De beschouwing van literatuur als een scheppingswerk verwerft in Tolkien een bijna goddelijk karakter. JRR Tolkien werd uiteindelijk een God van de literatuur, terwijl zijn verbeelding werkelijkheid werd een van de krachtigste algemene denkbeelden in de wereldliteratuur. Het gaat over het bereiken van de Olympus van de fantasie in een verhalende kosmos die het epos behandelt vanuit de constructie van een wereld die ook uitgaat van het alledaagse. Unieke karakters en nieuwe culturen, precies geborsteld om ze geloofwaardig, tastbaar en uiteindelijk empathisch te maken in hun hopeloze afstand tot deze wereld.
Zoals ik al zei, een verhalende kosmos die een genot is om over na te denken in verschillende gevallen en collecties die proberen de enorme verbeeldingskracht van deze auteur te verzamelen (met bij sommige gelegenheden kaarten inbegrepen):
Er zijn tegenwoordig maar weinig auteurs die de nalatenschap van Tolkien's Creator waardig volgen. Schrijvers onder degenen die opvallen Patrick Rothfuss met zijn alternatieve werelden met evocaties van de grote referentie en meester van het genre.
Omdat Tolkiens grote deugd de belichaming was van zijn overweldigende verbeeldingskracht en zijn uitstekende taalbeheersing. De taal beheersen voor een schrijver betekent het bereiken van de metataal, die onbepaalde ruimte waarin de vervoeging van woorden totale harmonie bereikt met verbeeldingskracht en betekenis.
Alleen een prestigieuze taalkundige als Tolkien, vastbesloten om nieuwe werelden uit te vinden, zou die plaats kunnen bereiken die is gereserveerd voor genieën die in staat zijn lezers van elke generatie over te brengen en te bewegen in een alternatieve wereld waarvoor altijd ruimte is.
Dit 2018 komt aan het licht de roman De val van Gondolin, een nieuwe roman die voor de zaak is teruggevonden door zijn zoon Christopher Tolkien en die duikt in een soort prehistorie van Midden-aarde. EN
zijn roman is geschreven door Tolkien in een periode van herstel nadat hij gewond was geraakt in de beroemde slag aan de Somme, in wiens omstandigheden je ook van de roman kunt genieten De zestien bomen van de Somme, dat weliswaar geen fantasiegenre is, maar een uniek perspectief biedt op wat daar gebeurde.
Na het bekijken van die langverwachte val van Gondolin, aangekondigd als een essentiële prequel (of op zijn minst beruchte eerdere chronologische locatie) van The Lord of the Rings, kunnen de resultaten van mijn overweging van de beste Tolkien-romans variëren, maar voorlopig blijf ik in de relatie waar ik het meteen over zal hebben.
Top 3 aanbevolen romans van JRR Tolkien
De Heer der Ringen
Niet omdat het te afgezaagd is of omdat het commercieel overgeëxploiteerd wordt, doet deze roman afbreuk aan zijn essentie. De ontdekking van dit boek in mijn jonge jaren veronderstelde een speciale ontmoeting met vrienden die aan dezelfde lezing begonnen. Het meest fascinerende aan het lezen van Tolkien is misschien wel het niveau van verstandhouding dat met andere lezers kan ontstaan.
Maar kom op, het lezen van The Lord of the Rings, zij het op zichzelf, wordt een van die reizen die geen enkel elektronisch spel of 3D-magie kan evenaren. We bevinden ons in het derde tijdperk van Midden-aarde. De antecedenten van deze roman zijn The Hobbit en indirect The Silmarillion. Maar het lezen van de roman kan onafhankelijk zijn.
We ontdekken al snel de grimmige kracht van de Dark Lord of Mordor, met wiens ring hij het kwaad buiten zijn rijk hoopt te projecteren. De bewoners van het midden van de aarde spannen samen zodat de Heer van het Duister er niet in slaagt om alle macht te grijpen. Om dit te doen, moeten ze de ring vernietigen.
Op een meeslepende reis, een avontuur dat een beroep doet op de wil voor het goede, gaan elven, hobbits, mensen en dwergen naar de rijken van het donkere rijk om de ring en zijn groeiende greep op heel Midden-aarde te elimineren.
Het gaat over het onuitputtelijke thema van goed en kwaad, van David tegen Goliath, van het volk tegen tirannieke macht. Een gigantische allegorie die literaire schittering in vorm en inhoud brengt.
Onvoltooide verhalen over Númenor en Midden-aarde
Een van de grote successen van Tolkien in deze poging om een nieuwe wereld te creëren, was het creëren van lichtere verhalen, in staat om hun eigen universum te vertakken, om complementaire microkosmos te lokaliseren die ontdekt kan worden in verschillende historische perioden van Midden-Aarde.
Van dit boek wordt genoten en gesmaakt als een heerlijke sprenkel van hier en daar, van het begin tot het einde van de War of the Ring. Zo genieten we van een unieke mogelijkheid om de transcendentale karakters van het geheel op de voorgrond te plaatsen en die niettemin nooit hun eigen stem lijken te hebben in de grote romans.
Ik heb het over Gandalf, de hoofdpersoon van een van de verhalen waarin hij ons zelf enkele van zijn meest gedenkwaardige beslissingen vertelt ..., of we ontdekken ook parallelle gebeurtenissen die een speciale betekenis krijgen zodra de vertelling van de gebeurtenissen, het verhaal van Númenor, de legende van Amroth, de bijeenkomst van Gesloten Boslon.
Elk van de verhalen is gemakkelijk te relateren en te koppelen aan de hoofdstam van het Tolkien-universum, zoals deze parallelle wereld van Midden-Aarde zou moeten worden genoemd.
de silmarillion
Als je eenmaal het Tolkien-universum binnengaat, komt er altijd een moment dat je nieuwsgierigheid naar de Silmarillion overwint.We gaan terug naar het Eerste Tijdperk, een tijd waarnaar vaak wordt verwezen in elke latere plot van Midden-aarde.
Tussen de herinneringen aan enkele bewoners van deze tijd, zoals Elrond en Galadriel, evenals de mythologische evocaties van de rest van de bewoners van de derde eeuw, impliceert het openen van dit boek toegang tot de religie van Midden-aarde, of helemaal niet Je kunt dit een soort bijzondere Bijbel noemen waarin sommige en andere inwoners van Midden-aarde overtuigingen, motivaties en hoop vinden.
De Silmari's waren elf-gepolijste juwelen waarin de uitstraling van de Valinor-bomen was geconcentreerd. Toen de bomen vielen voor de kwaadaardige Dark Lord, kreeg hij uiteindelijk ook de juwelen om een kroon vol symbolische trofeeën te voltooien waarmee hij zijn totale heerschappij over Midden-aarde demonstreerde.
Zonder een episch verhaal te zijn, richt de symboliek van dit oerverhaal zich op de geboorte van het conflict tussen goed en kwaad, zoals ik zeg, op de manier van een wereld waarop religie wordt geboren ...
