Neem een ​​kijkje in het werk van Leila Slimani Het gaat om het betreden van dat soort verhalende universum (dat zich nog steeds ontvouwt in zijn specifieke kosmos, gezien de jonge leeftijd van de auteur) waar alles in diepte en vorm implodeert voor de verraste lezer. Omdat Slimani genres overstijgt zonder te versmelten, hakt en scheurt in zijn lezing door van omgeving te veranderen zonder dat er iets wordt geforceerd. Een soort verhalend wonderkind dat alleen in genade aan die speciale vertellers wordt gegeven.
Niets beters dan Slimani lezen voor deze tijd van ons die ontwrichtend, dystopisch en tegenstrijdig lijkt in de veronderstelde vriendelijke opbouw van de verzorgingsstaat. Soms gaat hij uit elkaar vanwege etnische en integratieproblemen (zoals zijn eigen) Najat El Hashmi, met wie hij Marokkaanse roots deelt), alsof hij een intimiteit vol vervreemding betreedt. Om uiteindelijk af te breken wat er achter het samenleven zit en dat overvalt ons onverwachts als heel echte thrillers.
Al het nieuwe dat van Slimani komt, heeft die veranderende auteursband al betoverd met de verrassing in het plot. Behalve dat we onmiddellijk worden aangevallen door de mimiek van zijn personages waarmee het ons een hyperralisme biedt dat tot alles in staat is, een volledig bewustzijn van de scènes en de toekomst van zijn personages. Alleen dat deel van de literatuur dat je alleen krijgt als je het hebt, als je van binnenuit weet te tellen, omdat je de gave hebt om het te vertellen.
Top 3 aanbevolen romans van Leila Slimani
Leuk lied
De zoete stem van het hout dat je kind wiegt, het zoete gevoel van het in harmonie bewonen van een wereld. Maar chaos is het begin en het einde, van de oerknal tot de levensadem die de hoofdrolspelers van dit kleine verhaal zijn en zijn. Een verhaal dat uiteindelijk groot, enorm wordt. Vooral als we die som van nuances ontdekken die een meer complete caleidoscopische visie geven op onze levensstijl in de intieme en sociale sfeer.
Myriam, moeder van twee kinderen, besluit ondanks de tegenzin van haar man haar werk bij een advocatenkantoor te hervatten. Na een nauwgezet selectieproces om een ​​oppas te vinden, kiezen ze voor Louise, die al snel de harten van de kinderen verovert en een onmisbaar figuur in huis wordt. Maar beetje bij beetje zal de valstrik van onderlinge afhankelijkheid een drama worden.
Met een directe, indringende en soms donkere stijl ontvouwt Leila Slimani een verontrustende thriller waarin, via de personages, de problemen van de huidige samenleving aan ons worden onthuld, met hun opvatting van liefde en opvoeding, onderwerping en geld, van klasse en culturele vooroordelen.
Het land van de anderen
Het concept van de term land kan zo dubbelzinnig zijn dat het uiteindelijk verandert en verschilt van de ene of de andere visie van twee inwoners van hetzelfde land. Het probleem is om die ander van dat land te willen beroven. Want dan wijst de zaak op een compromisloze, egoïstische en egocentrische verdediging van een land waarin het idee van natie of land steeds minder zin heeft en er alleen nog zoiets als een klein land over is als oorlog niet de bedoeling is.
In 1944 wordt Mathilde, een jonge Elzasser, verliefd op AmÃn Belhach, een Marokkaanse strijder in het Franse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog. Na de bevrijding reisde het paar naar Marokko en vestigde zich in Meknés, een stad in het Franse protectoraatgebied met een aanzienlijke aanwezigheid van het leger en kolonisten.
Terwijl hij probeert de van zijn vader geërfde boerderij, ondankbare en stenige gronden, voor te bereiden, zal ze zich al snel overweldigd voelen door de rigoureuze sfeer van Marokko. Alleen en geïsoleerd op het platteland, met haar man en twee kinderen, lijdt ze onder het wantrouwen dat ze als buitenlander wekt en het gebrek aan financiële middelen. Zal het onbaatzuchtige werk van dit huwelijk vruchten afwerpen?
De tien jaar waarin de roman zich afspeelt vallen samen met de onvermijdelijke stijging van spanningen en geweld die leidden tot de onafhankelijkheid van Marokko in 1956. Alle personages leven in "het land van de anderen": de kolonisten, de inheemse bevolking, het leger, de boeren of de ballingen. Vrouwen leven vooral in het land van mannen en moeten voortdurend vechten voor hun emancipatie.
In de tuin van de ogre
De mens beweegt zich tussen philia's en fobieën. De voormalige duwen buiten de wil. De tweede annuleert diezelfde wil. Dit verhaal gaat over filialen bovenop het bestaan, het leven, de omgeving. De mogelijkheid om in een andere parallelle wereld te leven waar je je kunt overgeven aan de verlangens die de asynchrone symfonie van het leven doen ontwaken.
Adèle lijkt een perfect leven te hebben. Ze werkt als journalist, woont in een mooi appartement in Montmartre met haar man Richard, een gespecialiseerde arts, en hun driejarige zoon Lucien. Onder deze schijn van het dagelijks leven verbergt Adèle echter een immens geheim, de onverzadigbare behoefte om veroveringen te verzamelen. "In de tuin van de ogre" is het verhaal van een lichaam dat verslaafd is aan zijn driften, een felle en diepgewortelde roman over seksuele verslaving en de meedogenloze gevolgen ervan.
«Het maakt niet uit, alles is verloren. Wensen is al toegeven. De drempels zijn opgeworpen. Achterhouden zou geen zin hebben. Zodat? Het is hetzelfde. Denk nu als opiumverslaafden, gokkers. Ze is zo trots dat ze de verleiding een paar dagen op afstand heeft gehouden, dat ze het gevaar is vergeten." Van de auteur van «Sweet Song», Goncourt Award 2016.
Andere aanbevolen romans van Leila Slimani
De geur van bloemen 's nachts
Elke schrijver krijgt op een gegeven moment te maken met de reden om te schrijven. Het kan een constante blijven of uiteindelijk breken en zichzelf uitdrijven met een verhaal dat zich verdiept, totdat het brandt, in die vreemde smeltkroes waar de ziel van schrijvers smelt.
"Als je een roman wilt schrijven, is de eerste regel om nee te zeggen en uitnodigingen af ​​te wijzen." Waarom dan het voorstel accepteren om een ​​nacht door te brengen in het museum Punta della Dogana? Door de subtiele kunst van het uitweiden in de Venetiaanse nacht, duikt Leila Slimani in het creatieve proces van haar schrijven, waarbij ze de problemen van identiteit en het koloniale verleden aanpakt, van het bewegen tussen twee werelden, Oost en West, waar ze navigeert en het zwaait, zoals de wateren van Venetië, een stad waarvan het lot schoonheid en vernietiging is. Dit boek is ook een discrete dialoog, doordrongen van een zoete melancholie, met zijn jeugd in Marokko, met zijn overleden vader. «Schrijven is spelen met stilte, het is op een indirecte manier onuitsprekelijke geheimen in het echte leven bekennen».
