Donna leon Die eigen gave heeft hij alleen van de meesters van het politiegenre. Ik verwijs naar dat vermogen om complotten te bouwen en meer complotten over misdaden die schijnbaar onoplosbaar zijn en die, dankzij sterpersonages zoals de goede oude Brunetti, uiteindelijk begrijpelijk worden voor de lezer alsof het een fascinerende goocheltruc is.
Een capaciteit die typerend is voor deugdzame kenners van de menselijke psyche, van waaruit ze de meest onverwachte wendingen nemen om de meest kwade doelen te bereiken door middel van misdaad ...
Er moet een punt van waanzin zijn bij schrijvers als Donna, of gewoon een faciliteit om in de diepten van het interne forum te duiken, waar onze ergste gevoelens hun fundamenten smeden tussen onneembare muren van bewustzijn. Precies daar waar ze de meest kwaadaardige machinaties ontwikkelen om hun gerechtigheid te vinden.
Meer dan dertig boeken beschouwen deze essentiële stem van de politie al, zoals ik al zei, voor mij de reïncarnatie van... Agatha Christie.
3 aanbevolen romans van Donna Leon
Geef en het zal je gegeven worden
Welke rol kan of moet loyaliteit spelen in het leven van een politie-inspecteur? Het is een vraag die commissaris Brunetti in dit geval onder ogen moet zien en uiteindelijk moet beantwoorden wanneer de vooraanstaande Elisabetta Foscarini, een jeugdkennis, hem om een gunst vraagt. Elisabetta's moeder was altijd vrijgevig met haar familie, dus Brunetti voelt zich genoodzaakt haar te helpen en start een privé-onderzoek om erachter te komen wie de familie van zijn dochter bedreigt.
Tot nu toe is er echter weinig concreet bewijs: waarom zouden ze een dierenarts en een accountant die voor een goed doel werkt kwaad willen doen? De commissaris staat op het punt de zaak te laten vallen en schrijft het toe aan overdreven moederlijke bezorgdheid, wanneer een aanval plaatsvindt en de zaak een zeer donkere wending neemt. Brunetti zal gedwongen worden zijn eigen gunsten in te roepen om verder te gaan met een onderzoek dat onvermijdelijk officieel zal worden wanneer hij de twee gezichten ontdekt van wat een eerbiedwaardige instelling leek.
In het 31e geval van zijn carrière wordt Guido Brunetti in een Venetië bijna onherkenbaar vanwege de pandemie geconfronteerd met het clair-obscur van NGO's, terwijl de schaduw van de georganiseerde misdaad opnieuw opdoemt over het land, klaar om te profiteren van de noodsituatie op gezondheidsgebied.
Slaven van verlangen
Carnaval, het vleselijke als een verontrustende paradox van een tot op het punt van aberratie vervormd zintuiglijk genot. Het vermogen van mensen om hun moraal achter het masker van het moment af te werpen om uiteindelijk tot alles in staat te zijn aan die andere kant van het donker, die ruimte van het wild ...
De verschijning van twee bewusteloze en zwaargewonde jonge meisjes bij de ingang van het burgerziekenhuis in Venetië zet Brunetti en Griffoni op het spoor van twee jonge Venetianen die een misdaad hadden kunnen begaan door het niet nakomen van de hulpplicht. Het zijn Marcelo Vio en Filiberto Duso, twee vrienden van jongs af aan, heel verschillend van elkaar: Duso werkt als advocaat voor het bedrijf van zijn vader, terwijl Vio als kind stopte met studeren en de kost verdient door te werken voor zijn oom, die een vrachtvervoer heeft. bedrijf en een kleine vloot van boten.
Maar wat aanvankelijk een grap leek van twee jonge mensen die gewoon een leuke tijd wilden hebben, zal iets veel ernstigers aan het licht brengen: een connectie met de illegale mensenhandelmaffia die belast is met het brengen van Afrikaanse immigranten naar Venetië. Brunetti en Griffoni zullen hun krachten moeten bundelen met een nieuwe bondgenoot, kapitein Ignazio Alaimo, de officier die de leiding heeft over de Capitaneria di Porto, die de smokkelaars al jaren volgt.
Stoffelijk overschot
Net als goede wijn (heeft een geweldig onderwerp), wint Donna Leon in de loop van de tijd terrein. Het is evenmin een kwestie van altijd de goede oude Brunneti van geval tot geval tot uitputting aan marteling te onderwerpen. Van tijd tot tijd is het handig om de map met oorbellen te sluiten en in de zon te gaan liggen om uit te rusten. Hierin is Brunetti, maar…
Samenvatting: Er is geen mogelijke rust voor een politieagent. Of het nu in fictie of in werkelijkheid is, je kunt altijd een nieuwe zaak ontdekken die je vrije dagen verstoort. In het geval van Mortal Remains plaatst Donna Leon ons in een fictie die de realiteit overstijgt.
Op medisch voorschrift trekt commissaris Brunetti zich terug uit alle lopende zaken en trekt hij zich terug op een landelijke plaats (het eiland San Erasmo, in Venetië) waar vrede wordt geademd, met het verre geroezemoes van de bijenboerderij die Davide Casati, de verzorger van de familie Brunetti thuis, houdt hij vol.
En dit is waar fictie de realiteit inhaalt (zonder het ooit te overtreffen, gewoon te matchen, wat nog erger kan zijn). De uitputting van de bijen in de wereld, met zijn bestuivende functie, luidt ernstige schade aan voor de hele mensheid. Einstein waarschuwde al. Het feit dat er mogelijk economische belangen zijn om deze cruciale insecten te doden, lijkt pervers.
Daarom is Davide Casati voor mij een gepersonifieerde metafoor. Zijn dood wordt een belediging voor het ecosysteem. Multinationale bedrijven die geïnteresseerd zijn in het uitsterven van bijen worden in dit verhaal omgevormd tot het giftige bedrijf dat verdacht wordt van de onderwaterdood van Davide Casati.
Het quixotische idee van de persoon die tegen de multinational vecht om de moordzaak aan het licht te brengen, is buitengewoon interessant. En die goeie ouwe Donna weet het nodige ritme te zetten.
De zaak van Davide wordt de zaak van het volk tegen dat economische belang dat het ecosysteem wil destabiliseren. Brunetti is beladen met het gewicht van deze geweldige koffer die dient om het bewustzijn van zeer reële aspecten te vergroten. Een onderhoudende en toegewijde lezing. Spanning in het complot en hoop op een einde dat gerechtigheid vindt.
Andere interessante boeken van Donna Leon ...
je zult stormen oogsten
In haar ogenschijnlijke visie van een stad die in de tijd zweeft, tussen kanalen, kinky bruggen en grote huizen met een vleugje melancholiek en decadent, is Venetië in handen van Donna Leon om ons het meest noir perspectief ooit te bieden. Onuitputtelijke avonturen van een Brunetti die een stad binnenkijkt waarvan de algemene maskerade veel verder reikt dan het carnaval om tussen bedekte gezichten het ergste te verbergen dat de menselijke ziel kan herbergen.
Op een koude novemberavond krijgt Guido Brunetti een telefoontje van zijn collega, de ispettore Vianello, die hem waarschuwt dat er een hand is gezien in een van de grachten van Venetië. Het lichaam wordt al snel gevonden en Brunetti krijgt de opdracht om de moord op deze immigrant zonder papieren te onderzoeken. Aangezien er geen officieel verslag is van de aanwezigheid van de man in Venetië, is hij gedwongen om veel rijkere informatiebronnen in de stad te gebruiken: roddels en de herinneringen van mensen die het slachtoffer kenden. Vreemd genoeg woonde hij in een klein huis op het terrein van een palazzo dat eigendom was van een universiteitsprofessor, waarin Brunetti boeken ontdekt die de interesse van het slachtoffer in het boeddhisme, de revolutionaire Tamil Tijgers en de nieuwste lichting Italiaanse politieke terroristen onthullen. in de jaren tachtig.
Naarmate het onderzoek zich verdiept, leggen Brunetti, Vianello, commissaris Griffoni en Signorina Elettra puzzelstukjes bij elkaar die weinig gemeen lijken te hebben, totdat Brunetti iets tegenkomt dat hem terugvoert naar zijn studententijd en hem doet nadenken over de verloren idealen en fouten van de jeugd, over de Italiaanse politiek en geschiedenis, en over onverwachte gebeurtenissen die soms tot een openbaring kunnen leiden.
valse tests
Dit is een goed voorbeeld van wat ik eerder noemde, het vermogen van de auteur om die magie van de onmogelijke wending te bereiken die uiteindelijk een fascinerende samenhang aan het verhaal geeft. En als de lezer deelneemt aan de beurt nog beter.
Samenvatting: Dit nieuwe avontuur van commissaris Brunetti begint met de brute moord op een oude vrouw die door haar buren wordt gehaat. Vermoedens hangen boven zijn Roemeense meid, die de middag van de misdaad verdween.
De jonge vrouw wordt lastiggevallen en sterft tijdens de politieachtervolging, waarbij ze een aanzienlijke hoeveelheid geld en valse documenten bij zich heeft. Zaak gesloten, maar niet opgelost...
Een buurvrouw van het slachtoffer maakt duidelijk dat de medewerkster de moord niet heeft kunnen plegen, maar alleen Brunetti zal haar alibi geloven. Een gesprek met Paola over de zeven hoofdzonden brengt je op het spoor van een mogelijk motief.
De Venetiaanse bureaucratie, vooroordelen jegens immigranten uit het Oosten en homoseksuelen, of de terreur van aids zijn enkele van de thema's die in Valse tests voorkomen als Brunetti en, natuurlijk, de efficiënte en trouwe Elettra, vooruitgang boeken in het onderzoek.
Het meisje van zijn dromen
De dood van een jongere kan schokkend zijn. Voor iemand als Brunetti is het niet altijd een slechte gewoonte. Maar soms bezoekt een lege blik hem tijdens zijn dromen, smekend om gerechtigheid en alsof hij tegen hem fluistert wanneer hij de realiteit ontwaakt van wat er is gebeurd ...
Samenvatting: Ariana, een zigeunermeisje van slechts tien jaar oud, verschijnt dood in het kanaal, in het bezit van een mannenhorloge en een trouwring. Liggend op de plavuizen van de pier, ziet Ariana eruit als een sprookjesprinses, een stralenkrans van gouden haar omlijst haar gezicht, een gezichtje dat Brunetti in zijn dromen begint te zien.
Om de zaak te onderzoeken, infiltreert Brunetti de zigeunergemeenschap, de Roma, in de officiële taal van de Italiaanse politie, die in de buurt van de Dolo kampeert. Maar de Roma-kinderen die zijn gestuurd om de rijke Venetiaanse huizen te beroven, bestaan officieel niet, en om de zaak op te lossen moet Brunetti worstelen met institutionele vooroordelen, een starre bureaucratie en zijn eigen schuldig geweten.
