De grote waarden van horror genre internationaler zijn tegenwoordig, in grote aantallen, die XNUMX-jarigen met wie ik mijn generatie en verbeeldingskracht deel. Een denkbeeldige die gaat van The Exorcist naar Elm Street via Salem's Lot (of een andere aanpassing van de Stephen King bange versie). Zij zijn de Joe Hill, JD Barker en een Paul beeft tot nu toe niet zo productief, maar net zo extatisch in wat vreemd genoeg angst in ons oproept als een morbide stimulans.
Tremblay's aanpak is om de ergste grenzen van de angst te benaderen, richting het verlies van de rede of op zijn minst richting de loerende schaduwen ervan. Omdat de ondoorgrondelijke ruimte bewoond door geesten, sombere dromen, schokkende voorgevoelens en sinistere groeiende zekerheden die uit de duisternis geboren worden, kortom de turbulente oceaan waar Tremblay ons naartoe leidt, baadt.
En daar werpt het ons zodat we zwemmen en zelfs duiken naar de afgronden van het bewustzijn. Niets angstaanjagender dan die aanraking vanuit een parallelle dimensie waar de meest atavistische dreigingen onze visie op de wereld aanvallen. Welkom op die speciale plek, weg van alles wat gebruikelijk is, waar helaas (of gelukkig als je de wilde kant van de dingen gaat ontdekken) het fantastische niet synoniem is met kleur en leven ...
Top 3 aanbevolen romans Paul Tremblay
Een hoofd vol geesten
De wolf kan binnen zijn. De dreiging, de vijandige, kan een zwarte bloem zijn die ontkiemt uit dat interne forum dat het leven overweegt met een achterdocht en een angst die tot zelfvernietiging in staat is ...
Het vredige leven van de Barretts neemt een wending wanneer hun veertienjarige dochter Marjorie afschuwelijke symptomen van schizofrenie begint te vertonen die artsen niet kunnen verzachten. Al snel is de situatie zo erg geworden dat zijn afdaling in waanzin niet te stoppen lijkt.
Wanhopig vraagt de vader een priester om hulp bij het uitvoeren van een exorcisme. En dan komt er een wending: vanwege zijn financiële problemen accepteert hij het aanbod van een reality tv-productiebedrijf om alles op te nemen.
Vijftien jaar later interviewt een schrijver het zusje van Marjorie. Terwijl ze de tragedie vertelt, ontvouwt zich een schokkend verhaal dat vragen oproept over herinnering en realiteit, de media, de kracht van wetenschap en religie, en de aard van het kwaad.
Winnaar van de Bram Stoker Novel Award, A Head Full of Ghosts is een fascinerend boek dat horror combineert met mysterie, familiedrama en kritiek op de spektakelmaatschappij in de nasleep van The Shining of Stephen King, The Curse of Hill House door Shirley Jackson en The Exorcist door William Peter Blatty.
Verdwijning op duivelsrots
Niets verontrustender dan een verdwijning om een verhaal met een vleugje spanning op gang te brengen. Een kwestie waarvan we bij Paul Trembay weten dat er iets heel duisters bij komt kijken. Elke vorm van invloed van het kwaad heeft de vermiste jonge Tommy toch kunnen slepen.
De moeder van de jongen, Elizabeth, is op de hoogte van de ongelukkige gebeurtenis terwijl de politie zich blijft wenden tot de plaats van de verdwijning, vlakbij de mythische Devil's Rock.
Het probleem is dat Tommy zich misschien niet op een plek bevindt die toegankelijk is voor de meest instinctieve onderzoekers. Wanneer een spookachtig beeld van de jongen (het deed me denken aan die stervende jongen in pyjama die aan het raam krabde in de film Salem's Lot) door de straten van de stad begint te gaan, verspreidt het idee van een ondenkbare vloek zich onder de buren.
De enige die aanwijzingen kan vinden over wat er is gebeurd, is haar eigen moeder, Elizabeth, die, te midden van het algemene misverstand, voelt dat haar dromen berichten bevatten.
Het redden van haar zoon Tommy verandert in een nachtmerrie die de grenzen van moederliefde opzoekt, die haar zal confronteren met alle denkbare demonen in een strijd tussen kwaad en liefde, want alleen liefde kan een polsslag naar de hel leiden.
In Tommy's kamer, in de pagina's van zijn dagboek ... Het lijkt alsof er een mogelijkheid was, een optie om instructies te krijgen van zijn eigen zoon die zijn lot al had geanticipeerd, of om het verlof te nemen om terug te keren naar dat dagboek om te vertrekken annotaties.
Maar de tijd is kort, dat is een onbetwistbaar gevoel voor Elizabeth. Alleen angst verlamt en blokkeert. Tommy bereiken en hem van zijn vloek bevrijden, kan leiden tot te hoge schulden ...
De hut aan het einde van de wereld
Het blijft interessant omdat het afgezaagd is. Het argument van de eenzame plek, gescheiden van de hand van God, is in wezen de perfecte metafoor voor eenzaamheid, voor de verontrustende stilte achter het lawaai waarmee we ons leven bedekken. Elke nieuwe auteur die met dit narratieve paradigma wordt geconfronteerd, gaat dus de grootste uitdaging aan als verhalenverteller, meer dan ons te laten inleven, ons op een plek te laten leven waar niets overbodigs ons kan afleiden van onze demonen.
Als de kleine Wen en haar ouders op vakantie gaan naar een huisje aan een afgelegen meer, verwachten ze geen bezoek. Daarom is het uiterlijk van de eerste vreemdeling zo verrassend. Leonard is de grootste man die Wen ooit heeft gezien, maar hij is ook zo aardig dat hij meteen zijn sympathie wint, ook al is het het meisje altijd verboden om met vreemden te praten.
Leonard en Wen praten en lachen en spelen, en de tijd vliegt voorbij. Tot hij een paar mysterieuze woorden zegt: “Niets dat gaat gebeuren is jouw schuld. Je hebt niets verkeerd gedaan, maar jullie drieën zullen een paar moeilijke beslissingen moeten nemen. Vreselijk, ben ik bang. Je ouders laten ons niet binnen, Wen. Maar ze zullen wel moeten.
