De 3 beste boeken van Chuck Palahniuk

Er is altijd een bijzondere harmonie met min of meer hedendaagse schrijvers. Chuck Palahniuk Het is als een collega met wie ik een biertje zou kunnen drinken om over de goede jaren van de jeugd te praten, ook al neem ik een goed decennium, het moet allemaal gezegd worden. Wanneer men is opgegroeid in de beschutting van de tegenstrijdige generatie X, ontstaat door de affiniteit een heel bijzondere verbindingsruimte.

In Palahniuk worden fundamentele aspecten van deze overgangsgeneratie van analoog naar digitaal gedetecteerd, terwijl het de laatste was wiens vormen van vrije tijd gericht waren op directe interactie tussen mensen.

Door deze tweedeling tussen technologie en het tastbare als een vorm van persoonlijke ontwikkeling, worden ook die pieken van jeugdige rebellie in de jaren '80 en '90 ontdekt, waarin de schijnbare bonanza weinig leek uit te nodigen voor de revolutie, en toch had de jeugd rebellie nodig in de gezicht van iets, dat uiteindelijk tot nihilisme leidt als het te veroveren doel onbeweeglijk lijkt of verdwijnt als een zaak die in de mist verdwijnt.

Daar in de buurt voel ik dat de literaire motivatie van de Amerikaan Chuck Palahniuk. En vandaar enkele van zijn meest brute werken, zoals Fight Club, die we ons bijna allemaal meer herinneren van de film, maar zoals altijd brengt de roman meer diepgang in de zaak. Omdat het uitgaat van een gestoorde bipolariteit, heeft het altijd dat punt van grotere empathie door de precisie van een zwart-witvertelling. In de eerste plaats omdat de tekst niet is onderworpen aan de meest gecorseteerde specificaties van de cinematografie.

Maar buiten dit geweldige werk, in Palahniuk vinden we de verteller vastbesloten om ons het papier-maché van de wereld te laten zien, het klatergoud en de trompe l'oeil van geluk in een samenleving gedreven door een tenietdoende traagheid. Met zijn zure en hyperbolische kritische toon geeft Palahniuk een goede shake aan een veelheid van aspecten over sociale conventies, de instrumentalisering van het individu, hypocrisie en de gedwongen fit van het individu in de massa van middelmatigheid, van normaliteit.

Het kan nooit kwaad om een ​​rondleiding door de romans van deze auteur te maken, om die kritische blik terug te krijgen die uiteindelijk het accessoire, het opgelegde en het formele kan doorzoeken, om uiteindelijk een generatie X-opstand te heroveren die uiteindelijk wel een oorzaak heeft en dat deel van de rechtvaardiging van het persoonlijke.

Top 3 aanbevolen romans van Chuck Palahniuk

Vechtclub

Een ongebruikelijke therapie voor effectenmakelaars, financiers en andere menselijke beesten die hun leven hebben verspild tussen bureaus, dossiers, ontslagen, emotionele scheidingen of onoverkomelijke verliezen.

Vechtclubbijeenkomsten gaan niet over brainstormen... zoals de naam al doet vermoeden, gaan ze daarheen om hun gezicht te breken met andere jongens zoals jij, gefrustreerde zielen die haat verzamelen voor hun grijze leven en ze gaan de strijd om te overleven aan met een gebalde vuist en een hondengezicht.

Maar de vechtclub is echt op een meer willekeurige manier geboren, in een eenvoudig gevecht tussen de hoofdpersoon en de flamboyante Tyler Durden, precies op het moment dat de wanhoop van de hoofdpersoon hem door therapieën, slapeloze nachten, stormachtige relaties en een hele optelsom van omstandigheden die hem op de rand van waanzin brengen.

En zo verspreidt zich een therapie om zelfvernietiging door zelfvernietiging zelf het hoofd te bieden. Elke therapie gaat over het aanpakken van het probleem dat je annuleert en ze doen het maximale in de club, door hun mythische acht regels vast te stellen die hen redenen geven om te blijven leven rond haat, angst of wat het ook is dat de motor is geworden van het onheilspellende leven van elk een ...

Vechtclub 2

Voor liefhebbers van Palahniuk's geweldige roman, brengt dit vervolg dat tegenculturele en frisse punt van grafisch werk, geïllustreerd met een ondergronds tintje dat ons verrijkt en plaatst in de hoogtijdagen van het geïllustreerde verhaal van de jaren '80 of '90.

De aanval op het tweede deel van een rondewerk ondernemen zou voor een auteur niet altijd een gemakkelijke taak moeten zijn. Halverwege tussen commerciële verleiding en creatieve prikkel, moet de beslissing worden afgewogen op basis van eindelijk echte argumenten over de noodzaak om iets meer te vertellen ...

Maar natuurlijk, als het register wordt gewijzigd, kan alles eenvoudiger zijn. Van de originele roman, van dat verrassende eerste deel, gaan we over naar een graphic novel. Van de niet nader genoemde protagonist die zijn gewelddadige alter ego Tyler Durden huisvest, gaan we naar een zekere Sebastian die de nieuwe aflevering vertelt.

Er is een decennium verstreken en Sebastian lijkt het beest van binnen te hebben getemd. Hij leidt een nieuw normaal leven en wordt vergezeld door zijn vrouw en een zoon, een soort valium houdt het beest op afstand dat hem ooit domineerde. Maar niets van het interne forum kan voor altijd worden gedekt.

In feite hebben al het slechte, angsten of destructieve neigingen de neiging zich in stilte te voeden, totdat ze hun weg vinden om de controle terug te krijgen. Maar soms gaat Sebastian niet door als een vreemd type in zijn gewelddadigheid.

We leven in gewelddadige tijden in een onwerkelijke zeepbel van geluk die ontmenselijking en vernietiging herbergt. Een ideale setting voor Tyler Durden, die ooit uit zijn ascetische drugsretraite kwam, om die momenten van aangenaam geweld te vinden waarmee hij zijn gefrustreerde ego, zijn middelmatige leven en een wereld die onder de oude goede manieren tevoorschijn was getoverd, kon goedmaken.

Iets verzinnen

Eerder beoordeeld in deze ruimte. In dit boek Make Up Something is transgressie opnieuw verhalende voeding en voedsel. Een bundel met meer dan twintig verhalen en een korte roman die een glimp biedt van macaber tot eschatologisch, getruffeld met zure humor maar altijd verbonden met die donkere kant van ondeugd, perversie, de bevrijding van het innerlijke monster, van kritiek als een symfonie van rebellie zonder oorzaak als de som van alle oorzaken geconcentreerd in de ondergang.

De overweging van Palahniuks personages als vertegenwoordigers van die donkere kant die toeneemt wanneer het pathologische chronisch wordt in de geest, leidt tot een vertekend perspectief op de wereld.

Aan het eind van de dag kan de overvloed of liever de menigte, (afhankelijk van hoe je het bekijkt) van persoonlijkheden die door zoveel verhalen dwalen, die vriendelijke buren zijn of die volledig betrouwbare collega's, of die vrienden voor wie je vertrouwt je geheim toe ... Zoals Lou Reed zou zeggen, door al deze verhalen wandelen, betekent een wandeling maken aan de wilde kant ...

Andere aanbevolen boeken van Chuck Palahniuk...

De uitvinding van geluid

Soms gaat het erom de vreemdste draadjes aan te bieden waar je aan kunt trekken om de plot vooruit te helpen. Omdat de meest overweldigende verrassingen te vinden zijn in het excentrieke. En de omgeving van de excentriekelingen bij uitstek in de mondiale wereld zou Hollywood kunnen zijn, met zijn sterren terug van alles, sommigen keren terug naar het eenvoudige en anderen zijn nog steeds gelanceerd in de ontdekking van universums en zwarte gaten, wat dan ook...

Het is zeventien jaar geleden dat Gates Foster zijn dochter Lucy verloor en sindsdien is hij niet gestopt met zoeken naar haar. Nu geeft een schokkende en onverwachte gebeurtenis hem zijn eerste belangrijke aanwijzing in tien jaar, en alles wijst erop dat hij op het punt staat een vreselijke waarheid te ontdekken.

Ondertussen is Mitzi Ives erin geslaagd een niche voor zichzelf te veroveren als geluidstechnicus voor de Hollywood-industrie, met behulp van dezelfde geheime technieken die haar vader gebruikte. Vooral de gruwelijke kreten die hij voor horrorfilms maakt zijn beroemd, zo geloofwaardig en schokkend dat ze heel goed echt zouden kunnen zijn. Wanneer de levens van Gates en Mitzi elkaar kruisen, zullen de gruwelijke en gewelddadige geheimen die verborgen zijn achter de glamoureuze façade van Hollywood aan het licht komen.

overweeg dit

De redenen om te schrijven zijn ondoorgrondelijk. Daarom is het zeker gedurfd om je te verdiepen in het hoe en waarom van schrijven. Maar natuurlijk van een genie als Stephen King in zijn 'Terwijl ik schrijf' wordt zelfs elke tweede of derde schrijver aangemoedigd door het vademecum van schrijvers. Als je de zaak met een pincet aanpakt, kan Chuck Palahaniuk zonder twijfel een interessante referentie zijn voor het laatste kanaal van het schrijfproces. Omdat..., aangezien je begint te leren van anderen, jezelf onder druk zet met degenen die het meest toegewijd zijn aan literatuur zonder filters om niet te bezwijken voor het ergste, zelfcensuur.

Na meer dan twee decennia gewijd aan het schrijven, is de veelgeprezen auteur van Vechtclub heeft besloten om zijn wijsheid en zijn jarenlange ervaring in de kunst van het vertellen te delen. Palahniuk onthult de kennis die hij zelf in de loop der jaren heeft vergaard dankzij zijn grote observatievermogen, de literaire workshops waarin hij werd opgeleid en de schrijvers en docenten die, net als Tom Spanbauer, zijn werk beïnvloedden.

Palahniuk geeft ons een solide praktische gids om een ​​roman te bouwen en te ontwikkelen (met unieke voorstellen die niet voorkomen in het schrijven van handleidingen), en vertelt ons over de soorten karakters die deel uitmaken van een plot, schrijven als therapie of hoe de lezer te betrekken bij meevoelen met het verhaal. De ideeën die hij opwerpt variëren van praktische adviezen en voorbeelden uit klassieke werken en uit zijn eigen boeken, tot eindeloze anekdotes en herinneringen uit zijn leven als schrijver en zijn jarenlange literaire reizen over de hele wereld.

Dit werk, dat voorbestemd is om een ​​referentie te worden voor boeken over schrijven, is een heldere, gevoelige en deskundige liefdesbrief aan het schrijversvak.