Een geweldig voorbeeld van een late roepingsschrijver, en een nieuwe exponent van langzame maceratie voor kwaliteitsliteratuur. Er zijn auteurs zoals Pierre Lemaître die literatuur altijd heeft vergezeld, misschien zonder het te weten. En wanneer de literatuur explodeert, wanneer de behoefte om te schrijven noodzakelijk wordt, worden uiteindelijk zeer waardevolle werken geboren die lijken te zijn geschreven in die periode van latentie van de schrijver die zijn bestemming nog niet heeft aangenomen.
Leven is boeken schrijven. Ontdekken dat je ook weet hoe je voor anderen moet schrijven, is misschien slechts een kwestie van tijd. EN Pierre Lemaître Hij doet het goed, verdomd goed. Gesteund door een van die alter ego's (vooral Camille Verhoeven) die de auteur als transmissieriem dienen om zorgen te vertellen en over te brengen. Omdat de misdaadroman waar deze auteur zich op heeft gericht ook een punt van sociale kritiek heeft.
Dankzij die mix van zwart geslacht, met intrigerende plots en duistere benaderingen, met een punt van sociale rechtvaardiging. Lemaitre heeft verschillende prijzen gewonnen. Nooit beter dan in het geval van Lemaitre, het belangrijkste is niet om eerder aan te komen, maar om op tijd aan te komen. Het mooie van het schrijversvak is dat het nooit te laat is om te beginnen.
3 aanbevolen romans van Pierre Lemaitre
de grote slang
Wat ga je doen, ik hou van het excentrieke, het abnormale. En deze roman is anders dan wat Lemaitre normaal gesproken brengt. En in die plotselinge vervreemding wordt ook magie tot literatuur gemaakt. Zonder zijn voorliefde voor noir op te geven, haalt deze briljante Franse schrijver een plot uit zijn mouw op die drempel, tussen humor en spanning, waaraan alleen capabele auteurs met de wil om contrasten te ervaren verschijnen...
Je moet altijd op je hoede zijn voor goedgeklede, gepensioneerde dames van middelbare leeftijd die worden vergezeld door een schichtige Dalmatiër, zoals Mathilde Perrin, een mollige drieënzestigjarige weduwe onder wiens onopvallende uiterlijk een huurgeweer verbergt voor gemakkelijke trekker en zenuwen van staal.
Deze ervaren verzetsheld is bekwaam en ijverig in het hanteren van wapens van groot kaliber, in staat langs de politie te glippen en haar achtervolgers uit te putten. De frequente onvoorzichtigheid en het slechte karakter van de eens perfectionistische Mathilde, die haar steeds oncontroleerbaarder en verontrustender maken, beginnen de hogere regionen echter zorgen te maken, klaar om van haar af te komen voordat het te laat is.
Briljante combinatie van een slim en nauwkeurig plot met een snel tempo, The Great Serpent is de eerste misdaadroman geschreven door Pierre Lemaitre. Een geketend moordbord vol met vernietigende dialogen, schokkende scènes en grote doses bijtende en gruizige humor.
Trouwjurk
Een meesterwerk van het huidige noir-genre is er een die verder gaat dan lezen om een ​​somatisering van spanning, pijn of angst te bewerkstelligen, van de verontrustende drift van zijn plot. Lemaitre slaagt met deze ingenieuze roman die zelfs de drempel van de waanzin verbijstert.
Want niets is intenser dan die literaire duikoefening naar de diepten van een personage. Het punt is dat als de redenen voor zo'n reis naar de afgrond van de persoonlijkheid bovendien dienen om zelfs het onbewuste aan te spreken als een labyrint waar de uitgang essentieel lijkt om een ​​heel leven weer op te bouwen, de zaak een metalliteraire omvang aanneemt.
Naarmate je verder komt in de roman, zul je aanvoelen wat er in de wereld van Sophie gebeurt, wie degene is die aan de touwtjes trekt en zo... , zul je later ook genieten van het hoe en waarom.
Sophie Duguet begrijpt niet wat er met haar gebeurt: ze verliest voorwerpen, vergeet situaties, wordt in een supermarkt gearresteerd voor kleine diefstallen die ze zich niet kan herinneren. En de lijken beginnen zich om hem heen te verzamelen ...
Onmenselijke hulpbronnen
Laat beginnen is niet synoniem aan leeftijdsbeperking, zeker niet in de kunst van het schrijven van fictie. Lemaitre groeit met elk nieuw voorstel. Een verhaal dat even zwart als potentieel echt is...
Ik stel u voor aan Alain Delambre, voormalig directeur van Human Resources en nu werkloos. De paradox van het huidige arbeidssysteem vertegenwoordigd in dit personage. In deze boek Onmenselijke hulpbronnen, kleden we ons op zevenenvijftigjarige leeftijd in de huid van Alain en doen mee aan zijn ontdekking van de andere kant van het arbeidsbemiddelingsproces, die van iemand die werk zoekt.
Uw leeftijd is niet het meest bevorderlijk voor het vinden van een nieuwe baan. Zijn cv lijkt er niet toe te doen, te omvangrijk en met te veel compromissen in verband met zijn professionaliteit. Niet goed voor de goedkope, jonge personeelsmachine. Het zoeken naar werk wordt een doodlopende weg voor Alain. Aan het begin van het verhaal worden druppels zwarte humor gestrooid tussen een gemakkelijk herkenbare situatie in onze werkelijkheid. Maar beetje bij beetje drijft de plot af naar een gekweld scenario, waarin Alain zal bezwijken voor wanhoop.
Zonder werk, zonder waardigheid en volkomen wanhopig, grijpt Alain elke kans aan om te proberen zichzelf terug te vinden in de actieve samenleving. Maar kansen komen met risico's. Zijn familierelaties lijden eronder en zijn algemene toestand verslechtert abrupt.
En er komt een tijd dat je als lezer verrast bent om een ​​misdaadroman te lezen met een dramatische echte ondertoon. Wat Alain kan doen om zijn waardigheid terug te krijgen, overtreft alles wat hij zich had voorgesteld. Wat je te midden van wanhoop kunt voelen, is iets dat je doorweekt en bespat, zelfs met de druppels bloed van een ontluikend geweld.
Werk vinden als authentieke thriller, een suspenseverhaal, een extreme wending die in ons dagelijks leven soms niet zo ver weg lijkt. Interessante roman die met zorg wordt gelezen, maar als je er eenmaal naar hebt gekeken, kun je niet meer stoppen met lezen.
Andere aanbevolen boeken van Pierre Lemaitre...
de wijde wereld
De wereld is een toneel voor allerlei verhalen die verweven zijn met als gemeenschappelijke noemer overleven. In essentie gaat het daar om. Vanuit deze overweging past een spannend verhaal als dit perfect, een mengelmoes van genres ontdaan van kunstgrepen om over te lopen in het humanisme met zijn goede kant en zijn duistere kant, met zijn waardering voor wat ons mens maakt in de beste zin van het woord en wat ons tot mens maakt. ons Het doet zelfs erger dan sommige beesten, indien nodig...
Beiroet, Parijs, Saigon, 1948. Een hectische familiesage vol geheimen, avonturen, liefdesaffaires, duistere deals en misdaden. de wijde wereld vertelt de avonturen, tegenslagen, avonturen en geheimen van de Pelletiers, een familie die een zeepfabriek bezit in Beiroet, een stad onder Franse invloed, met de oorlog in Indochina en het naoorlogse Parijs en de wederopbouw als achtergrond. En dat alles met een vleugje exotisme en meerdere moorden.
Lemaitre vertelt ons drie liefdesverhalen, twee processies, het verhaal van Boeddha en Confucius, de avonturen van een ambitieuze journalist, een tragische dood, het leven van Joseph de kat, de mishandeling van een ondraaglijke vrouw, corruptie bij de overheid, een afdaling naar de hel. .. Een meesterlijke roman, lichtgevend en duister tegelijk, teder en hard, vol wendingen, meeslepend, die heerlijk speelt met de codes van de soap.
Stilte en woede
De wijde wereld blijft zich uitbreiden met deze aflevering die begint met die energieke verhalende toost in de stijl van "The Sound and the Fury", door Faulkner. En hoewel de inspiratie misschien een verre echo is, gaat de combinatie van woorden in dit geval verder. Omdat er een contrast is tussen stilte en woede, zoals de rust die aan de storm voorafgaat. Nog meer in het geval van personages die we al heel goed kennen...
Parijs, 1952. Nadat ze vanuit Beiroet naar de Franse hoofdstad zijn verhuisd, worden de gebroeders Pelletier geconfronteerd met de uitdagingen van hun geadopteerde stad. Wanneer Hélène in Chevrigny, een stad in het diepe Frankrijk, aankomt om een ​​rapport uit te voeren in opdracht van het Journal duSoir, is ze getuige van de menselijke drama's van degenen die voor altijd uit hun huizen zullen worden verdreven en in die context zal haar leven op zijn kop staan. onverwacht.
Ondertussen moet zijn broer François, een vastberaden journalist voor dezelfde Parijse krant, ontdekken wie Nine werkelijk is, terwijl Jean, de onbekwame oudere broer, gekweld door zijn duivelse vrouw Geneviève, zijn gewelddadige impulsen onder ogen ziet en opnieuw probeert te vluchten. vanuit gerechtigheid.
Rosy & John
Een goed boek om in contact te komen met de auteur en zijn fetisjpersonage Verhoeben. Iets lichter dan het voorgaande, maar vol met de donkere Lemaitre toets en een zeer levendig ritme.
Samenvatting: Jean Garnier is een eenzame jonge man die alles is kwijtgeraakt: zijn baan, na de mysterieuze dood van zijn baas; zijn vriendin, bij een bizar ongeluk, en Rosie, zijn moeder en belangrijkste supporter, die gevangen zit.
Om zijn pijn los te laten, is hij van plan zeven granaten, één per dag, te laten ontploffen in verschillende delen van de Franse geografie. Na de eerste uitbraak geeft hij zichzelf aan bij de politie. Zijn enige voorwaarde om een ​​catastrofe te voorkomen, is de bevrijding van zijn moeder. Commissaris Verhoeben staat voor een groot dilemma: is Jean een gek met grootheidswaanzin of een reële bedreiging voor het hele land?
