El fantasie genre gevonden in Terry Pratchett aan zijn meest eclectische auteur, soms met een gek punt dat de echte satiriseert, maar altijd zeer suggestief. Deze Engelse schrijver vond zijn verhalende draad halverwege het magische boek van Lovecraft en de nieuwe fantastische kant van Patrick Rothfuss.
Als een goede schrijver van een fantastisch genre dat altijd cultschrijvers voortbracht, bood Pratchett zijn eigen geweldige creatie aan: Discworld, een plek waar zijn grootste samenstellende verhalen van de gelijknamige saga rond draaien. Het is zeker overweldigend hoe Pratchett bijna zijn hele werk in die wereld tussen het epische en het fantastische, vol met diverse plots die een compleet universum beschrijven, heen en weer heeft geslingerd.
Het gaat erom het argument als een totaal verhalend fundament te nemen, en een toewijding te oriënteren aan die generatie van een parallelle wereld die het hele leven van de auteur heeft geleefd. De grote erfenis van Pratchett is dat Discworld waarin de romans die de schrijver ons vertelde, zijn gebeurd, maar waarin altijd het gevoel zal zijn dat er continu nieuwe romans kunnen worden geschreven.
Zonder twijfel is er geen grotere betekenis voor een schrijver dan dat, het genereren van een nieuw universum, het kunnen tekenen van een nieuwe wereld waarin elke lezer praktisch kan reizen met de magie van woorden, het strelen van zintuigen die overlopen van de kleur van fantasie. Schijfwereld is een plek die al in kaart is gebracht, naar de bioscoop, naar series, naar de radio is gebracht, uitgebuit door marketing en genoten door echte toegewijden van dit soort auteurs die in staat zijn om nieuwe werelden te herbergen in hun enorme fantasie.
Top 3 aanbevolen romans van Terry Pratchett
De kleur van magie
In gevallen zoals die van Terry Pratchett is het altijd nodig om dat oorspronkelijke werk van waaruit het nieuwe heelal begint uit te breiden naar de altaren te brengen.
Met deze eerste roman zou de goede oude Terry kunnen overwegen om door te gaan met het verkennen van de nieuw gecreëerde wereld... Hier werd Schijfwereld geboren. En hoewel al zijn tientallen latere romans in elke gewenste volgorde kunnen worden gelezen, is het altijd raadzaam om bij het begin te beginnen en vervolgens te kiezen waar je naartoe wilt gaan langs de verschillende paden die het werk biedt.
En het blijkt dat Schijfwereld, de groteske wereld ondersteund door vier onverschrokken olifanten, wordt omgevormd tot magie, fantasie, episch ... en ook humor, parodie, grotesk.
Enkele eerste personages zoals de tovenaar, de toerist, de Dood en allerlei personages die zich doorheen zijn werk zullen uitstrekken, leiden ons langs paden die worden beheerst door een kleurrijke, paradoxale, hyperbolische verbeeldingskracht en tegelijkertijd ironisch en satirisch.
Dood
Als er een onderwerp is dat altijd magisch is om mee om te gaan, in het fantastische, dan is dat de dood. De ultieme angst, het laatste oordeel... de psychologische en de religieuzen proberen altijd rede en emoties te kanaliseren naar de beste manier om te begrijpen wat ons het meest ontgaat.
En toch is fantasie de enige die in staat is om die ruimte in te nemen waar de rede niet reikt en waar emoties verloren gaan. In deze roman ontmoeten we Mortimer, wiens lot het is om de plaats van overlijden te bezetten. De redenen om Mortimer aan te stellen voor deze fundamentele nieuwe missie zijn mij ontgaan. Een man zonder idee, misschien wel de meest bohemien die ooit op het Schijfwereld-vliegtuig stapte. Per moet beslissen wie zal leven en wie zal sterven.
Zijn eerste missies komen eraan en zijn beroemdste mislukkingen in de ontwerpen van leven en dood staan ​​op het punt de bekende wereld en een deel van het onbekende te transformeren ... Misschien heeft niets een oplossing. De dood is terughoudend om de situatie om te buigen. Haar sinistere werk werd voor haar een vage herinnering om te verdrinken in oude kantines van eindeloze nachten.
Kleinere goden
De Olympus van Schijfwereld, als die zou bestaan, zou een conventie zijn van gekken en krankzinnigen met verschillende grootheidswaanzin. Onder zijn gestoorde heerschappij kan worden begrepen dat het zijn van de uitverkorene uiteindelijk verandert in een kronkelige bestemming waarin Brutha vastbesloten blijft vooruit te gaan, ondanks het niet volledig begrijpen van de grillige gezindheid van zoveel goden.
Brutha zal in staat zijn zichzelf te pakken te krijgen met de hulp van een barmhartige God. Omdat Brutha een langzame kerel kan zijn die gemakkelijk kan worden gemanipuleerd door een god met kwade bedoelingen.
Maar Brutha weet dat, in de vaart der dingen, met de ongebreidelde inquisitie en de dreiging van een dreigende oorlog, het beste wat kan gebeuren, als ze geen actie ondernemen, is dat de platte wereld van Schijfwereld zal uit elkaar vallen, ga naar de hel.
