De 3 beste boeken van Clarice Lispector

Van het verhaal en het korte verhaal tot de roman, en van de passie van de meest trouwe lezers tot de ontgoocheling van vele anderen die het benaderen. Clarice lispector voor zijn band van grote schepper. Een onderscheidend label dat uiteindelijk leidt tot een introspectieve mimiek van zijn personages, tot een verdieping die, op die momenten dat het niet ophoudt met stremmen in de lezer, in de naakte essentie van het leven lijkt te gluren, met de schoonheid van een grimmige expositie dat kan fascineren of pijn doen.

La werk van Clarice Lispector manifesteert een fundamentele wil om in de subjectieve realiteit te duiken, onder de samenstelling van een wereld die onderworpen is aan het bewustzijn van gevoed te worden op basis van opvoeding, temperament en externe omstandigheden die elk personage een totale, theatrale representatie van het bestaan ​​schenken.

En ja, het is buitengewoon interessant, verontrustend en overweldigend in dit werk dat aan zo’n diepgaande zaak is gewijd. De wendbaarheid van de scènes, de vitaliteit van de personages en de intense dialogen maken het voorstel echter tot een soort lichte filosofie, een veer die wordt voortgeduwd door een luchtstroom die hem tussen de dichtste concepten beweegt.

U kunt al enkele van zijn overvloedige verhalen of de meest bekende van zijn romans lezen. De sensatie is altijd overvloedig in de transcendentie van de trivialiteit, in de verheffing van het triviale detail, in de extractie van alles wat we zijn uit een eenvoudige beweging of een gebaar dat onopgemerkt zou kunnen blijven.

Het gaat voor een groot deel om de magie van de goede schrijver, in staat om te observeren en te analyseren, essentieel om het detail dat alles rechtvaardigt niet over het hoofd te zien, de lijm die elk van onze seconden bindt voorbij de schijnbare wil.

Clarice Lispector is een sterk aanbevolen auteur om naar de relevante te vliegen, zoals de observatie van de nuances van een schilderij, zoals de ontdekking van de golven van een symfonie.

3 aanbevolen boeken van Clarice Lispector

De passie volgens GH

De hoofdpersoon van deze roman woont in Rio de Janeiro, een vrouw met dat primaire gevoel van volheid dat het idee van bevrijding overbrengt, van vrouwelijke zelfrealisatie voorbij canons en stereotypen. Alleen…, zelfs zij weet niet dat zij niet van die vaste wil is gemaakt. In de meest erkende kringen van de grote Braziliaanse stad is zij er nog één, behorend tot degenen naar wie op cultureel gebied wordt geluisterd en waarmee rekening wordt gehouden.

Maar niet zelden springt de realiteit door de lucht wanneer je het het minst verwacht. Eenzaamheid is een metgezel die het beste in haar naar boven kan halen of die haar op een mooie dag tegemoet kan treden met het gewicht van haar lege echo. Een simpele kakkerlak die door je huis loopt, transformeert de werkelijkheid in dat keerpunt dat leidt naar het spirituele vanuit het viscerale.

De afstoting van het insect is in overeenstemming met een ander soort afstoting, die van zijn ziel die genoeg heeft van het gat, de afgrond. Zij, onze hoofdpersoon, wil niet bezwijken voor de sinistere verleidingen van eenzaamheid en zal nieuwe houvast zoeken om haar bestaan ​​weer te vatten.

Het uur van de ster

Het verdiepen in de grote vragen leidt onvermijdelijk tot absurditeit. Je kunt je nu afvragen of het heelal eindig is of niet, of wat we hier doen. Hoogstens zul je het geluid van een krekel horen vanaf de oever van de lagune van onze beperkingen. Om dingen begrijpelijk te maken die moeilijk te begrijpen zijn, is het beeld, de representatie, het symbool altijd het beste hulpmiddel geweest.

En dat is precies wat de auteur in dit boek doet. De jonge hoofdpersoon wordt ontroerd door haar bijzondere traagheid van het absurde; ze weet niet wat het is en pretendeert het ook niet te weten. Om dichter bij de hoofdpersoon te komen, bewegen we ons door een formele structuur van het absurde die de som van beelden nieuw leven inblaast die op magische wijze uit het lyrische opstijgen, die exploderen in ons bewustzijn en die weer verdwijnen in de donkere lucht.

Verzamelde verhalen

De grote goedheid van de opdracht is dat het altijd een idee oplevert. Niets beters voor een auteur als Clarice Lispector dan de vernauwing van het verhaal om haar benaderingen te verfijnen naar een groter begrip dat het toch al magische proza ​​verrijkt.

In veel gevallen open eindes die echter het concept afsluiten dat het verhaal rechtvaardigde. Existentialisme in dauwdruppels, menselijkheid en feminisme omgezet in bittere lyriek, onmogelijke antwoorden op elementaire vragen die verschijnen wanneer de personages het het minst verwachten.

De constante ideologie van de filosoof die verteller werd, de briljante som van metaforen over de ziel en eenzaamheid in het midden van een wereld geleid door een traagheid waarin de auteur de valstrik vindt en ons deze laat zien ...