een roman als deze een bevrijdend effect op het denken kan hebben, of op zijn minst een verontrustend effect. Omdat Solaris een plek is die voortkomt uit je beste droom en je hardste werk.
In Solaris is bijna niets, alleen water, maar tegelijkertijd vind je alles, hier en daar, aan de andere kant van de spiegel waar onze werkelijkheid is samengesteld, ook als we er niet meer in zijn.
De ergste vijand van de mens is angst. En daar, in Solaris, is elke missie bedekt met een schaduw van twijfel die je uiteindelijk tot waanzin kan leiden of die je, ondanks zijn verontrustende aanwezigheid, eindelijk leert dat al het goede er is, aan het einde van een angst die je niet wilt door te gaan. . Wanneer je door de ogen van Kris Kelvin gaat kijken, begrijp je de grootsheid van Solaris en degenen die zijn diffuse realiteit vertegenwoordigt.
de onuitsprekelijke
Uiteindelijk is filosofie een soort avontuur naar introspectie of naar projectie, van het binnenste tot het verste van een universum dat zich uitstrekt tot een oneindig onbereikbaar voor onze zintuigen.
Deze roman is dat avontuur naar het centrum van de kosmos, die plek waarvoor de mens nog steeds niet de nodige autoriteit heeft en waar hij alleen maar van kan dromen zijn robots dichter bij elkaar te brengen om antwoorden te zoeken die altijd ontbreken in menselijke interpretatie. De Invincible star cruiser expeditie zoekt naar antwoorden op vreemde kosmische gebeurtenissen.
De inzittenden hebben wapens en kunstmatige intelligentie waarmee ze denken dat ze elke stellaire contingentie op een bedreigende planeet het hoofd kunnen bieden.
Terwijl het mysterie zich ontvouwt, laat een overweldigend gevoel van het aanraken van het meest substantiële ding om je over te geven aan het bewijs van menselijke beperking, tegenstrijdig, een nasmaak achter van de noodzaak voor de menselijke beschaving om opgesloten te blijven in haar beperkingen ...
Cyberiade
Voor een auteur die zo complex is als Lem, is een goed verhalenboek altijd erg nuttig, een boek dat in staat is om die vonken te geven tussen filosofie en robotica, tussen meditatie en wetenschappelijke of andere opheldering.
Cyberíada is de meest aanbevolen manier om die introductie in het werk van de auteur te krijgen. En hoewel het geen reeks onafhankelijke verhalen is, maakt het wel een einde aan elk avontuur van Trurl en Clapaucio, twee zeer speciale robots met verschillende missies in een universum teruggetrokken naar een vorige tijd, naar een fantastische middeleeuwse ruimte waar alles kan gebeuren. ...
1 reactie op “De 3 beste boeken van Stanisław Lem”