Soms voedt literatuur zich met zichzelf en stelt het scenario's samen die het midden houden tussen realiteit en fictie, die de ultieme waarheden die de geschiedenis in het belang van de een of de ander probeert bij te brengen, transformeren, balanceren en matchen. Zoiets gebeurde toen Javier Hekken leerde kennen Rafael Sanchez Ferlosio in Gerona in 1994. Een afspraak waaruit die fantastische roman van Cercas werd gecomponeerd: Soldaten van Salamina.
Zeker, mijn kennis van de schrijver Sánchez Ferlosio in die tijd was beperkt tot lezingen waarnaar in mijn studententijd werd verwezen. Maar net zoals Cercas gefascineerd was door Ferlosio's verhaal over zijn vader, wekte Rafael Sánchez Mázas, oprichter van het Spaanse Falange, mijn nieuwsgierigheid naar de schrijver onder het zegel van een vaderlijke figuur die even machtig was als hij: Prio Sánchez Mazas.
Het beste van alles is dat soort synthese van de mens die alle ideologie overstijgt, waartoe elke schrijver in staat is. Iets dat ver uitstijgt boven egoïstische en gelabelde budgetten waar anderen de leiding over hebben, zelfs voordat ze naar het individu hebben geluisterd, tegen het beknopte oordeel van overtuigingen in.
Sanchez FerlosioNet als elk ander kind in de wereld nam hij geduldig zijn band op zich, als een onweerlegbaar fysiek verlengstuk voor anderen. Tenzij je een schrijver bent en in staat bent om alles tegen te gaan in die geesten die in staat zijn een boek te lezen voordat ze vooroordelen opstellen ...
Sánchez Ferlosio's fictieve verhaal was ook niet zijn meest uitgebreide werkterrein.. Maar zowel zijn romans als zijn essays zijn rijke creaties die alles bevatten, die alles bekritiseren, die getuigen van de unieke interesse van de schrijver zonder verdere conditionering: de vraag naar het waarom van de wereld.
Top 3 aanbevolen boeken van Rafael Sánchez Ferlosio
De Jarama
In fictief proza valt deze roman op tussen zijn twee langere zussen en de verhalenreeks van de auteur.
Vreemd genoeg werd zijn toewijding bij een schepper die zo begaafd was in het presenteren van scenario's die op zo prachtige wijze dat bestaan aan de andere kant van de spiegel van onze realiteit vertegenwoordigen, steeds meer gericht op de reflectie van essays en artikelen.
Maar het is duidelijk dat de creatieve afdruk van elk is gericht op expressieve behoefte, zonder verdere voorwaarden.
Het punt is dat we in deze roman over magnetisch realisme rond een Jarama-rivier waarvan het water gelijke tred houdt met de evolutie van een Spanje in het midden van de XNUMXe eeuw, enkele jonge paradigma's van dat beperkte Spanje vergezellen en tegelijkertijd verlangen naar gestolen vitalisme.
Een verhaal over de vreemde rusturen die gekoppeld kunnen worden aan elk ander moment dat jongeren op een utopische locatie ervaren.
Het levendige mozaïek van jongeren die worden geconfronteerd met de dreiging van de volgende dag, van die toekomst die als een voorhamer zal arriveren zodra ze dat kleine prozaïsche paradijs verlaten, toegankelijk en zeer opportuun om te begrijpen dat het leven altijd zijn ontsnappingskanalen zoekt.
Industrieën en avonturen van Alfanhuí
Er waren jaren waarin het schrijven over het reële een zekere allegorische toets vereiste. En een auteur als Sánchez Ferlosio, die vooral geïnteresseerd was in de meest voor de hand liggende realiteit, nam zijn toevlucht tot zijn briljante creativiteit om ons een eerste roman aan te bieden met het label picaresque en waarschijnlijk met volledig succes.
Omdat de picareske van de zeventiende eeuw en de zwarte markt van de twintigste de vindingrijkheid om te overleven delen en in de opvatting dat bedrog altijd geldig kan zijn om te stoppen met het bedriegen van de maag, hebben overlevende personages genieën laten verschijnen.
De hoofdpersoon van dit verhaal, Alfanhuí, is half kind, half mens, met het vermogen om de wereld nog steeds met illusie en magie te zien, maar op de rand van de hopeloosheid die vermoeidheid veroorzaakt en het gevecht voortduurt.
Allegorie op jeugd en moeilijke tijden, soms een vertederend verhaal en onthullend in al zijn lectuur.
Getuigenis van Yarfoz
De laatste van de drie romans van Sánchez Ferlosio. Een roman die destijds verwacht werd na de twee voorgaande grote verhalen van de jaren vijftig.
Het magisch realisme waarmee hij pronkte, wordt in deze roman omgevormd tot een absolute concessie aan de verbeelding die Kafka zelf had willen schrijven.
Omdat we in deze ‘getuigenis’, balancerend tussen eruditie en fantasie, karakters vinden vol symboliek. Zoals de auteur zelf inzag, was het een werk geschreven in penseelstreken uit de twee romans die in de nacht van de tijd van zijn leven waren geschreven.
En juist vanwege dat goed gemaakte vakmanschap overstijgt de uiteindelijke lading van het verhaal zelfs die niveaus van leesplezier tussen ideeën en verbeeldingskracht.
