Inspiratie uit Bukowski en gered dankzij deze specifieke mentor. John fante Hij heeft al iets van een legendarische auteur in een Amerika dat halverwege de 20e eeuw aan zijn diepste tegenstrijdigheden werd onderworpen. Een dichotomie tussen de bloeiende Amerikaanse stijl van een welvarende levensstijl en de sociale en politieke schaduwen; vooral in termen van nog steeds geïnstitutionaliseerd racisme, maffia en een economische depressie waarvan de impact decennia lang in ieders verbeelding verankerd bleef.
Het is gemakkelijk voor te stellen dat een schrijver als Fante, kritisch en ironisch, hij zal een ader vinden in dat verloren sociaal-politieke slappe koord in argumenten diep in de levens van miljoenen personages die deel uitmaakten van de diverse sociale kosmos.
De stad Los Angeles als paradigma van een nieuwe verovering van het westen, van een intens avontuur van el dorado, geprojecteerd op die zoektocht naar welvaart in een enorm land verdedigd door zijn vrijheid, maakte in eerste instantie economisch liberalisme. Hetzelfde meedogenloze liberalisme om iedereen te scheiden die buiten een productieve kring wordt gehouden.
Maar een korte indirecte analyse terzijde, Fante-romans Ze stoppen niet met het componeren van levens, altijd geldige karakters van een midden- of lagere klasse die streeft naar een niveau van welzijn dat onder de huidige slogan wordt geprojecteerd.
En Fante gebruikt ironie en sarcasme om alles te vervagen, om die dromen te villen. Lachen om zoveel onzin is een eerste stap voor elke zichzelf respecterende fatalist. Het is al bekend dat een pessimist een goed geïnformeerde optimist is. En elke roman die satiriseert, onthult uiteindelijk gruwelijke waarheden over de diepe ellende van de gevestigde orde.
Toch stijgt de verhalende rijkdom zelf van Fante's romans uit boven de kritiek, op zoek naar die empathie van rauw realisme die ons vertelt over universele karakters rond fundamentele emoties zoals liefde of natuurlijk egocentrische idealen van het individu dat wordt blootgesteld aan het leven in de samenleving.
Alleen, wanneer emoties en verwachtingen worden afgekapt, wekken ze een ontevredenheid die kan omslaan naar de ondergang, zoals gebeurt bij de meeste hoofdrolspelers van deze duidelijk Fante-verhalen.
Top 3 beste John Fante-romans
Vraag het aan het stof
Arturo Bandini, het meest emblematische personage van Fante en de eigen getransmuteerde hoofdpersoon van de auteur die Chinaski, het alter ego van Bukowski, zou inspireren, vindt in deze roman zijn meest interessante levenslijn.
De beginnende schrijver Bandini wacht op die magische kans die op de loer ligt als een lot dat tijd kost om die te vinden. Arturo is nog jong en gelooft nog steeds dat hij zijn leven kan uitputten als de vervloekte auteur die het verhaal schrijft dat later door een van zijn toekomstige biografen zal worden verteld.
Ondertussen verstrijkt zijn tijd tussen de destructieve liefde met Camilla, de algemene depressie van de jaren '30, zijn fascinerende ideeën tussen praktisch megalomane waanideeën dat hij nooit klaar is met schrijven en zijn reis door een stad Los Angeles waar Bandini een van de verliezers is van een systeem in economisch en moreel bankroet.
Het verschil in perspectieven tussen de hoofdpersoon en de lezer die Bandini zijn leven ziet consumeren, genereert dat gevoel van zure humor, bijna zwart op een ongelijkheid tussen de realiteit en de perceptie van de hoofdpersoon die uiteindelijk lijkt op hetzelfde wat iedereen kan overkomen. lezer.
Wacht op de lente, Bandini
Op de tweede plaats in mijn kwaliteitsranglijst van Fante's werken vinden we zijn debuutwerk. Dit is een roman die ons dichter bij de eerste Bandini brengt, bij de jongen die langzaam een man wordt te midden van gevoelens van ontoereikendheid vanwege zijn immigrantenafkomst.
Alsof dat nog niet genoeg was, weten we hoe Bandini moest overleven zonder die vaderlijke liefde die de rest van de jongens om hem heen ondersteunde. En natuurlijk de tekortkomingen markeren.
In het geval van Bandini wordt het gebrek aan referenties een wervelwind die hem door zijn ongecontroleerde jeugd leidt in tegenstelling tot een moeder die zo religieus is als ze niet in staat is haar zoon te beheersen.
Bandini's jeugd is die bittere lente die de titel aankondigt, besprenkeld met de kleur en het leven van de jeugd, maar gericht op het pad van de ondergang van elke zichzelf respecterende antiheld of sociale buitenbeentje.
ten westen van Rome
Voor Henry Molise is de stad Rome als een anker dat hem verenigt met een ander soort wezen, met een geïdealiseerde beschaving die de verveling tegemoet gaat van een wereld die voor hem in het niet valt.
Dat verre verleden van de mensheid bevestigt zijn droefheid om te leven onder de auspiciën van een schrijversberoep dat na de jaren vijftig niet de glorie heeft gedeporteerd waarop het had gehoopt.
Zijn idiote hond wordt, ondanks zijn weerzinwekkende aanwezigheid, een meer trouwe vertrouweling dan alle andere leden van de familie, getransformeerd in karakters die hij door walging heeft leren verachten. Een roman waarvan de overgangen van humoristische naar existentiële droefheid meesterlijk getekende contrasten wekken.
Waarschijnlijk was zijn roman het meest gericht op die sociale instelling die het gezin is, met de meest grimmige behandeling van coëxistentie, manieën en wrok.
Andere aanbevolen boeken van John Fante
honger
In 1994 bezocht Stephen Cooper, biograaf van John Fante, geleerde van zijn werk en voorbereider van deze editie, de weduwe van de schrijver, die hem na vele gesprekken toestond een geheime kamer binnen te gaan waar manuscripten, concepten, nummers van oude tijdschriften en andere papieren. Onder hen bevonden zich de achttien geschriften die in dit boek voorkomen, waarvan er zeventien waren gepubliceerd in tijdschriften die nu ter ziele zijn gegaan en sindsdien niet meer waren gepubliceerd.
In deze geredde teksten zien we Arturo Bandini weer rijden en andere exemplaren van het vertederende personage. Een Bandini-kind, puber en volwassene, met zijn pedanterie, zijn literaire waanideeën, zijn naïeve geweld, zijn slecht verteerde lezingen en zijn onweerstaanbare gevoel voor humor, ergens tussen absurd en wreed.
De serie wordt gecompleteerd met twee schetsen voor een onvoltooide roman over Filippijnse immigranten en een proloog bedacht voor Ask the Dust, een meesterlijk en indrukwekkend prozagedicht dat in de sleutel van de tragedie samenvat wat we in de sleutel van de farce in de romanversie lezen.
John Fante verschijnt hier opnieuw als een uitstekende erfgenaam van de twee meest verwoestende satiristen van de generatie van zijn grootouders, O. Henry en Mark Twain, die hij overtreft in bijtigheid en sarcasme en vooral in zuinigheid. Fante is een onbetwiste meester van de novelle en het korte verhaal, in staat om een schrijnende, gewelddadige of beschamend belachelijke omgeving te schilderen met twee of drie penseelstreken, en soms slechts één.
