De beste boeken van Nicolas Mathieu

Er zijn meer unieke flitsen in het huidige Franse verhaal dan die worden aangeboden door David foenkinos. Het zal een ding zijn dat generatie X altijd iets interessants bij te dragen heeft, aangezien de laatste generatie in het analogie ontkiemde en tot de verbeelding van hun eigen oogst kwam, zonder tussenkomsten in displays.

Omdat Nicolas Mathieu in 2018 uit het niets kwam, overweldigde hij al die "caterage" van aanstaande schrijvers voor een grote prijs waaraan ze hebben deelgenomen, en nam niet minder de Goncourt mee. Onverwachte trofee voor de beëdigde bookmakers van dienst.

De schrijver maakte na de meest wijdverbreide populaire erkenning. Dezelfde die later moet terugkeren naar de schaduwen van eenzaamheid voor het witte folio. Na zijn prijs begint Nicolas Mathieu zijn stappen als erkend auteur te zetten. En zijn proza ​​neemt een grotere vlucht dankzij de onderscheiding die hem aanmoedigt om door te gaan in de dertien van het schrijven en de wereld vertellen...

Top aanbevolen romans van Nicolas Mathieu

hun kinderen na hen

Elk land heeft zijn eigenaardigheden en problemen. Frankrijk observeert zijn navel dankzij visioenen zoals die welke Nicolas Mathieu ons in deze roman geeft. We gaan niet terug naar grote rood gemarkeerde data, de kronieken wijzen er al naar. Het gaat over het zien van een heel herkenbaar panorama voor degenen onder ons die de kinderjaren, adolescentie en jeugd van de jaren 90 bewonen, geladen met een notie tussen nihilistisch, hedonistisch en rebels in het aangezicht van geluk dat als vanzelfsprekend wordt beschouwd en prachtige toekomsten die in twijfel worden getrokken door een jeugdige intuïtie in de gezicht van farce.

Wat dan overblijft, zijn de meest reële, de ontdekkingen van een laatste generatie die aan alles is blootgesteld zonder internet of digitale revoluties. Misschien wel de laatste generatie van het authentieke. Waarschijnlijk het moment waarop de meest onbeduidende blanco pagina's van de geschiedenis waarin we ons nu bevinden, werden geschreven.

Augustus 1992 in het oosten van Frankrijk: een vergeten vallei, gedoofde hoogovens, een meer en de hitte van de middag. Anthony is veertien jaar oud en uit pure verveling steelt hij uiteindelijk een kano met zijn neef om over het beroemde naaktstrand aan de overkant te gaan struinen.

Daar wacht hem zijn eerste liefde, zijn eerste zomer, die alles markeert wat hem later zal overkomen. Zo begint in het drama van het leven. Dit boek is de roman van een vallei, van een tijdperk en van adolescentie; Het is het politieke verhaal van een jongere die zijn weg moet vinden in een stervende wereld.

Vier zomers, vier momenten, van "Smells like teen spirit" tot het WK 1998, om de levens te vertellen die in volle vaart voorbij gaan in dat tussenliggende Frankrijk, dat van middelgrote steden en woonwijken, tussen landelijke isolatie en polygoonbeton.

Het Frankrijk van Johnny Hallyday, dat van de steden die plezier hebben op kermisattracties en tegenover elkaar staan ​​in televisiequizzen; die van de mannen die in de put verteerd worden en de verliefde vrouwen die op twintigjarige leeftijd verwelken. Een land in de achterhoede van de globalisering, gevangen tussen nostalgie en verval, fatsoen en woede.

hun kinderen na hen

Connemara

Elke aanpassing aan het verleden leidt uiteindelijk tot een uitdrijving van het heden. Want er zijn altijd sporen van vervreemding, van een leegte die perfecte accommodatie vindt in de grenzen van de middelste decennia van het leven. ja je zal het weten Dante...

Er zijn geen gekruiste levens, maar toevallige kruispunten waar allerlei reizigers hunkerend naar een pad dat niemand hen heeft bekend gemaakt of dat ze in een reisgids hebben gevonden, belanden. In de dilemma's groeien onzekerheden, maar ook nieuwe drijfveren die zin geven aan de te bewandelen weg naar nergens.

Hélène wordt bijna veertig. Hij komt uit een klein stadje in het oosten van Frankrijk. Hij heeft een goede academische en professionele carrière achter de rug, heeft twee dochters en woont in een designerhuis in de bovenstad Nancy. Hij heeft het doel bereikt dat wordt gemarkeerd door de tijdschriften en de droom die hij in zijn adolescentie had: eruit komen, zijn sociale omgeving veranderen, slagen. En toch is er dat gevoel van mislukking, na jaren, dat alles een teleurstelling is.

Christophe van zijn kant heeft ze zojuist vervuld. Hij heeft de stad waar hij en Hélène zijn opgegroeid nooit verlaten. Hij is niet zo knap als voorheen. Hij gaat stap voor stap door het leven, geeft prioriteit aan vrienden en plezier, en laat voor de volgende dag de grote inspanningen, de belangrijke beslissingen en de leeftijd om te kiezen wat hij wil. Nu verkoopt hij hondenvoer, droomt hij ervan weer te gaan hockeyen zoals toen hij zestien was, en leeft hij samen met zijn vader en zoon, een bescheiden, rustig, besluiteloos bestaan. Je zou kunnen zeggen dat hij volledig heeft gefaald, en toch is hij ervan overtuigd dat er nog tijd is om iets te doen.

Connemara is het verhaal van een terugkeer naar de plaats van herkomst, van een relatie, van twee mensen die het opnieuw proberen in een Frankrijk in volle transformatie. Het is vooral een verhaal over hen die afrekenen met hun illusies en hun jeugd, over een tweede kans en een liefde die ondanks de afstanden voor zichzelf op zoek gaat in een land dat Sardou bezingt en tegen zichzelf stemt.

Connemara
post beoordelen

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.