3 beste Peter May-boeken

De zaak van de Schotse schrijver Peter mag Het is het paradigma van het eclectische tussen de politie en de nieuwe noir-stromingen. Een soort verzoening van de oorsprong met zijn evolutie. Al in mei vinden we echo's van Kaarsenmaker of Hammett als we uiteindelijk kamers van de huidige forensische geneeskunde betreden om die details te ontdekken die de wetenschap biedt voor het onderscheiden van de meest wrede misdaden.

En zonder twijfel wordt van het mengsel genoten, zoals in zoveel andere gevallen. Zeker als we ons kunnen losmaken van meer puristische of meer avant-garde voorkeuren. En het plezier is nog groter als we ons verdiepen in zeer dynamische scenario's, zoals scriptvervolgingen waarin May ook een gerenommeerd scenarioschrijver is.

Maar het goede van mei stopt niet bij die verhalende wil van de diversen in de plot. Ook de scenografie is verrijkt met voorstellen in uiteenlopende omgevingen als China of Frankrijk, en past zich te allen tijde aan aan die noodzakelijke omgeving waarop May haar overvloedige documentatie tentoonstelt die ze heeft verkregen tijdens onophoudelijke reizen en contacten met de criminele omgevingen van een of andere plaatsen.

Si bien zijn uitgebreide werk, al begonnen in de jaren zeventig van de vorige eeuw, net aangekomen in Spanje via zijn Lewis-trilogie, kunnen we nu al wijzen op die selectie van aanraders die in crescendo zullen gaan gezien de goede ontvangst van deze auteur. Een veilige gok die het zeker zal consolideren als een nieuwe maatstaf voor een zwart genre dat al vele jaren een wereldwijde bestseller is.

Top 3 aanbevolen boeken van Peter May

Het eiland van de vogeljagers

Roman waarmee de Lewis-trilogie van start gaat, het grote Schotse eiland waarop de Callanish-stenen zijn opgetrokken en waarin May een verhaal bouwt met dat paradoxale gevoel van claustrofobie dat eilanden bieden gezien hun beperkte ruimte omringd door water en gescheiden van elke vorm van ontsnappen ...

Finlay Macleod komt daar vandaan, maar zijn detectivecarrière leidde hem naar nieuwe, meer stedelijke plaatsen, waar misdaden meer naar de mens verwijzen dan naar enige andere sinistere of zelfs mystieke perceptie, zoals het nu lijkt te gebeuren in Lewis en waar Finlay nu terugkeert. om licht te werpen op de zaak en, onbewust, op zijn verleden.

In eerste instantie keert Finlay terug om een ​​moord te bestuderen, maar het lot biedt hem uiteindelijk een terugkeer naar zijn jeugdige dagen waarin hij tegenover de rots van Sula Sgeir stond en een dodelijke traditie van de jeugd van de plaats.

Omdat hij die rite doormaakte en opnieuw worden jonge mensen van de plaats geconfronteerd die strijden tegen de elementen, op weg naar een definitieve overleving die hen ertoe kan brengen het ergste van hun wezen het hoofd te bieden ...

De methodologie van Finlay de onderzoeker en zijn atavistische angsten, de koude windstromen, de elementen die de zielen van jonge mensen met zich mee kunnen slepen. Een beklijvende misdaadroman.

Het eiland van de vogeljagers

De man zonder verleden

Op het eiland Lewis is er vooral wind, een constant en intens gefluit dat zingt van eenzaamheid en zelfs waanzin. Op die plek wonen is de straf van de elementen op je nemen.

Lewis' natuur is uitbundig in zijn meest basale laag, bedekt met onblusbaar groen en wetlands zonder bosjes die wortel schieten of die de straf van de wind kunnen belemmeren.

Sinistere schoonheid waarin May een trilogie heeft ontwikkeld die misschien beperkt lijkt door de ruimte van het eiland, maar die zich uiteindelijk uitbreidt met een groot gevoel van menselijkheid geregeerd door angst.

Een perfecte setting om een ​​plot aan te pakken zoals dat in deze tweede roman dat de stam oproept, de terugkeer van oude praktijken van communicatie met de goden, bloed door.

Wanneer het lichaam van een jonge man in de wetlands verschijnt en zijn DNA hem verbindt met Tormod Macdonald, een oude man uit de plaats, krijgt de zaak een spoor van macabere humor.

Tormod zelf herkent dat familielid niet. Macleod zal alles van zijn kant moeten stellen, zijn wijsheid als onderzoeker en zijn kennis van het terrein waarin hij zich beweegt om te proberen het mysterie van het lichaam te ontrafelen dat eeuwen geleden of uit de meest voorbedachte verhulling verscheen.

De man zonder verleden

De laatste pion

De natuur is grillig, soms zijn haar verlangens eerder berichten die variëren van huidige waarschuwingen voor klimaatverandering tot onvermoede functionaliteiten die meer typerend lijken voor cellulaire functionaliteiten van een levend wezen.

Op het eiland Lewis voert een meer zijn periodieke drainagewerkzaamheden uit en biedt het zijn bodem leeg aan. Maar deze keer toont die achtergrond de overblijfselen van een vliegtuigongeluk.

De verdwijning van Roddy Mackenzie aan het stuur van zijn vliegtuig werd geacht buiten het eiland te hebben plaatsgevonden, maar de vreemdheid van zijn verblijfplaats op de bodem van het meer suggereert bijna twintig jaar later dat er niets gebeurde zoals werd gedacht.

De goede oude Macleod is direct gepeperd door deze zaak die teruggaat naar zijn jonge dagen. Je hebt dus meer kennis dan ooit om de waarheid te vinden.

Alleen wordt de waarheid vaak in verband gebracht met een onvoorstelbaar schuldgevoel en met herschrijvingen van het lot en de geschiedenis die in overweging moeten worden genomen.

Een verhaal dat ons in dat vreemde stadium plaatst van de meest intense tegenstellingen over goed, kwaad en de noodzaak om te overleven van alles dat is gebouwd om te ontsnappen aan het noodlottige lot ...

De laatste pion

5 / 5 - (10 stemmen)

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.