Onder de oudste Spaanse schrijvers, Rosa Regás onderscheidt zich door een constante evolutie, een soort aanname van de schrijfklus als een echte fondvlucht waarin je altijd opnieuw moet leren rennen, je moet aanpassen aan de tijd en nieuwe trends moet volgen, altijd met je specifieke stempel, verdiend in zoveel goede jaren van werk.
Het is niet zo dat Rosa al op zeer jonge leeftijd in de literaire scene opdook. Integendeel, haar verschijning als verteller vond plaats na 50 jaar, met dat residu en die solvabiliteit van iemand die ontdekt dat ze veel te vertellen heeft en dat ze daar nog niet aan begonnen is.
Net als veel andere schrijvers Rosa Regás hij verzoent het schrijven van zijn romans en andere boeken met deelname aan verschillende media, met dat prestigieuze label dat wordt toegekend door de prijzen die hij al snel won sinds hij besloot te schrijven. El Nadal, El Planeta en vele anderen hebben de boekenplank van deze auteur gevuld met die onschatbare prijs van prestige en de noodzakelijke erkenning van de schrijver om tijd te blijven hebben.
In het strikt literaire, de laatste tijd in het biografische, als verhaal historisch, bezet de grootste toewijding van Rosa Regàs. Het is wat je nodig hebt om volledige vrijheid te hebben om te schrijven, evenals de tijd die nodig is om het te doen...
Topromans van Rosa Regàs
Azul
Ik wijs deze roman van Rosa Regás aan als haar beste werk vanwege een uniek aspect ervan. Zelden wordt de roman een oefening in de psychoanalyse van de lezer. Wat er gebeurt met Andrea en Martín, onverwachte minnaars, vertegenwoordigt ook een oefening in de zoektocht van de lezer naar zichzelf op het meest transcendentale gebied van allemaal: liefde.
Andrea en Martín ontmoeten elkaar en houden van elkaar met de typische passie voor het nieuwe, het vreemde, het onmogelijke of op zijn minst ongepast. De tijd tussen enorme orgasmes is iets anders, Martín en Andrea verdiepen zich in zichzelf om als liefhebbende therapeuten te vertellen waar ze echt naar verlangen, hoe zwaar of licht hun leven is, hun schulden met de geleefde tijd en hun hoop waarmee ze moeten aankomen
In zekere zin herkennen beiden in de ander dat ze er zijn om hun geest te bevrijden in dezelfde mate als ze hun passie bevrijden. Een vruchtbaar verhaal voor iedere lezer die soms door de vergankelijkheid van alles navigeert, zelfs zichzelf verdwaald tussen routines en gewoonten...
Het lied van Dorotea
Het ding over Rosa lijkt soms op een existentialisme van details. Terwijl we ons voortbewegen door veronderstelde bestemmingen, hebben we de neiging briljante momenten te verspillen aan details, en dat is wat overblijft..., want tijd is detail, elke seconde is een enkel detail en onze levens zijn geketend door miljoenen seconden.
Uit deze benadering worden onze hardste tegenstellingen geboren, uiteindelijk onze fouten en onvervulde dromen. Wat er gebeurt terwijl we plannen maken, is het leven, die optelsom van oncontroleerbare momenten. Aurelia is een prestigieuze lerares.
Terwijl haar vader op hoge leeftijd aan het herstellen is, probeert ze haar leven voort te zetten en laat ze het leven van haar vader over aan een verzorger. Adelita is spraakzaam maar hardwerkend, totdat Aurelia begint te vermoeden dat de jonge helper zich met haar leven bemoeit.
De druppel was de verdwijning van een juweel. Aurelia's woede onthult uiteindelijk vele aspecten van haar leven in zijn meest intieme en vergeten facet...
Kamermuziek
Halverwege tussen de eigen ervaringen van de auteur, die ze in enkele recente publicaties heeft geselecteerd, en de puurste roman, benaderen we via Arcadia Barcelona in het midden van de XNUMXe eeuw.
En we ontdekken een prachtig liefdesverhaal met achtergrondmuziek die de ellende de mond snoert. En alles lijkt goed te gaan... totdat Arcadia en haar jonge vriend ontdekken dat ze niet in dezelfde ruimte wonen. Hij kan haar niet in haar essentie herkennen en zij kan het meest transcendente deel van zichzelf niet verloochenen.
Liefde kan niet worden gedeeld tussen de dierbaarste minnaars, als de symfonie niet op dezelfde notenbalk klinkt. Vele jaren later ontmoeten de twee geliefden elkaar weer, op dat typische moment waarop alles onmogelijk is, alles behalve een liefde die eindelijk akkoorden en tempo kan delen.
