Multidisciplinaire schrijver, in staat om van het ene literaire genre naar het andere te gaan, op zijn gemak in elk creatief facet dat gepaard gaat met het zich verdiepen in proza ​​of verzen die voor hem eenvoudigweg verborgen zijn onder de blanco pagina's, zoals Michelangelo overkwam met het marmer waaronder hij leefde. .
Ik bedoel Jose Ovejero de dichter-essayist-romanschrijver-toneelschrijver en schrijver van korte verhalen. Een auteur die laat zien dat je om te schrijven altijd iets te vertellen moet hebben; En als je al met een tool omgaat om het te kunnen doen, des te beter.
In ieder geval is het fundamentele gebied waarvoor ik hem naar deze blog breng zijn romanistische facet, waar we een auteur vinden die zich verdiept in het huidige leven, over de gemaskeerde vervreemding tussen opgelegd geluk en die vreemde samensmelting van herinneringen, verloren paradijzen en de vage hoop ze terug te vinden.
Een hoop die, ondanks de vaagheid ervan, de personages in zijn romans uiteindelijk in de richting van verloren zaken of kleine beledigingen zal leiden, die uiteindelijk muteren naar vitale fundamenten en hun verhalen zullen richten op de schittering van het anekdotische, de fundamenten van het toeval en de vergankelijkheid van alles. .
Top 3 aanbevolen romans van José Ovejero
de uitvinding van de liefde
Samuel zou ieder van ons kunnen zijn die met de midlifecrisis wordt geconfronteerd, als er zo'n crisis is en als het niet op een andere leeftijd kan gebeuren.
Het punt is dat Samuel een man is die gesetteld is in het leven, met zijn routines, zijn liefdesaffaires, zijn verantwoordelijkheden, zijn vrienden en... zijn leegte.
Omdat het al bekend is dat we onszelf soms vullen met dingen die uiteindelijk alleen maar vullen als stenen in een glazen pot, totdat de dag komt dat Samuel stopt om achter zijn glas te kijken om de grote gaten te ontdekken. En natuurlijk is er niets beters dan een farce te bouwen en gebruik te maken van een gunstige wind om deze in de richting van God weet welke nieuwe richting te bewegen.
Een oude minnaar die dat niet was en nu dood is, een bedroefde zus die steun vindt voor haar bijzondere tragedie in de man van wie ze dacht dat ze van haar zus hield.
Een officieel leven van Samuel die beetje bij beetje in recessie terechtkomt en een moeder met dementie aan wie hij uiteindelijk zijn laatste ellendige farce vertelt. Alleen zij, Carina, Clara's zus, is een vreemde plek gaan innemen te midden van haar theatrale representatie.
En Samuel weet niet meer of hij de scène kan verlaten door het forum te verlaten of dat hij moet aannemen dat hij misschien in staat is om een ​​ander script te schrijven onder een nieuwe soundtrack van zijn vermoeide ziel.
Het leven van anderen
Een van die romans die niet verrassend is omdat ze onverwacht is. Het noir-genre, die grote magneet die een groot aantal auteurs aantrekt op zoek naar commercieel succes, wordt in de handen van Ovejero een excuus om door meer intieme ruimtes te navigeren in de motivaties van het kwaad.
Onder de schijnbare oppervlakkigheid en het cynisme van Lebeaux, een gewone zakenman in B en een goede vriend van de stromannen met wie hij zijn meest ongeoorloofde investeringen beschermt, ontdekken we een vreemde machtige man die lange familieschaduwen heeft ontdekt.
Een compromitterende foto van de meest onheilspellende familiebedrijven in Belgisch Congo komt in zijn handen. De afpersers die het naar je sturen wachten op je geld.
Maar vanaf dat moment wordt een te gebruiken misdaadroman niet getoond. Vanuit een Brussel dat de auteur goed kent, wordt een menselijke kaart getekend over zaken, corruptie en het vreemde gevoel van gebrek aan controle dat een man kan beheersen die dacht dat hij voor alles veilig was.
criminele schrijvers
De geschiedenis is bezaaid met schrijvers die worden aangeduid door vele andere afwijkende aspecten die verder gaan dan hun opmerkelijke creatie. En als het niet zo is, zullen de officiële biografieën ervoor zorgen dat het anekdotische wordt geprezen tot het wordt verheven tot een andere, meer transcendentale categorie.
Het punt is dat Ovejero een diagonaal schetst in de geschiedenis van de literatuur. In zijn specifieke lijn verbindt Ovejero veel auteurs die verdrietige of vreemde omstandigheden hebben meegemaakt die bovendien noodzakelijkerwijs weerspiegeld werden in hun werk. Het vreemde, het andere dan de veronderstelde normaliteit biedt veel meer literaire argumenten.
En Mutis liep daarin, Burroughs of anderen. Misschien waren ze op zoek naar argumenten om over te schrijven of misschien sprongen hun literaire demonen op het toneel van de realiteit...
