Uiteindelijk is humanist zijn wijzen op die middelmatigheid, die lauwheid die de meridiaan van het denken vormt waaruit elke vorm van verzoenende synthese kan worden geput. En noch vroeger, noch nu worden tussenliggende punten goed gezien door een menigte die smacht naar radicalisme, naar tegengestelde posities waar ze kunnen genieten van het conflict en de waanzinnige concurrentie om een ​​soort van wijsheid of licentie over de buurman. Van wie zorgt er beter voor zijn tuin tot welk land beter is...
Erasmus van Rotterdam prioriteit gegeven aan het lokaliseren op gelijke afstand voor zover het de pijler van kritisch denken betreft. Omdat we volhouden dat humanist zijn betekent dat je jezelf in het midden plaatst om het beste dat uit de ene of de andere pool kan komen te observeren en analyseren. Alleen op deze manier kon de goede oude Erasmus proberen om de ethische en sociale fundamenten tegen zijn eigen kerk en andere sociale klassen te verplaatsen. Maar hij hield niet alleen zijn toespraak en werk voor onroerende instellingen, maar ook voor reactionairen van alle bezuinigingen en voorwaarden.
Ik zou tegen kunnen pleiten om te wijzen op zijn status als religieus christen. Maar dan zouden we beginnen met het radicale idee dat een humanist een kluizenaar moet worden, weg van alles. En het punt is dat een humanist ook een humanist is vanwege zijn verlangen naar kennis, die nieuwsgierigheid die ons ertoe aanzet nieuwe plekken te benaderen. Als geestelijke reisde Erasmus van Rotterdam en leerde nieuwe gedachten, zonder ophouden te bekritiseren wat hij ongepast achtte voor een kerkelijk establishment dat in staat is tot de meest kwaadaardige tegenstellingen.
Top 3 aanbevolen boeken van Erasmus van Rotterdam
Lof voor waanzin
Alleen het best begrepen humanisme, het humanisme dat door deze grote denker is gecultiveerd, stelt ons in staat om de grillen en snelkoppelingen van de rede te ontcijferen in het licht van een menselijke toekomst. Een blijvende klassieker.
La lof van domheid Het is het bekendste werk van de filosoof Erasmus van Rotterdam. Het werd voor het eerst gedrukt in 1511 en is een van de meest invloedrijke essays over de westerse cultuur, evenals een van de katalysatoren voor de XNUMXe-eeuwse protestantse reformatie onder leiding van Maarten Luther. Met een burleske en ironische toon en een sluwe en pijnlijke grofheid geeft Erasmus een stem aan de domheid zelf, zodat zij het is die het nut ervan verdedigt en op haar beurt het gebruik van de rede bekritiseert.
De dichter en essayist Eduardo Gil Bera biedt op deze pagina's een gloednieuwe en kloppende vertaling van dit eminente werk van het westerse denken. Door het en de briljante inleiding die eraan voorafgaat, stelt hij dan ook een herlezing voor van een klassieker die, eeuw na eeuw, onuitputtelijk blijkt te zijn.
Spreekwoorden van macht en oorlog
Om ze te gebruiken in zijn retorieklessen verzamelde ERASMUS van Rotterdam (1467/69-1536) Grieks-Latijnse spreekwoorden en om wat geld te verdienen publiceerde hij in 1500 een verzameling van 838 kort toegelichte exemplaren, het Adagiorum collectanea. In 1508 werd de collectie omgedoopt tot Adagiorum chiliades ("Duizenden spreuken"), en na negen heruitgaven omvatte het 4.151 spreuken met historisch-filologische commentaren bij zijn dood.
Dit boek, opgesteld door Ramón Puig de la Bellacasa, presenteert de Prolegomena -de ADAGIO THEORIE, de inleiding van de auteur op het werk- en, onder de titel ADAGIOS DEL PODER Y DE LA GUERRA, zeven van hen waaraan hij een grotere politieke betekenis en sociale, voor de diepte en het inzicht waarmee hij de macht van koningen en prelaten beschrijft en bekritiseert, evenals het geweld en de oorlogen van de XNUMXe eeuw. Erasmus daagt ons nog steeds uit, niet omdat hij "actueel" is, maar omdat onze problemen "oud" zijn, omdat de perversies van politieke en religieuze macht, oorlog, en degenen die ze veroorzaken, helaas nog steeds aanwezig zijn.
Erasmus van Rotterdam, Triomf en tragedie van een humanist
Een laatste boek van Erasmus van Rotterdam dat niet zijn auteurschap is. Het is een werk van Stefan Zweig waar leven, werk en de gevolgen van zijn vastberadenheid op het denken als het fundament van de ethiek voor onze beschaving...
Stefan Zweig noemde de grote humanist Erasmus van Rotterdam de eerste 'bewuste Europeaan'. Erasmus was voor hem de "vereerde leraar", met wie hij zich niet alleen geestelijk verenigd maar vooral ook in het afwijzen van alle vormen van geweld. Deze "figuur van iemand die gelijk heeft, niet op het tastbare domein van succes, maar alleen in morele zin" fascineerde Zweig. Kracht van geest en moeite om te beslissen om te handelen vormen de 'triomf en tragedie' van Erasmus. Stefan Zweig probeert met zijn biografie dat Erasmus reageert met wat de zin van zijn leven was: gerechtigheid. Hij weet dat 'de vrije en onafhankelijke geest, die zich door geen enkel dogma laat binden en die geen partij kiest, geen land op aarde heeft'.
