Als een man ergens over kon opscheppen Nietzsche Dat hij zich de voortzetting van zijn werk kon voorstellen, het existentialisme als een vruchtbare en diverse stroming, zou ongetwijfeld zijn grootste voldoening geven. John Fowles Hij was een existentialistische verteller, net als zijn bewondering Albert Camus of zoals het nog steeds is Milan Kundera. En toch zijn de drie zo verschillend...
Omdat het zo existentialistisch is om de moleculaire repercussie van een orgastische explosie te benaderen; als de morele transcendentie van een God-heerser van het bewustzijn; tot de onstuitbare angst van gebrek aan liefde; of zelfs de ongecontroleerde euforie van ethylische excessen.
Dat existentiële punt kan uit alles worden gehaald, en bovenal zochten zoveel goede schrijvers die uiteindelijk in wezen existentialisten zijn de magie van een dieper bestaan, inclusief nationale auteurs zoals Pio Baroja of zelfs een Inclán-vallei vastbesloten om zijn Boheemse karakters op het podium te belasten met het bestaan van de wereld.
De XNUMXe eeuw wordt geteisterd door existentialistische auteurs die het millennium probeerden af te sluiten met een literair hoogtepunt van glorie en ellende. Dat slechts een paar auteurs uiteindelijk zijn overstegen als de meest erkende existentialisten, is slechts een kwestie van labels of van de voorrang van het filosofische boven de vertelde fictie.
In het geval van Fowles kan worden gezegd dat we te maken hebben met een fundamentele existentialist. Alles wat hij vertelt, behandelt elementaire vragen. Maar zijn argumenten zijn niet vrij van ironie, humor of psychologische spanning, afhankelijk van de aanraking.
Allemaal gekruid met een voorliefde voor het verhalende spel, voor de avant-garde die al in zijn tijd op zoek was naar nieuwe manieren om te vertellen in puzzels of in verspreide foci, allemaal zodat de lezer uiteindelijk deelneemt aan de sappige uitdaging van lezen en recreëren. Vooral in de Angelsaksische wereld bewonderd als een van de grote avant-gardekunstenaars van het einde van de vorige eeuw, is Fowles altijd op zoek naar nieuwe lezers op zoek naar interessante leeservaringen.
Top 3 aanbevolen boeken van John Fowles
De vrouw van de Franse luitenant
Je zult zelden een roman als deze vinden waarin de auteur je vergezelt en stopt met lezen om de scènes, de beslissingen van de personages en de basis voor de gebeurtenissen die na elke beslissing plaatsvinden, te bespreken.
Dat existentialisme waarover ik eerder in de zaak Fowles sprak, krijgt in dit boek een messiaans punt, om het op de een of andere manier te noemen, waarin we spelen om elke scène te stoppen om de essentie te onderzoeken van dat leven dat voor onze ogen is gestopt, in een negentiende-eeuwse verbeelding die in onze geest is samengesteld en plotseling wordt afgebroken en ons uitnodigt om rond te dwalen.
Maar het beste van alles is dat de roman zijn kracht zou kunnen behouden zonder deze plotonderbrekingen, maar de kracht om de scène te verlaten om alles te zien is fantastisch.
Voor de rest neemt het verhaal zelf ons mee naar 1867 om ons te verdiepen in een van die romantische liefdes die driften bevatten en die fysieke spanning opwekken voor de emotie waarmee die echt romantische liefdes werden geleefd.
Als je klaar bent met lezen, heb je het gevoel dat je door de vertelde geschiedenis bent genavigeerd en door de verborgen intrageschiedenis tussen de harten van geliefden en hun sociale omstandigheden van een overwinningsperiode die ook in zijn essentie is versnipperd.
De goochelaar
Een roman om te genieten van de transformatie en kennis die elk mens nadert wanneer hij de kindertijd, bescherming, het bekende verlaat.
Nicholas zou ieder van ons kunnen zijn, verhuisd van onze comfortzone naar een nieuwe plek waar onze patronen nergens meer op slaan.
Het verhaal vertelt ons over Nicholas' reis van Londen naar een eiland in de Middellandse Zee. En van zijn ontmoeting met een tovenaar die hem net als Dorian Gray lijkt te leiden naar het herontdekken van zijn ziel.
Alles wat Nicholas denkt of denkt dat hij denkt over zijn wezen, dat perspectief van het zelf dat met de tijd en leren is gesmeed, wordt uiteindelijk een veld van twijfel in de handen van de magiër.
Verheerlijking van het zintuiglijke, van seks, gedragservaringen, pijn, twijfel en angst. Nicholas ontdeed zich van zijn hele wezen en bood de wereld aan om te zien of hij iets kon begrijpen.
De verzamelaar
Wanneer iemand zich verdiept in schrijven op zoek naar grote vragen, kan hij eindigen in het vertalen in fictie van een geweldige spannende roman die spanning vult tot extremen die nog nooit eerder zijn bereikt.
Een thriller probeert die chemische verbindingen in onze hersenen te bereiken die de waarschuwingen voor angst, adrenaline en angst lanceren. En Miranda weet uiteindelijk veel over angst in de handen van de ergste criminelen, het prototype van een psychopaat die geobsedeerd is door iemand die er eindelijk in slaagt zijn object van verlangen op te sluiten als een vogel. Frederick en Miranda zullen tegenover elkaar zitten.
Hij wacht op Miranda om eindelijk in te stemmen met zijn liefde die zo groot is dat het essentieel voor hem is geworden om haar voor altijd de zijne te maken. Miranda tussen de onblusbare hoop en de groeiende vijandigheid van haar ontvoering die haar tot alles kan leiden...
