Het voorbeeld van de schrijver Dolores Redondo Het wordt uiteindelijk de droom van elke beginnende schrijver. Toegewijd aan andere professionele taken, vond Dolores altijd die ruimte voor haar kleine geweldige verhalen die zou leiden tot monumentale werken zoals zijn Baztán-trilogie... Oorsprong zoals die van zoveel schrijvers die in de literatuur zowel een bevredigende vrijetijdsbesteding als een bolwerk van de droom van publicatie, erkenning en glorie vinden.
De normale gang van zaken is dat deze vorm van vrije tijd in de persoonlijke sfeer wordt geparkeerd. Maar soms worden dromen werkelijkheid. Het is alleen nodig dat het naast het schrijven veel eerder is gelezen om, naast voldoende verbeeldingskracht, de wil te leren om continuïteit aan de hobby te geven, allemaal gekruid met een paar druppels zelfkritiek om te winnen in het vak en voilà, je kunt een erkend schrijver worden.
De laatste stap is om op het juiste moment op de juiste plaats te zijn. En daarvoor moet je al op je geluk vertrouwen of bidden tot je favoriete heilige. Het punt is dat Dolores Redondo hij kwam logeren dankzij zijn goede werk en op zijn verhalende voorstel waarvan de shuttle de Baztán-trilogie is. Dolores Redondo en Amaia Salazar ze zijn al iets onlosmakelijks in de verbeelding van de algemene lezer. Maar er is ongetwijfeld meer literair leven buiten Elizondo (en degene die nog gaat komen...)
Top 3 beste romans van Dolores Redondo
De noordkant van het hart
Laten we beginnen bij de achtergrond van deze roman. En het feit is dat de gekwelde personages zich altijd afstemmen op dat deel van de lezer dat hen verbindt met hun eigen verleden; met de fouten of trauma's die in meer of mindere mate het lot van het bestaan intens lijken te markeren. Boven goede beslissingen en succesvolle gevolgen.
Uiteindelijk blijft alles beperkt tot het gevoel van de dwingende, van de enige mogelijkheid om beslissingen te nemen. Iets dat uiteindelijk dat existentiële gewicht van beperkte tijd genereert.
Het klinkt misschien te gewichtig om te praten over de prequel van de triomfantelijke Baztán-saga de Dolores Redondo, dat werk dat diende om het zwarte genre zo mogelijk met grotere intensiteit te populariseren in Spanje.
Maar het is dat het personage van Amaia Salazar persoonlijk zoveel losse eindjes heeft achtergelaten, zoveel sap over zijn jeugd en jeugd bezaaid met de meest ontwrichtende gebeurtenissen in het existentiële, dat een terugkeer naar de sage vanaf de oorsprong zonder twijfel naar al die dreigende schaduwen om de briljante inspecteur.
We zijn gevestigd in 2005 en herkennen al snel Aloisius Dupree, een onderzoeker met wie Amaia af en toe contact had in de eerste trilogie. Hij is verantwoordelijk voor het leiden van een bijeenkomst van politiediensten van over de hele wereld onder de paraplu van de FBI in de stad Quantico, waar de opleidingsafdeling van deze Amerikaanse instantie is gevestigd.
Amaia valt enorm op tijdens de instructie en wordt betrokken bij het onderzoek van een echte casus. Zijn bijzondere connectie met de modus operandi van criminele geesten (die we al konden raden in de trilogie) komt hier opnieuw tot uiting.
Maar haar inleidende professionele reis die haar volledig onderdompelt in het geval van de crimineel die bekend staat als "de componist" (om de meest gruwelijke redenen die we ons kunnen voorstellen) wordt op zijn kop gezet wanneer een dwingende behoefte haar van haar originele Elizondo eist.
Maar Amaia is al ingescheept (nooit beter gezegd voor een New Orleans dat praktisch onder water is gezonken na de passage van die orkaan Katrina), en laat haar meest persoonlijke realiteit geparkeerd, opgeschort, gestopt. De figuur van haar vader beweegt haar tussen tegenstrijdige gevoelens van verslagenheid en resterende liefde. Omdat hij het was, Juan Salazar, die niet wist hoe hij haar moest redden van haar diepste angsten die tot op de dag van vandaag hebben geduurd.
Hoewel het waar is dat Amaia en haar trauma's dat hebben, weet ik niet wat een onoverkomelijk lot. En dat verbindt haar vooral met Dupree, haar hoofd onderzoek in de Verenigde Staten. Want ook hij is door zijn specifieke hel gegaan, zo mogelijk nog gruwelijker, op de Amerikaanse manier, waar alles altijd groter lijkt.
De plot vordert met verschillende open fronten, van het nu afgelegen Elizondo tot een spookachtige stad als New Orleans, donker en verstikkend tussen het totale sinistere van Katrina en zijn esoterische erfgoed.
Want buiten de moordenaar die de bijnaam heeft gekregen als de componist, lijkt de hecatombe van de orkaan alles te verwijderen totdat hij het gekruiste bestaan van Amaia en Dupree bereikt. Zonder dat de componist echt wordt beschouwd als een bijrol, duiken nieuwe problemen uit het verleden op uit het stijgende water, zoals nachtmerries die de grote orkaan heeft moeten herstellen om de lezer los te maken in een constante verandering van hectische scenario's.
"Het verhaal van de mens is het verhaal van zijn angsten waar ook ter wereld", zoiets als dit weet Dupree in sommige scènes in deze roman te verzekeren, en bevestigt het precies op het moment waarop de plot Elizondo en New Orleans gelijkstelt.
Schaduwkarakters, hekserij, voodoo, natuurrampen. Een verhalend voorstel dat vooruitgaat onder de symfonie van een sinistere viool die in staat is om zoveel hangende problemen op te roepen aan beide kanten van de Atlantische Oceaan... De extase van de misdaadroman doemt op als een horizon die je ervan weerhoudt te stoppen met lezen.
Een totale noir-roman, met zelfs flitsen van angst die ons nog dichter bij dat geweldige personage brengen dat al Amaia Salazar is. Ze is nu pas 25 jaar oud maar ze trekt nu al die vastberadenheid van de inspecteur die ze zal worden.
Behalve dat de schaduw die wordt gegenereerd vanuit de diepe wouden van haar hart, als een tellurische kracht die haar met Baztán verbindt, dezelfde koude rillingen blijft wekken van degenen die proberen te ontsnappen aan angsten. En merkwaardig genoeg ligt in die angst zijn buitengewone onderzoeksvermogen. Omdat zij de speld in de hooiberg is...
De onzichtbare beschermer
Er zijn veel zwarte romans. Sommige haken je meer en andere minder. Deze in het bijzonder grijpt je niet, hij grijpt je gewoon. Hoewel ik hieronder de link naar de Baztán-trilogie compleet, naar mijn mening was zijn eerste deel de beste (buiten de eerder genoemde meesterlijke prequel die qua locatie al behoorlijk afwijkt)
Wat te zeggen over Amaia Salazar? In een presentatie voor deze eerste aflevering zou kunnen worden gezegd dat ze een politie-inspecteur is die terugkeert naar haar geboorteplaats, Elizondo, om te proberen een lugubere zaak van seriemoorden op te lossen, een hoofdrolspeler met duidelijke zwakheden maar met een geteste psyche-bommen of zelfs bakkersstokken ...)
Tienermeisjes in het gebied zijn het belangrijkste doelwit van de moordenaar. Naarmate het plot vordert, ontdekken we Amaia's duistere verleden, hetzelfde verleden dat haar in een persoonlijke angst heeft gestort die ze verbergt door haar onberispelijke politie-optreden.
Maar er komt een moment dat alles explodeert en de zaak zelf verbindt met het stormachtige verleden van de inspecteur... Onberispelijk plot, op het hoogtepunt van de beste detectiveromans.
Ik las het tijdens een revalidatie en ik vind het fascinerend hoe de auteur me vanaf pagina 1 volledig in het verhaal heeft weten te dompelen, mezelf volledig abstraherend van de tijd (je weet al dat in bed liggen vanwege een kwaal, dat is wat het meest wordt gewaardeerd over lezen, het licht en het vermakelijke verstrijken van de uren).
wachten op de overstroming
Door het van alle kanten in detail te analyseren, is het idee perfect. De stormen met hun daverende ontwaken, de donder, bliksem en bliksem als overblijfselen van de verre angsten die mensen in het verleden teisterden en die vandaag de dag als perfecte symbolen en metaforen blijven. Dolores Redondo hij verzamelt ze allemaal in zijn verhalende repertoire om de blauwe lucht te verbergen met de zwarte vage schaduwen van onzekerheid.
Elke psyche die voor het kwaad is gevormd, bewoont die stormen. Samen met de oude mythen en legendes van wezens die verschenen net toen de hemel leek te sluiten, overweldigende zielen als het einde van de wereld.
Dat vermoedt de hoofdpersoon van dit verhaal, een einde van de wereld dat hem aan alle kanten achtervolgt. Omdat hij weinig tijd meer te leven heeft en zijn enige missie is om de ongrijpbare Bijbel Johannes te ontdekken. Van Glasgow tot Bilbao (als de twee steden niet hetzelfde zijn volgens de indrukken van John Biblia en zijn achtervolger, politieonderzoeker Noah Scott Sherrington).
Aangekomen in Bilbao, kort voor de grote festivals, de beschrijvingen van Dolores Redondo ze zijn met precisie geborsteld en bieden ons ongelijksoortige glimpen van de stad en kostbare portretten van haar inwoners. Een magnifiek menselijk decor dat ons dichter bij een stad brengt die zich de storm die op haar afkomt nauwelijks kan voorstellen, wanneer Bijbel John het teken ontdekt dat hem ertoe aanzet opnieuw te handelen...
Bij deze gelegenheid ligt de rol van Bilbao op het niveau van de moordenaar of de politieagent. De stad krijgt een eigen persoonlijkheid, leeft, klopt tussen de verzwakte ingevingen van de politieman met hernieuwd instinct, bijna magisch na zijn terugkeer uit de dood. Bilbao is iemand anders, de straten repliceren, ze gaan bijna elk moment in dialoog met de personages. Ongetwijfeld Dolores Redondo hij blinkt uit in dit verhaal in dat aspect dat de plot structureert en dat doet iets veel beters dan het perfect in scène te zetten. Ik durf niet meer te zeggen en laat de officiële synopsis degene zijn die je uitnodigt om een reis naar het meest verontrustende Bilbao te beginnen...
Tussen 1968 en 1969 doodde de moordenaar die de pers Bible John zou noemen drie vrouwen in Glasgow. Hij werd nooit geïdentificeerd en de zaak is nog steeds open. In deze roman, begin jaren tachtig, slaagt de Schotse politie-onderzoeker Noah Scott Sherrington erin om Bible John te bereiken, maar een last-minute hartfalen verhindert hem hem te arresteren. Ondanks zijn fragiele gezondheidstoestand, tegen medisch advies in en de weigering van zijn superieuren om zijn jacht op de seriemoordenaar voort te zetten, volgt Noah een vermoeden dat hem in 1983 naar Bilbao zal leiden. stad.
Andere aanbevolen boeken dolores redondo...
Dit alles zal ik je geven
Als je gefascineerd de donkere bossen van Baztán verlaat en het licht van een andere geweldige roman ontdekt, bevestigt dit de waarde van een auteur die altijd in staat is om te verrassen. (Deze link bevat een curieus boekje van het werk). Manuel neemt het stokje over van Amaia Salazar. Niets met elkaar te maken.
Het complot vordert niet door een officieel politieonderzoek. De omstandigheden waarin Álvaro sterft, wekken geen vermoedens die het waard zijn om onderzocht te worden, althans dat lijkt in eerste instantie. Maar Manuel moet weten wat er is gebeurd tijdens de vreemde reis die zijn geliefde Álvaro voor hem verborgen hield.
De vraag is om te raden hoe ver de macht van Álvaro's familieomgeving reikt om iedereen te overtuigen van het toeval van de zaak en zo ja, als Álvaro's familie het lot van dat afgelegen deel van de wereld in zo'n mate regeert, wat kan er dan gebeuren met een Manuel vastbesloten om de waarheid over zijn partner te weten?
Straffeloosheid, de term die herhaaldelijk wordt gebruikt door Dolores Redondo, presenteert ons de realiteit van afgelegen plaatsen waar regels prevaleren boven elke wet, gebaseerd op gebruiken en privileges. Plekken waar stiltes grote geheimen verbergen, koste wat kost verdedigd.
De voorrechten van de engel
Wil je de schrijver ontmoeten die nog niet beroemd is geworden? Er is altijd iets echts in elk werk dat voorafgaat aan de grote algehele impact van een maker. Bovendien vind je in deze roman niets dat lijkt op wat er sinds de eerste Baztán-roman is geschreven.
En toch zul je uiteindelijk genieten van een geweldige roman, misschien degene die ervoor zorgde dat een geweldig label het opmerkte. Jeugd, vriendschap en dood. De eerste persoon die als bevoorrechte kijkers dichter bij een verhaal komt dat alles emotioneel en in de actie zelf heeft.
Een roman die het existentiële ook als iets paradoxaals, tegenstrijdigs aanpakt. Geluk en trauma, schulden die nooit met de kindertijd kunnen worden betaald, schuldgevoelens en het gevoel dat de toekomende tijd volledig is versleten en verlopen.
Wat is de beste roman in de baztan-serie?
In "The north face of the heart" genieten we van een compendium tussen heden en verleden van de onderzoeker Amaia Salazar. Een fascinerende prequel die op de vierde plaats verscheen na de Baztán-trilogie en die fascineert door zijn met maximale spanning geladen kader aan beide zijden van de Atlantische Oceaan.