Wat te denken van Gaston Leroux met literatuur lijkt het een oppervlakkige ontmoeting, bijna een bijkomende toewijding. Zijn belangrijkste motivatie in het leven was gericht op journalistiek, sociale berichtgeving, aanklacht en de zoektocht naar verloren zaken door middel van een baan als verslaggever die hem door veel verschillende landen bracht.
Voor al het andere, misschien voor het onder ogen zien van zijn eigen angsten voor zijn onverschrokken reizen, rapporten en aanklachten, Gastón Leroux schreef romans en mysterieverhalen of terreur. En gezien die projectie in het meest verontrustende fictieve verhaal, dat uiteindelijk zijn vruchten afwierp in meer dan 40 boeken, zou dit betekenen dat literatuur uiteindelijk zijn ontsnappingsklep was.
Auteur van de bekende gotische roman The Phantom of the Opera, Leroux breidde door zijn werk heen een verbeelding van gedetailleerde scenario's uit, natuurlijk theatraal, histrionisch in zijn weerspiegeling van de duistere kant van de menselijke ziel en van angst als een opkomend element van subjectieve fobieën, meer dan de echte wereld zelf.
Binnen die subjectieve intentie, overladen met beelden en symbolen, laat Leroux ons kennismaken met die gebieden van gotische terreur om ons te misleiden tussen trompe l'oeil en trucs, om ons uiteindelijk te verrassen met de verontrustende waarheid, waarin we meestal ontdekken dat de enige monsters groeien uit binnen onze indrukken.
Horrorromans maar ook enkele detectivewerken waarmee hij de smaak van dit genre, dat in het begin altijd een onderzoek tussen gruwelijke gebeurtenissen doorbracht, de vrije loop liet...
3 beste boeken van Gaston Leroux:
Het spook van de opera
Vanwege de repercussie zou het de moeite waard zijn om deze roman als het grootste werk van de auteur te noemen. Maar het heeft ook veel te maken met de absolute aanpassing van het symbool van het theatrale als imaginaire ruimte en tegelijkertijd dichtbij, tastbaar.
In de magische muzikale interpretaties die opera's zijn, benaderen we het tragische en het komische vanuit alle zintuigen. De absolute schoonheid en paradoxale spectrale aanwezigheid van de angstaanjagende geest. Christine, de nieuwe diva die alle kijkers boeit, nadert de duistere wereld van de geest, in de catacomben van de Parijse Opera.
En daar ontdekt Christine dat achter het misvormde gezicht van de geest het genie zit dat sublieme muziek kan maken. Jij houdt misschien van die meeslepende muziek, maar Christine houdt van haar verloofde Raoul.
In die dichotomie van liefde aan weerszijden van muziek, de zaak besprenkelend met nuances van passie en toewijding, beweegt dit verhaal en eindigt het als het drama dat het altijd al had willen zijn.
Het mysterie van de gele kamer
Leroux' uitstapje naar het detectivegenre kent zijn hoogtepunt in deze roman. Mathilde Stangerson, de alleenstaande dochter van een beroemde dokter, trekt zich terug om te slapen in haar kamer in het sobere kasteel, de ongelukkige nacht waarin alles gebeurt.
De deur is op slot, wat de snelste hulp verhindert ondanks het geschreeuw en de schoten die midden in de nacht te horen zijn. Als de dokter en zijn assistent binnenkomen, ligt de jonge vrouw stervend op de grond, duidelijk aangevallen door iemand die niet meer in de kamer is.
Het probleem is dat de deur, zoals we zeggen, op slot zat en het raam zijn traliewerk intact hield. Een optelsom van vreemde aanwijzingen verbijstert de lokale bevolking en vreemden volledig.
De jonge vrouw is herstellende, maar haar getuigenis beweegt zich in een dubbelzinnigheid die uiteindelijk niets bijdraagt, in ieder geval meer verwarring.
Verschillende onderzoekers staan voor het dilemma vanuit verschillende methodologische fronten, maar alleen Rouletabille, een jonge journalist, knoopt de losse eindjes van de zaak aan, een ingewikkelde rechtvaardiging die hij pas volledig zal kunnen onthullen op de dag van het proces, als hij slaagt ...
Het parfum van de dame in het zwart
Het tweede deel van The Mystery of the Yellow Room moet een behoorlijke uitdaging voor de auteur zijn geweest, aangezien het eerste deel al genoeg vertakkingen had dat het voor ongemakken kon zorgen bij het koppelen van een vervolg.
Maar de goede Leroux zou genoeg geduld hebben en het precieze plan om vooruitgang te boeken in deze voortzetting was absoluut gericht op de jonge en scherpzinnige Rouletabille.
Om deze lezing te kunnen uitvoeren, is het essentieel om terug te gaan naar het eerste werk, iets dat vandaag geen groot probleem vormt, aangezien de uitgaven meestal gezamenlijk worden gemaakt.
De noodzakelijke gesprekspartner tussen de lezer en Rouletabille is Sainclair, die een goed verslag geeft van alles wat er is gebeurd met deze dame in het zwart en de details waaraan we alle aandacht moeten besteden om uiteindelijk het grote mysterie van deze dame te onthullen, en de moordenaar die Rond de karakters...
