De 3 beste boeken van Andrea Bajani

Generatieafstanden vormen geen belemmering voor het vaststellen van andere soorten parallellisme, zoals die tussen eri de luca en Andrea Bajani. Want dan is er nog de eigenaardigheid van elk land of elke regio. Een bodemloze put waar deze twee auteurs grond vinden voor hun plots die variëren van detail tot transcendentaal, van anekdotisch tot universeel. Een proza ​​dat van binnenuit op die zoektocht inspeelt, maar dat later, bij elke auteur, verschillende scenario's en uiteenlopende bedoelingen beschrijft vanuit zeer persoonlijke ritmes en cadansen. Daar ligt de gratie van de meest authentieke literatuur.

Uiteindelijk staat Andrea Bajani erop om ons niet onbewogen te laten in het licht van de ervaringen van sommige personages die het leven leiden in zijn diversiteit aan mogelijkheden, onderzocht met een vasthoudende intentie van existentieel onderzoek. Alle bewoners van Bajani's verhalen leggen hun ziel bloot met dat aangename gevoel van afstand in vergelijking met de middelmatigheid die wordt gekenmerkt door de toewijding aan uniformiteit van onze tijd.

Wanneer een schrijver die toewijding verwerft om de huid van zijn personages binnen te gaan (en binnen te gaan), is het resultaat een helderheid die voortkomt uit het empathische. De kwestie is ook om alles te bedekken met een levendig plot dat lezers uit alle lagen van de bevolking kan overtuigen. Het resultaat is een bibliografie die beetje bij beetje haar weg baant met de kracht van de creaties die door hun humanistische aard verwijzen naar klassiekers.

Top 3 aanbevolen boeken van Andrea Bajani

Kaart van een afwezigheid

Afwezigheid als verlengstuk van een meer dan gewone vervreemding in een huidige wereld die ijdele hoop inboezemt of leidt naar onmogelijk geluk vanwege het loutere feit van zijn materiële essentie of zijn onbereikbare kielzog.

Een roman van grote volwassenheid die, met een melancholische zoetheid maar niet zonder wreedheid, serieuze en universele thema's confronteert. Het is het verhaal van een verlating en tegelijkertijd van een inwijding, van het verlies van illusies en van een sentimentele opvoeding.

Het vertelt de perikelen van een personage, maar ook die van twee landen, Italië en Roemenië, waar Italiaanse zakenlieden hun fabrieken voor het gemak hebben verplaatst. Het spreekt dus tot ons over het vreemde Europa van vandaag, dat zich presenteert als het baken van het Westen, ook al heerst overal ongerechtigheid. Ik heb ook het verhalende talent en de liefde voor taal in dit werk gewaardeerd. Deze taal van ons, zo nobel en zo oud, wordt momenteel belegerd door een ruw media- en politiek idiolect dat haar verslindt. Daarom maakt zo'n schrijven me blij en troost het me, want op zijn eigen manier is het ook een vorm van verzet».

Kaart van een afwezigheid

Saludos cordiales

Formalismen die rampspoed uitlokken. Kennisgevingen van nederlaag door burofax of aangetekende brief. Noch liefde, noch goede wensen komen via kanalen die ontvangstbevestiging vereisen. Wat daarna gebeurt, is een uitnodiging tot wanhoop en ontwrichting.

Nadat de almachtige verkoopdirecteur het bedrijf verlaat, neemt een grijze werknemer een van zijn meest verguisde taken op zich: het schrijven van zogenaamd humaan en inspirerend ontslagbrieven aan zijn collega's, die hem in de wandelgangen El Matarife noemen terwijl hij waanzinnig wordt geprezen door een management. gericht op zuiveren, trimmen en produceren.

Maar hij herneemt niet alleen zijn rol als vereffenaar van de voormalige directeur…, maar ook die van de vader van zijn jonge kinderen Martina en Federico, die zijn gebruiken en overtuigingen doorbreken door hem de tedere en ietwat anarchistische rituelen van een pijnlijk noodvaderschap bij te brengen. Op deze manier ontdek je ook dat een paar geluksmomenten de logica van prestaties, kwaliteitscontroles, productiviteitsbeloningen en human resource management kunnen veranderen.

Saludos cordiales

het boek van huizen

Het verhaal van een man door de huizen waarin hij heeft gewoond. Een personage wiens naam we niet leren kennen – ik ben het gewoon –, maar we kennen wel alle details van zijn leven. Dat wordt in een aaneenschakeling van fragmenten gereconstrueerd: de complexe relatie met zijn gewelddadige vader, de aanwezigheid van de bange moeder, de schildpad die op de patio leeft, de emigratie van het gezin naar het noorden, de verblijven in vreemde steden, het huwelijk, de sociale stijging , de relatie met een minnaar, de intieme ruimte waarin hij zijn toevlucht zoekt om te schrijven ... Elk van deze fasen, elk van de emoties van dat personage - de sentimentele opvoeding, de verlangens, de teleurstellingen, de liefde, het verraad , eenzaamheid…–, zijn gerelateerd aan een huis.

Op de achtergrond bieden twee historische gebeurtenissen, twee bloedige gebeurtenissen de context: de ontvoering en moord op El Prisionero en de moord op El Poeta, niemand minder dan Aldo Moro en Pier Paolo Pasolini, wiens gewelddadige dood de leidende jaren van Italië. En het is dat als de roman vooral het verhaal is van een man gedurende zijn hele leven, het in zekere zin ook de geschiedenis van Italië in de afgelopen vijftig jaar is, omdat de fragmenten waaruit deze roman bestaat, zijn ingekaderd tussen de zeventig van de vorige eeuw en een min of meer verre toekomst waarin alleen de schildpad zal blijven leven.

Andrea Bajani heeft een unieke en fascinerende roman geschreven, waarin, door de ruimtes die we bewonen, het verhaal van een mens wordt gereconstrueerd met al zijn tegenstrijdigheden, angsten en verlangens. Het is geen simpele pirouette: het is het portret van een ziel door de huizen waarin ze heeft gewoond.

het boek van huizen
5 / 5 - (9 stemmen)

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.