Er zijn advocaten die zich bezighouden met fictieve literatuur zoals John Grisham en andere advocaten zoals Philippe Sands die de werkelijkheid romaniseren vanuit een engagement belichaamd in essays en andere non-fictieboeken. Werken afgewisseld met autobiografische fragmenten en kronieken van die alternatieve waarheid die onder de werkelijkheid zelf glipt, in een freatisch kanaal vergeleken met wat algemeen bekend is.
Want in de uitvoering van Sands hij heeft de meest smerige internationale politiek kunnen benaderen. Tot op het punt waarop het romantiseren iets te kort schiet en het nodig wordt dat verhaal dichter bij de werkelijkheid te laten komen dat recht doet aan de meest onbekende kennis voor gewone burgers.
Het is merkwaardig dat ik het me onlangs herinnerde Ben Pastor en vandaag is Sands degene die naar deze blog komt, maar thematische synergieën zijn zo, het een herinnert je aan het ander. Indien met Ben Pastor we verdiepen ons in het Derde Rijk vanuit boeiende ficties, met Sands dwaalden we door de kantoren van de hoge echelons van nazi-Duitsland naar elke andere beslissingsruimte ter wereld. Want het was en is daar waar de vrome leugens die de wereld in beweging brengen, gewogen, afgewogen en verkocht worden.
Meest aanbevolen boeken van Philippe Sands
Ontsnappingsroute
Elk dubbelleven is ongezond om te leiden. Omdat bipolariteit veel sinister is dan een simpele psychiatrische aandoening. Wie ben jij de ontrouwe man of vrouw of het voorbeeldige stel? Wat is jouw huid, die van de aardige persoon of die van de seriemoordenaar? Ik vertel je niet eens hoe het zou moeten zijn, je sleept je voeten op de deurmat om elke kamer binnen te gaan terwijl je wacht tot de as van je fascisme zich vastklampt aan dat lapje onder je voeten...
In juli 1949 werd een man met een acute leveraandoening opgenomen in een ziekenhuis in Rome. Hij is daarheen gebracht door monniken en staat geregistreerd onder de naam Reinhardt, wat vals blijkt te zijn. Een bisschop, een dokter en een Pruisische dame bezoeken hem. De patiënt komt te overlijden en de Pruisische dame stuurt een brief naar de familie. De echte naam van de mysterieuze patiënt is Otto Wächter, en de brief van de Pruisische dame zal zijn vrouw Charlotte bereiken en vervolgens doorgeven aan zijn kinderen. Het is de jongste van hen, Horst, die Philippe Sands lokaliseert, en wanneer hij hem bezoekt in het kasteel waar hij bijna afgelegen woont, vertelt hij hem dat "het niet waar is dat mijn vader stierf aan een ziekte."
Wat is dan de waarheid? En vooral: wie was de nep-Reinhardt die eigenlijk Otto Wächter heette? Met een navraagprocedure vergelijkbaar met die hij gebruikte in zijn vorige boek, het veelgeprezen Oost-Weststraat, Sands reconstrueert het leven van deze persoon die rechten studeerde in Wenen, de stad verliet naar Berlijn, terugkeerde als een nazi-hiërarch en de joodse professoren die hij aan de universiteit had, ontsloeg van hun posten. Hij werd later naar Krakau gestuurd, en daar werd zijn handtekening gezet op documenten die leidden tot de dood van duizenden mensen, de meesten van hen Joden. En waarom kwam hij in Rome terecht? Hij was daar op weg naar Zuid-Amerika, incognito op de vlucht, beschermd door een lid van het Vaticaan...
Met de verhalende puls van de meest snelle spionageroman onderzoekt Sands de motieven die een man ertoe brengen gruwelijke daden te plegen en reconstrueert hij het onrustige verleden van Europa en het verhaal van een familie getekend door de zonden van de vader... Een overweldigende en essentiële boek.
Oost-Weststraat
De oostwestas van de stad Berlijn is veel meer dan een geografische oriëntatie. In feite bepaalt de grillig gedefinieerde scheiding ter plaatse van het punt waar het oosten begint of waar het westen begint het meest sinistere deel van de geschiedenis van heel Europa...
Misschien niet zozeer door het symbool van deze kardinale punten, met name in Berlijn, maar door het symbool wordt dit geredde verhaal geboren als een briljant intra-verhaal, nog nooit zo waar en verontrustend.
Twee draden zijn verweven in de pagina's van dit uitzonderlijke boek: aan de ene kant het verhaal van de grootvader van moederskant van de auteur van een reis die hij maakte om een ​​conferentie te geven in de stad Lviv, die ooit Pools was en tegenwoordig deel uitmaakt van uit Oekraïne. Aan de andere kant de avonturen van twee joodse advocaten en een Duitse beklaagde in het proces van Neurenberg, wier levens ook samenkomen in die door de nazi's binnengevallen stad. De twee joden studeerden daar en redden hun leven omdat ze op tijd emigreerden – de een naar Engeland, de ander naar de Verenigde Staten – en beklaagde – ook een briljant advocaat en juridisch adviseur van Hitler – gouverneur was tijdens de bezetting.
En dus, gebaseerd op de subtiele connecties tussen deze vier personages – de grootvader, de twee joodse advocaten die deelnemen aan Neurenberg, de een met het Britse juridische team en de ander met de Amerikaanse, en de nazi, een beschaafde man die uiteindelijk de barbarij omarmde –, het verleden duikt op, de Shoah, Geschiedenis met hoofdletters en kleine intieme verhalen. En in het aangezicht van horror ontstaat de dorst naar gerechtigheid - de strijd van de twee advocaten om het concept van "misdaden tegen de menselijkheid" in het proces te introduceren - en de wens om te begrijpen wat er is gebeurd, wat ertoe leidt dat de auteur de zoon ontmoet van de crimineel Nazi.
Het resultaat: een boek dat laat zien dat niet alles gezegd is over de Tweede Wereldoorlog en de genocide; een boek dat tegelijkertijd een prachtige literaire tekst is met detective-ondertoon en een juridische thriller, een uitstekend historisch verslag van de Holocaust en de idealen van enkele mannen die strijden voor een betere wereld, en een meditatie over barbarij, schuld en het verlangen naar gerechtigheid. Zelden is het zo gerechtvaardigd om de kwalificatie van essentieel op een werk toe te passen.
De laatste kolonie
Kolonisatie is verbonden met de meest onverwachte ambities. En de manieren van verschillende rijken of landen hebben niets te maken met kolonisatie. Van Romeinse of Spaanse integratie tot directe Britse usurpatie, waar ze ook gingen. Bij deze gelegenheid onthult deze Engelse auteur, naast zwarte legenden die geïnteresseerd verspreid worden over andere koloniale processen, de donderzaak over een gebeurtenis van volledige vervreemding voor de inwoners van een afgelegen plek die deel uitmaakte van het rijk van de koningin...
Op 27 april 1973 ging Liseby Elysé, toen twintig jaar oud en vier maanden zwanger, aan boord van het schip en verliet het kleine eiland Peros Banhos, in de Chagos-archipel, in de Indische Oceaan. Met haar reisden de rest van de lokale bewoners, die naar het eiland Mauritius zouden worden verplaatst. Het alternatief was blijven en verhongeren. De verklaring voor deze gedwongen uittocht ligt in de Koude Oorlog. Om strategische redenen besloten de Amerikanen in de jaren zestig een militaire basis in de archipel te vestigen, met name op het eiland Diego GarcÃa, en ze wilden de inheemse bevolking niet op de nabijgelegen eilanden. De Britten hadden de plek aangeboden omdat het hun koloniale bezit was en in 1965 scheidden ze het af van Mauritius en maakten er het zogenaamde British Indian Ocean Territory van.
Dus toen Mauritius in 1968 onafhankelijk werd, deed het dat zonder die archipel, en begon vervolgens bij de rechtbank te procederen om het terug te krijgen. In 2018 bereikte de zaak het Internationaal Gerechtshof in Den Haag. Philippe Sands was bij dat proces betrokken als advocaat van de aanklager, en de belangrijkste getuigenis die hij presenteerde was die van Liseby Elysé, die de rechtbank vertelde over haar persoonlijke tragedie.
Dit is het weinig bekende verhaal dat dit overweldigende boek vertelt over de laatste kolonie. Een boek over de schande van het verleden en over een inheemse bevolking die uit haar thuisland is weggerukt en vanwege geostrategie naar een andere plaats is gedeporteerd. Een boek over het kolonialisme en zijn erfenissen, maar ook over de kleine verhalen die in hoofdletters achter de geschiedenis schuilgaan. Na zijn twee fundamentele werken over het nazisme – East-West Street en Escape Route – biedt Philippe Sands ons nog een anthologisch stuk aan, waarin verhaal, essay, historische feiten en persoonlijke tragedies op briljante wijze worden gecombineerd.
