Ik moet bekennen dat toen ik begon met het schrijven van mijn eerste verhalen, toen ik opgroeide, ik wilde zijn als Oscar Sipan.
Het is niet zo dat ik al heel lang bij hem ben, in feite iets meer dan een jaar, maar zijn gave viel me op sinds hij een jeugdliteratuurwedstrijd won waaraan ik mezelf meer pijn dan glorie opleverde.
Dus op een of ander moment was het eerlijk om wat voor mij een van de meest opmerkelijke mensen uit Huesca vandaag is, binnen te halen.
Het is geen gemakkelijke taak om te bepalen wat mijn aandacht trok aan deze auteur. Het is zijn manier om je tussen zijn verhalen te leiden, dat verdomde en benijdenswaardige vermogen om de woordspelingen te vinden die plotseling een scène transformeren, dat taalgebruik alsof het plotseling alleen van hem was, alsof alleen hij in staat was om constant metaforen en wendingen te ontdekken die de vorm verfraaien naar het concept en die continuïteit geven aan de knoop van het verhaal als zachte streken die altijd anticiperen op iets beters.
Zonder twijfel een virtuoos die ik altijd in stilte heb bewonderd, zoals goede schrijvers die je iets te vertellen hebben bewonderd worden.
3 beste boeken van Oscar Sipán
Uitgevonden hotelgids
De waarheid is dat de illustraties die gewoonlijk de boeken van Oscar Sipán vergezellen, al die eerste sensatie bieden van een wereld onder een ander prisma. De melancholische toets van sepia oker en de fantasie van Oscar Sanmartíns verbeelding anticiperen op onvoorspelbare reizen. En dat is wat er gebeurt met dit verhalenboek. Passerende zielen die vluchtige hotels bewonen, allemaal fantasmagorische aanwezigheden van hoe kortstondig het is om te leven.
samenvatting: Ludovic Sindone, de hoofdpersoon van dit prachtig geïllustreerde boek van Óscar Sanmartín, reist door de fantastische steden Alesia, Blonembun en Croatan en overnacht in hun hotels.
Ludovic beschrijft steden en hotels, mengt zich met hun bewoners en met de klanten van de niet-bestaande verblijven die hij bezoekt, en vertelt de verhalen van degenen die voor hem zijn kamers bewoonden, soms wezens uitvonden, en andere echte.
Versla mededelingen
Verdriet is altijd een grote bron geweest om de schoonheid van verlangen te extraheren, het oude aroma van de verloren bloemen van het paradijs, de bekrompen zelfbeheersing om te blijven zoeken naar een horizon waarop de echo van de afgrond verdwijnt. Een groot vermogen van Sipán is om de vreemdheid schoonheid te schenken, met lyriek. Dit boek is een goed voorbeeld...
samenvatting: De tien verhalen waaruit dit boek bestaat, van zeer variabele lengte, zijn echt nederlaag kennisgevingen of nederlagen juist. Het fundamentele thema is menselijke relaties, vooral liefdesrelaties.
Sipan heeft een heel wijze manier om het gebrek aan liefde, de scheidingen, de momenten voor of onmiddellijk na die ramp te tonen die ons in tweeën breekt en ons dwingt om, met de angst van een drugsverslaafde, iets te zoeken dat ons zal vermaken met pijn en moedig ons aan om weer verslaafd te raken aan het leven. Zijn manier om dit soort situaties te vertellen is prachtig.
In feite denk ik dat dit de primaire situaties zijn van de meeste van deze verhalen, een breuk (of de dreiging ervan) dwingt de hoofdpersoon om te doen wat in het verhaal wordt verteld, van een film in Los Monegros tot de zoektocht naar het graf van een Amerikaanse auteur die begraven ligt in een klein stadje in Alicante. Oscar Sipan Hij is een schrijver die in staat is om elk onderwerp aan te scherpen, omdat hij het vermogen heeft om verder te kijken dan wat er werkelijk in de werkelijkheid bestaat. Uit die werkelijkheid, zijn werkelijkheid, haalt hij het materiaal voor zijn verhalen.
Versla mededelingen, komt voort uit wat hij sentimentele tsunami noemt, een gigantische golf die twee jaar geleden opnieuw zijn leven overspoelde. Dat is de reden waarom liefdesverdriet in de meeste verhalen aanwezig is. Daarom zijn de verhalen van Oscar Sipan ze bevatten druppels van de essentie van je ziel.
Een goede, rusteloze ziel, die de wereld om hem heen voortdurend in vraag stelt. Het zijn verhalen die ons de parallelle werkelijkheid laten zien, waarin het de lezer op een natuurlijke en gemakkelijke manier introduceert.
Concessies aan de duivel
Het is een paar jaar geleden dat ik deze eerste Oscar Sipán-roman kreeg. En in haar vond ik een geslaagde overgang, maar uiteindelijk een overgang.
Een intentie om de magie van de opdracht te verlengen in een steviger proza. Om al die zendkracht te verweven, begon de auteur met karaktervertelling. Enkele hechte personages die een buurt delen, maar die lichtjaren uit elkaar liggen in hun meest intieme plots. In het contrast ligt de magie. En daarover weet Don Oscar Sipán veel over de magie van het schrijven.
samenvatting: Terwijl we proberen de tijd te doden, voordat de tijd ons doodt, zoals Nacho Vegas zegt, nemen we riskante beslissingen, maken we fouten, geven we concessies aan de duivel. Een juwelier met een reputatie als rokkenjager, een volwassen vrouw, een verloren gepensioneerde, een voormalig profwielrenner, twee schrijvers en een gemarkeerd meisje zijn de personages die de eerste roman van Oscar Sipan.
