Politieke fictie bereikte naar mijn mening zijn hoogtepunt met dit grimmige maar vastberaden personage. Een schrijver die zich verschuilde achter het pseudoniem George Orwell om ons anthologische werken na te laten met een grote dosis politieke en sociale kritiek.
En ja, zoals je hoort, is George Orwell slechts een pseudoniem voor het signeren van romans. Het personage zelf heette eigenlijk Eric Arthur Blair, een feit dat niet altijd herinnerd wordt onder de bijzonderheden van deze auteur die de meest turbulente jaren van Europa heeft meegemaakt, de eerste helft van de 20e eeuw overspoeld met bloed.
Hier is een compleet deel met het beste van George Orwell...
Van sciencefiction tot fabel, elk genre of elke vertelstijl kan geschikt zijn om een kritische notie over politiek, macht en oorlog over te brengen. Het verhaal voor Orwell lijkt een ander verlengstuk van zijn actieve sociale positionering. Die goede oude George of Eric, hoe je hem nu ook wilt noemen, zou een constante hoofdpijn zijn voor elk politiek doel dat tussen de wenkbrauwen stond, van de buitenlandse regering van hun eigen land en hun steeds meer verouderde koloniserende imperialisme tot de economische machten. van het proces van sociale verzwelging, en zonder de ontluikende fascismen van half Europa te vergeten.
Dus het lezen van Orwell laat je nooit onverschillig. Expliciete of impliciete kritiek nodigt uit tot meditatie over onze evolutie als beschaving. Zij delen deze eer van politieke kritiek evenveel Huxley als Bradbury. Drie fundamentele pijlers om de wereld te zien als een dystopie, de ramp van onze beschaving.
3 aanbevolen romans van George Orwell
1984
Toen ik deze roman las, in dat proces van het koken van ideeën dat typerend was voor de vroege jeugd, was ik verbaasd over Orwells vermogen tot synthese om ons dat ideaal van een vernietigde samenleving te presenteren (ideaal voor consumentisme, kapitaal en de meest valse belangen natuurlijk ).
Ministeries om emoties te sturen, slogans om gedachten te verduidelijken... Taal bereikt het hoogste niveau van retoriek om eerst het leegmaken van concepten, het niets en het daaropvolgende vullen naar de smaak en het belang van de hoge politiek ten dienste van de uniformiteit te bereiken. De gewenste enkele gedachte bereikt met semantische lobotomie.
Samenvatting: Londen, 1984: Winston Smith besluit in opstand te komen tegen een totalitaire regering die alle bewegingen van haar burgers controleert en zelfs degenen straft die met nadenken beledigen. Zich bewust van de ernstige gevolgen die afwijkende meningen kunnen hebben, sluit Winston zich aan bij de dubbelzinnige Brotherhood via leider O''Brien.
Geleidelijk aan realiseert onze hoofdpersoon zich echter dat noch de Brotherhood, noch O''Brien zijn wat ze lijken, en dat rebellie uiteindelijk een onbereikbaar doel kan zijn. 1984 is een van de meest verontrustende en boeiende romans van deze eeuw vanwege de geweldige analyse van macht en de relaties en afhankelijkheden die het in individuen creëert.
Opstand op de boerderij
Ohhh, communistische varkens, wat een subtiele metafoor. haha. Vergeef me de humoristische licentie. Ik hield van dit boek, maar ik kan me niet anders dan de ontgoocheling van George over het Russische communisme voorstellen. Net als vele anderen beschouwde hij de postulaten van Lenin als het ideaal van de samenleving. Maar iemand verloor de toespraak van Lenin of Stalin gooide hem uiteindelijk door het toilet.
In dit boek, George Orwell, begrijp ik dat hij met afschuwelijke teleurstelling uiteindelijk op fabelachtige wijze de in praktijk gebrachte truc van het communisme uitlegt. De ideeën, goed, uitgevoerd en tot het uiterste doorgevoerd. De licentie in de handelingen, gebaseerd op het feit dat dat de "goede" ideeën zijn. Al het andere wordt aanbesteed omdat, diep van binnen, het doel de middelen heiligt ...
Samenvatting: De fabel als instrument om een satirische roman over het communisme te schrijven. Boerderijdieren hebben een duidelijke hiërarchie op basis van onbetwistbare axioma's. Varkens zijn het meest verantwoordelijk voor de gebruiken en routines van een boerderij.
De metafoor achter de fabel gaf veel om over te praten over de weerspiegeling ervan in verschillende politieke systemen van die tijd. De vereenvoudiging van deze personalisatie van dieren legt alle valkuilen van autoritaire politieke systemen bloot. Als je lezing alleen op zoek is naar entertainment, kun je ook lezen onder die fantastische structuur.
Hulde aan Catalonië
En nu we toch bezig zijn, vervolledig ik deze ranglijst met een geschiedenis van de Spaanse burgeroorlog. Misschien schreef hij het eerbetoon met een zekere Britse humor, want wat Orwell als brigadegeneraal aan het front heeft meegemaakt en dat hij uiteindelijk in dit boek heeft omgezet, is verwoestend.
Het communisme wordt geconfronteerd met het marxisme en zonder een gemeenschappelijke vijand die half kan strijden. De onredelijkheid bereikte dat uiterste. Het Spaanse oorlogsconflict als kiem voor fascisme en totalitarisme dat later zou komen...
Samenvatting: Eerbetoon aan Catalonië is ongetwijfeld een van de belangrijkste boeken van de XNUMXe eeuw, bewonderd door auteurs van alle leeftijden en omstandigheden, van Connolly of Trilling tot Javier Cercas, Antony Beevor of Mario Vargas Llosa, die in de jaren zestig in Barcelona arriveerde met dit werk onder zijn arm.
Een sleuteltekst over de oorlog in Spanje, die diende als generale repetitie voor de Tweede Wereldoorlog, en met de persoonlijke ervaring van George Orwell. De Britse auteur arriveerde in december 1936 in een volledig revolutionair bruisend Barcelona en moest in minder dan een jaar vluchten voor de onverbiddelijke Sovjetmachinerie omdat hij deel uitmaakte van de POUM-milities.
De eerlijkheid en moed waarmee Orwell vertelt wat hij zag en beleefde, maken hem tot de morele schrijver bij uitstek. Eerbetoon aan Catalonië is een krachtig manifest van de mens en tegen abstracties die onvermijdelijk tot terreur leiden.
