Ik heb altijd gedacht dat de geniale schrijver iets bipolair heeft. Om je open te kunnen stellen voor allerlei soorten karakters, om profielen van zulke verschillende mensen te kunnen doorgeven, moet het waarnemingsbereik breed zijn en in staat zijn om een waarheid en het tegendeel ervan aan te nemen. Een punt van waanzin moet vereist zijn.
Dit oude idee komt bij me op om kennis te maken met John Maxwell Coetzee, wiskundige en schrijver. Afgestudeerd in de zuiverste wetenschappen en in de diepste humanistiek, literatuur. "Ecce hommo" hier is de schrijver in wezen, in staat om te bewegen tussen de stormachtige wateren van de wetenschap en haar aantallen, maar ook tussen de vraatzuchtige vuren van het verhaal. In beide gevallen met dezelfde overlevingskans.
Als we daar de prestaties van een computernerd tijdens zijn eerste werkjaren aan toevoegen, sluit de cirkel van de geniale schrijver uiteindelijk.
En nu, zonder zoveel grappen, kunnen we zijn Nobelprijs voor de Literatuur 2003 niet vergeten, een bevestiging van zijn uitstekende goede werk in zijn deel van de wereld dat gewijd is aan fictieve verhalen, maar van trouwe sociale betrokkenheid.
Wetende dat ik tegenover een monster sta dat Auster zelf om advies vragen, moet ik zijn essentiële romans kiezen. Ik ga daar heen.
3 aanbevolen romans van JM Coetzee
Tegenslag
Een roman vol contrasten. De ideologie van Coetzee's thuisland, Zuid-Afrika, werd in twijfel getrokken door de opmerkelijke variatie tussen stedelijke en landelijke mentaliteit.
samenvatting: Op tweeënvijftigjarige leeftijd heeft David Lurie weinig om trots op te zijn. Met twee echtscheidingen achter de rug, is het stillen van verlangen zijn enige streven; zijn colleges aan de universiteit zijn voor hem en voor de studenten slechts een formaliteit. Wanneer zijn relatie met een student aan het licht komt, zal David, in een daad van trots, liever zijn functie neerleggen dan zich in het openbaar te verontschuldigen.
Door iedereen afgewezen, verlaat hij Kaapstad en gaat hij op bezoek bij de boerderij van zijn dochter Lucy. Daar, in een samenleving waar de gedragscodes, zowel voor zwarten als voor blanken, zijn veranderd; waar taal een gebrekkig instrument is dat deze ontluikende wereld niet dient, zal David al zijn overtuigingen verbrijzeld zien worden in een middag van meedogenloos geweld.
Een diep, buitengewoon verhaal dat soms het hart grijpt en altijd, tot het einde, boeit: Misfortune, dat de prestigieuze Booker Prize won, zal de lezer niet onverschillig laten.
Langzame man
Coetzee brengt één ding boven alles uit. En de waarheid is dat het niet juist is om te ontdekken of het iets met voorbedachten rade is of niet. Elk Coetzee-boek ademt menselijkheid, een menselijke ziel in de essentie van literaire alchemie. Deze roman is daar een goed voorbeeld van.
samenvatting: Paul Rayment, professioneel fotograaf, verliest een been bij een fietsongeluk. Als gevolg van dit ongeluk zal zijn eenzame leven radicaal veranderen. Paul wijst de mogelijkheid af dat artsen een prothese inbrengen en keert, nadat hij het ziekenhuis heeft verlaten, terug naar zijn vrijgezellenverblijf in Adelaide.
Ongemakkelijk met de nieuwe afhankelijkheidssituatie die zijn handicap met zich meebrengt, gaat Paul door perioden van hopeloosheid terwijl hij terugkijkt op zijn zestigjarige leven. Zijn geest herstelt zich echter wanneer hij verliefd wordt op Marijana, zijn pragmatische en hartelijke Kroatische verpleegster.
Terwijl Paul op zoek is naar een manier om de genegenheid van zijn assistent te winnen, krijgt hij bezoek van de mysterieuze schrijver Elizabeth Costello, die hem uitdaagt om de controle over zijn leven terug te nemen. Slow Man mediteert over wat ons mens maakt, terwijl hij reflecteert op ouderdom.
De worsteling van Paul Rayment met zijn vermeende zwakte wordt vertaald door de heldere en open stem van JM Coetzee; het resultaat is een ontroerend verhaal over liefde en sterfelijkheid dat de lezer op elke pagina verblindt.
Wachten op de barbaren
Door het lichtere karakter is het een echte aanrader om je kennis van Coetzee een impuls te geven. De metafoor voor waarom al het slechte gebeurt. De redenen waarom het kwaad keer op keer triomfeert in de geschiedenis. Angst om de massa te onderwerpen.
samenvatting: Op een dag besloot het rijk dat de barbaren een bedreiging vormden voor zijn integriteit. Eerst arriveerde de politie in de grensstad, die vooral degenen arresteerde die geen barbaren waren, maar die anders waren. Ze hebben gemarteld en vermoord.
Toen kwam het leger. Heel veel van. Klaar om heroïsche militaire campagnes uit te voeren. De oude magistraat van de plaats probeerde hen verstandig te laten zien dat de barbaren er altijd waren geweest en nooit een gevaar waren geweest, dat ze nomaden waren en niet konden worden verslagen in veldslagen, dat de meningen die ze over hen hadden absurd waren. .
Vergeefse poging. De magistraat bereikte alleen de gevangenis en de mensen, die het leger hadden geprezen toen ze aankwamen, hun ondergang.
