al weg Milan Kundera, of beter gezegd zijn werk, benaderde ik willekeurig terwijl ik verdwaalde in de bibliotheek van mijn ouders. Dat waren mijn puberjaren waarin boeken meer begonnen te worden dan decoratieve elementen.
De ondraaglijke lichtheid van het bestaan kwam tot een initiërend werk naar het existentialisme van een jonge man. Die jongen die ik was, begon een glimp op te vangen van zware vragen die werden gecompenseerd door de lichtheid van een tijd die aan andere dingen was gewijd...
In die magische balans van het leven die ontdekt moet worden, verscheen deze Tsjech, een waar genie die altijd gemist zal worden op het niveau van een Jose Luis Sampedro, op zoek naar een nationaal parallellisme in de transcendentie van zijn percelen.
Onvergetelijke Kundera met zijn aanvankelijk retorische vragen die uiteindelijk een vervuld antwoord kregen, een antwoord dat je naakt blootstelde aan je eigen ontluikende twijfels over wat het is om te bestaan, over wat het is om een ​​stuk onsterfelijkheid te bereiken in de cadans van gunstige seconden ervoor.
Ongetwijfeld een heel speciale auteur voor mij wiens rangschikking van drie fundamentele romans (sterk aanbevolen) wordt gekenmerkt door die eerste lezing die al is genoemd.
Top 3 aanbevolen romans van Milan Kundera
De ondraaglijke lichtheid van het bestaan
Een roman die samen met vele andere hypothetisch zou eindigen in een definitieve selectie van de wereldliteratuur. Waar die ondraaglijke lichtheid die door de titel wordt aangekondigd het meest uitgesproken is, is de liefde, of liever in het volgende liefdesverdriet dat niet in staat voelt om te herstellen wat het was.
Het mengen van liefde en filosofie is als het verenigen van passie en rede, het kunnen vertellen is zoiets als schrijven over het hele menselijke bestaan. En van die simpele en flauwe notie is dit boek dat ik al aangaf: De bijzondere momenten of het bestaan ​​in het algemeen.
Probeer dromen te verwezenlijken of dompel je onder in de magie van het moment dat voorbijgaat. Onmogelijke balansen van het loutere feit van het zijn. Je zult nooit een roman vinden met een filosofische ondertoon waarmee je zo luchtig toegang krijgt tot de meest verfijnde ideeën, die plannen rond het bestaan ​​van onze gevoelens en onze wereld als een bijna onafscheidelijke waarneming.
onsterfelijkheid
Ik ga voorspelbaar zijn, enorm voorspelbaar. Maar het is dat grote werken een moeilijke discussie hebben. En komen ze twee aan twee, dan is het uiteindelijk een kwestie van toeval wat de eerste en tweede plaats bepaalt.
Uit deze roman bewaar ik het idee van Agnes. Een beeld van de vrouw die poseert voor het verhaal, die lijkt te overdrijven maar je eigenlijk alleen maar die onsterfelijkheid van het moment probeert te laten zien. Het moment dat hij naar je kijkt en het precieze moment dat hij afscheid neemt. Agnes markeert de tijden van hier tot in de eeuwigheid.
Het gaat om het leren onderscheiden van die subjectieve beelden die onze wereld ervan weerhouden een Olympus van goden in volle bestaan ​​te naderen, net voordat we onze houvast verliezen en terugzakken in de vallei.
En nogmaals filosofie, de wijsheid van vooraanstaande geesten in de geschiedenis die op een gegeven moment stopten om na te denken over de gratie van het gebaar. Westerse wijsheid om te ontdekken dat er niets bekend is als magie gebeurt.
Als tegenwicht tegen de geschiedenis ontmoeten we professor Avenarius, die in staat is zijn sterfelijkheidscomplexen los te laten om zich over te geven aan vergetelheid en de dwaze poging om de schoonheid van het kortstondige te verlengen.
Het gordijn
Kundera's motieven om zich over te geven aan literatuur als een kanaal om zijn filosofie op te schudden voor de wereld. De oude vraag waarom schrijven gerechtvaardigd is in de geschiedenis van de literatuur zelf, in het gevoel dat is vereeuwigd in werken van gigantische schrijvers.
«Alleen de grote kunst van de roman is in staat om voor een ogenblik het gordijn van vooroordelen en voorinterpretaties te verscheuren waarmee we niet alleen ons leven, maar de hele geschiedenis van de mensheid ontcijferen.
Bovendien is de roman misschien wel het laatste observatorium dat ons in staat stelt het menselijk bestaan ​​als geheel te omarmen en 'een kijkje te nemen in de ziel der dingen'.
De romanschrijver en essayist Milan Kundera nodigt ons op het gordijn uit om deel te nemen aan de geheime dialoog tussen de grote namen van de westerse traditie.
Sommige werken belichten andere, de schrijvers ontdekken ongebruikelijke aspecten in hun voorgangers, die op hun beurt hun opvolgers op heel verschillende manieren zullen inspireren: Rabelais, Cervantes, Diderot, Fielding, Flaubert, Joyce, Kafka, GarcÃa Márquez ... Het resultaat is een kleine en bijzondere literaire "pleiade" die Kundera deelt met lezers en een verhelderende persoonlijke geschiedenis van de literatuur."
Andere aanbevolen boeken van Milan Kundera
Een gekaapt Westen
Als je Kundera als een van de meest briljante Europese schrijvers van de XNUMXe eeuw beschouwt, zou het proberen om de sociologische opvattingen van de Europese XNUMXe eeuw te heroveren zonder op hem te rekenen neerkomen op het achterlaten van al die literatuur die het meest reële verslag van de gebeurtenissen bevat. En zoals gewoonlijk gebeurt met wat is geschreven door geesten die zo onderscheiden zijn als die van Kundera, impliceert het terugvinden van bepaalde teksten de ontdekking van self-fulfilling prophecies in substantie en vorm...
De Tsjechische cultuur beleefde in de jaren zestig een verrassende vitaliteit: literatuur, theater en film vertoonden een uitzonderlijke originaliteit en diversiteit, in schril contrast met de versnelde ontbinding van politieke structuren en de aanval van strikte censuur. Dit werk bevat twee teksten van de grote Tsjechische intellectueel: zijn toespraak voor het Schrijverscongres in 1967, waarin hij moedig pleitte voor de autonomie van cultuur en de vrijheid van makers, en Een gekaapt Westen (1983), een lang artikel dat destijds een levendig politiek debat uitlokte in de belangrijkste Europese culturele publicaties.
In de context van zijn kleine land, te midden van een communistische dictatuur, vraagt ​​de auteur zich af hoe zwaar de barbarij is in de geschiedenis en in het leven van mensen, en waarschuwt hij waarschuwend voor de dreigementen van Rusland (toen de Unie Sovjet) versus de rest van Europa.
