Hermetisch van karakter en vrij weinig gegeven aan sociale schijn, Cormac McCarthy Hij leidde zijn literatuur langs heel verschillende wegen, gedreven door een vast verlangen om een van die verhalen te vertellen die plotseling het geweten lijken te raken van de maker van elke vorm van artistieke manifestatie.
Ok, dit is misschien mijn indruk. Maar hoe moet je het niet zo beschouwen als je een literaire carrière aantreft die is bezaaid met verschillende thema's die in ieder geval slechts een grove visie op de wereld delen door middel van plots die de personages altijd tussen rusteloosheid, geweld en een soort traag overlevingsinstinct leiden.
Het Cormac McCarthy-ding leek uitsluitend een toewijding aan literatuur die zich niet houdt aan redactionele opleggingen of trilogische uitnodigingen die, hoewel het af en toe heeft gedaan, altijd op zijn eigen manier is geweest, zonder plotcontinuïteit maar milieuvriendelijk. McCarthy schreef om zichzelf het genoegen te gunnen persoonlijkheden op het randje te schetsen die uiteindelijk bang maken en hun geloofwaardigheid opleggen in het aangezicht van de afgrond.
Van composities die verwijzen naar het zwarte genre tot uitstapjes naar sciencefiction. Deze auteur gaf niets om het ene of het andere genre, zijn afdruk was intens genoeg om altijd die extreem humanistische intentie te ontcijferen.
Onder de laatste grote Amerikaanse schrijvers verwierf McCarthy zijn meest authentieke rol, vastbesloten om onvergetelijke verhalen te vertellen die vaak van kust tot kust reizen in dit uitgestrekte land, op zoek naar geweldige verhalen die verteld kunnen worden. Cormac McCarthy nam het stokje in het leven over van een Mark Twain hersteld om het Amerika van de XNUMXe en XNUMXe eeuw te blijven vertellen, met alle nieuwe nuances van dien.
Top 3 beste boeken van Cormac McCarthy
De weg
De wereld is een vijandige, lege plek, onderhevig aan de chaos van een nucleair geïnspireerde wereldwijde holocaust. Op hun weg door wat eens de Verenigde Staten was, dwalen een vader en zijn zoon rond op zoek naar een laatste ruimte vrij van zoveel gevaren die op de loer liggen in het midden van die nieuwe planeet, afgeleverd aan de duisternis van de mensheid zelf.
Het zuiden lijkt instinctief een bolwerk om te overleven tussen de hitte en de kalmere zee. Met deze dystopische benadering maakt Cormac van de gelegenheid gebruik om een ideologie over de mensheid als beschaving in te voegen, die op dit moment misschien niet zo ver is in de essentie van enig beestachtig gedrag.
Een boek dat voor mij met meer pijn dan glorie naar de bioscoop is gemaakt. Dat een film wordt voorafgegaan door een roman bekroond met de Pulitzer, zorgt niet altijd voor kwaliteit.
En het is dat er boeken zijn die in hun absoluut literaire essentie een moeilijke plaats hebben op het grote scherm. Want in dit geval is het scenario het excuus en niet de basis. Hoewel als de film dient om de roman verder te laten gaan, welkom.
Alle mooie paarden
Met dit boek begint de Frontier-trilogie die, zoals ik al eerder heb aangegeven, een omgevingspatroon volgt dat niet argumentatief is.
En dit is zeker het beste boek van de drie die deel uitmaken van dat compendium van taaiheid en overleving voor personages die zijn veranderd in geweldige koorddansers op de meest agressieve instincten van de mens, mensen die op een fysieke en morele grens leven en die voornamelijk moeten overleven hen en uw omstandigheden.
Tussen Texas en Mexico woont John Grady Cole. Op 16-jarige leeftijd is hij een kind zonder wortels buiten zijn grootvader. Dus na zijn dood neemt hij het omgekeerde pad van natte ruggen om een bad van hardheid en geweld te nemen, waardoor zijn gevoel van verlatenheid wordt gewekt en hem en zijn reizende vriend worden blootgesteld aan epische avonturen tussen de smerigen, aan emblematische confrontaties en ontmoetingen. wilde kant van de wereld.
Geen land voor oude mannen
We herinneren ons allemaal Javier Bardem met zijn pruik en zijn verloren blik. Hij is Anton Chigurh, een gewetenloze huurmoordenaar die meer uit psychopathie dan uit vuile zaken lijkt overgegeven aan het beroep van de beul.
Hoewel hij eigenlijk is ingehuurd om de heroïnemarkt tussen Mexico en de Verenigde Staten te ondersteunen. De harde jaren 80 zijn aangebroken en Chigurh heeft zojuist een van zijn opdrachten voltooid, zonder te beseffen dat daar een grote som geld is achtergelaten, achtergelaten op de plaats delict.
Llewelyn Moss ontdekt de sinistere sterfscène, maar besluit het geld te houden. Hoe kan het ook anders, de derde in geschil is een sheriff, Ed Tom Bell. De driehoek van geweld wordt bediend, met bijna filosofische dissertaties tussen geweld en de stress van de drievoudige vervolging.
Een roman die, zoals de goede oude McCarthy altijd doet, een levendig ritme, geweld, karakters tot het uiterste brengt en een meditatiegrond op de mens, de fit van zijn instincten in de samenleving en de driften van de menselijke rede.
Andere aanbevolen boeken van Cormac McCarthy
Een sappig boek om in de verhalende diepten van de beste McCarthy...
2 reacties op "De 3 beste boeken van Cormac McCarthy"