De rockgroep Tako presenteerde destijds al een van hun albums als "El club de los inquietos". Er waren tijden dat platen werden verkocht om er met plechtigheid en parafernalia naar te luisteren. Deense schrijver Jussi Adler Olsen hij is erelid van die club. En alle rustelozen moeten zich uiteindelijk concentreren op een of andere artistieke, culturele of intellectuele manifestatie. Adler Olsen koos voor literatuur en produceerde uiteindelijk een van de beste misdaadromans van de Noordse stroming van zijn continentale kant (Denemarken is zeker niet het meest emblematische land van deze stroming, behalve deze oogverblindende uitzondering).
Terwijl Jussi op zoek was naar de schrijver in hem, trainde hij op veel verschillende gebieden, zoals geneeskunde en cinematografie. Maar de literatuur had al haar plan gemarkeerd om nieuwe talenten aan te trekken.
Halverwege de jaren 90 publiceerde Jussi Adler Olsen wat zijn grote succes zou zijn: The House of the Alphabet, een unieke roman die het avonturengenre transformeert naarmate het verhaal vordert, om uiteindelijk een thriller te presenteren waaruit hij waarschijnlijk nog een roman zou kunnen drinken: Shutter Eiland » , van Dennis Lehane.
Met deze geweldige roman Jussi Adler Olsen hij was in staat om zich met meer continuïteit aan literatuur te wijden, door zijn beroemde reeks detective-misdaadromans van Department Q aan te bieden, evenals enkele andere romans van degenen die dienen om jezelf los te maken met behoud van verhalende kwaliteit en spanning.
Een auteur die het ontdekken waard is als een dissonant van het meest Europese noir-genre. Geschikt voor puur zwarte lijsten en andere echt verrassende voorstellen.
Top 3 beste Jussi Adler Olsen-romans
Het huis van het alfabet
Deze auteur heeft veel te danken aan dit werk dat hem, voor meer glorie, diende om als schrijver op te vallen boven het label van zwarte genre-auteur (wat niet slechter is, maar het biedt in ieder geval een meer divers idee over het vermogen om te schrijven). Met een oorlogszuchtig tintje presenteert de auteur van deze roman ons een uniek verhaal, dicht bij het eigen noir-genre van de auteur, en heruitgegeven door verschillende labels sinds het voor het eerst werd gepubliceerd in 1997.
De plot in kwestie draait om de ontsnapping van twee Engelse piloten midden in de Tweede Wereldoorlog. De twee leden van de RAF worden tijdens de vlucht gedood, maar weten te overleven en vallen op Duitse bodem. Op dit punt leek het verhaal op de film We Were Never Angels van Sean Penn en Robert de Niro, waarin de beroemde acteurs twee ontsnappingen uit een gevangenis in Canada speelden.
Een soortgelijke ontsnapping tussen de besneeuwde natuur met soortgelijke dialogen en een bepaald punt van die indirecte humor die tussen beide verhalen wordt gedeeld en die zich tijdens dit eerste deel van het verhaal zal uitstrekken. Terugkomend op deze roman, het punt is dat Bryan en James tijdens hun ontsnapping maar één alternatief vinden: doorgaan als zieke mensen die bestemd zijn voor een Rode Kruis-trein.
Wat ze niet konden weten, is dat deze trein Duitse soldaten herbergde. Bryan en James nemen de identiteit aan van twee SS-officieren, hun onbekende lot wordt uiteindelijk The House of the Alphabet, een psychiatrisch ziekenhuis waar ze hun dementie moeten blijven accepteren, zonder te weten welke behandelingen ze kunnen ondergaan en misschien hun leven meer op het spel zetten. risico dan welk ander alternatief dan ook.
Dat is wanneer we de film veranderen en we benaderen Shutter Island van Scorsese, met die absoluut zwarte stip over waanzin. In een donkere omgeving, omringd door slechte voortekenen, zullen jonge piloten en vrienden ontdekken dat zij misschien niet de enigen zijn die zich voordoen als geesteszieken.
De beslissing is genomen en de situaties die voortkomen uit hun beslissing om op die trein te stappen, zullen hen op een onverwachte manier worden voorgelegd, tussen een zure humor en een gekweld gevoel waarin ze niet weten hoe lang ze daar nog zullen zijn, als ze ze zullen kunnen vluchten, als ze in staat zullen zijn om hun vertrouwen te blijven delen om gezond te blijven. Ze zijn gevlucht, ze hebben hun overhaaste beslissing genomen en nu hopen ze dat ze daar kunnen ontsnappen.
Het Marcus-effect
Over hoe de grote belangen uiteindelijk aan hun touwtjes kunnen trekken in de meest afgelegen plekken waar misdaad kinderen en jongeren uit de buitenwijken bedwelmt. Marcus is lid van een bende kleine criminelen die nog steeds op de grens van straffeloosheid staan. De leider is Zola, een gewetenloze jongen die de andere leden negeert.
Marcus begrijpt hoe gestoord Zola kan zijn als hij een lijk in zijn schuilplaats ontdekt. Absoluut doodsbang vlucht hij vandaar weg, maar het nieuws zal hem informeren over de identiteit van de overledene.
En het is dan dat wat zou kunnen worden gezien als een moord die parallel loopt aan een overval, is gericht op iets veel complexers dat de onderwereld van Zola en Marcus verbindt met zeer hoge sociale lagen die in staat zijn om alles te kopen en enkele jongens te betalen om te doden om hen te doden. haar status van corruptie verlengen. Afdeling Q zal de zaak overnemen en onmiddellijk ontdekken hoe de doodsoorzaken wijzen op een netwerk van krankzinnige belangen.
Het bericht dat in een fles kwam
Er is een deugd waarvan ik niet weet of ik die anders moet zeggen dan de misdaadschrijver Olsen. En het is dat hij humor weet te putten uit de botten van zijn slachtoffers.
Niet dat het hilarische humor is die door de roman loopt, maar het effect ervan op de verhalende spanning is als een nieuwe textuur voor het literaire gehemelte.
De romantische touch van een fles met een boodschap uit het verleden. Een in bloed geschreven tekst, een nooit afgesloten zaak over twee jongens die verdwenen in de jaren 90. Afdeling Q met Carl Morck, Assad en Rose proberen te transcriberen wat er in bloed geschreven was om antwoorden te vinden...
