3 beste boeken van José Luis Sampedro

1917 - 2013… Als deze enorme schrijver eenmaal vertrokken is, zal niemand meer weten wanneer hij die transcendentale wijsheid bereikte die hij in een interview of gesprek tentoonspreidde, en dat kwam nog beter tot uiting in zoveel boeken.

Het belangrijkste is nu om het bewijs te herkennen, een onvergankelijk werk aan te nemen voor zijn toewijding aan het bestaan, om het beste van de menselijke ziel naar boven te halen voor een betere wereld. Jose Luis Sampedro Hij was meer dan een schrijver, hij was een moreel baken dat we dankzij zijn nalatenschap bij elke gelegenheid kunnen herstellen.

Zijn werk opnieuw bekijken is introspectie door zijn karakters, het beste van jezelf zoeken en vinden, je overgeven aan het bewijs dat woorden kunnen helen voorbij de arrogantie, bravoure en het lawaai waaraan taal tegenwoordig wordt blootgesteld.

Het is niet eenvoudig om die te bepalen drie essentiële romans van José Luis Sampedro. Al zijn ficties zijn altijd iets meer, maar uit eigen leeservaring serveer ik hier mijn favorieten.

Top 3 aanbevolen boeken van José Luis Sampedro

De oude zeemeermin

Op het moment Ik heb al beoordeeld deze essentiële roman voor alle soorten lezers. Ik red een deel van wat ik destijds heb aangegeven: dit meesterwerk van José Luis Sampedro is een roman die iedereen minstens één keer in zijn leven zou moeten lezen, zoals ze zeggen voor belangrijke dingen.

Elk personage, te beginnen met de vrouw die de roman centraal stelt en die toevallig onder verschillende namen staat (laten we bij Glauka blijven), brengt de eeuwige wijsheid over van iemand die meerdere levens had kunnen leiden. Een jeugdige lezing, zoals het was in mijn eerste lezing, geeft je een ander perspectief, een soort ontwaken voor iets meer dan de eenvoudige (evenals tegenstrijdige en vurige) drijfveren van die periode voorafgaand aan volwassenheid.

De tweede lezing op volwassen leeftijd bezorgt je een mooie, aangename, ontroerende nostalgie, over wat je was en wat je nog hebt om te leven. Het lijkt vreemd dat een roman die historisch kan klinken zoiets kan overbrengen, nietwaar? Ongetwijfeld is de setting van een prachtig Alexandrië in de derde eeuw precies dat, een perfecte setting waar je ontdekt hoe weinig we vandaag de dag nog mensen zijn van toen.

Ik denk niet dat er een beter werk is om zich op een essentiële manier in te leven in de personages, tot in het diepst van de ziel en de maag. Het is alsof je het lichaam en de geest van Glauka kunt bewonen, of Krito met zijn onuitputtelijke wijsheid, of Ahram, met de balans van zijn kracht en tederheid.

Voor de rest, buiten de personages, wordt ook enorm genoten van de gedetailleerde penseelstreken van de zonsopgang boven de Middellandse Zee, aanschouwd vanaf een hoge toren, of het innerlijke leven van de stad met zijn geuren en aroma's.

De oude zeemeermin

De Etruskische glimlach

Een dik maar boeiend werk. En ik bedoel dicht door zijn diepte. De thema's familiebanden, het verleden, liefde op elk moment in het leven... Een oude Calabrische boer arriveert bij zijn kindertehuis in Milaan voor een medische check-up.

Daar ontdekt hij zijn laatste genegenheid, een schepsel waarin hij al zijn tederheid kan gieten: zijn kleinzoon, wiens naam Bruno is, zoals hij wordt genoemd door zijn partijdige kameraden. En hij leeft ook zijn laatste passie: de liefde van een vrouw die de laatste fase van zijn leven zal verlichten en hem al zijn volheid zal geven ... Een prachtige roman over het eeuwige probleem van de liefde, met de waarheid die een diepe kennis biedt van de menselijke ziel.

Zonder twijfel een van de beste romans van Jose Luis Sampedro, auteur geprezen door critici en ook door het publiek. Er is zelfs een speciale editie voor scholieren, een echte aanrader, je kunt het zien hier.

De Etruskische glimlach

De lesbische minnaar

Soms, nogal wat, mensen zijn paradoxaal. Misschien is het een kwestie van taal, waarmee we kunnen abstraheren over begrippen die zo dubbelzinnig zijn als die in deze titel. Maar dan zijn er de passies, die nooit verward worden door onze conflicten en tegenstrijdigheden.

Er is geen mogelijke paradox tussen waar we naar hunkeren en wat we uiteindelijk overgeven. Er kan geen overgave zijn zonder passie, en elke voorwendsel is een verwachte capitulatie. Een vurig liefdesverhaal tussen een vrouw die dorst heeft naar een man zonder machismo en een fetisjminnaar die van onderwerping houdt. Een erotische fantasie die vreemd is aan de repressieve onnatuurlijke seksuele voorlichting die nog steeds heerst. Een onderzoek naar de meerdere hersengenitale varianten van liefde.

Met een expressieve vrijheid gebaseerd op de striktheid van de rede, behandelt de auteur de kwestie van genderidentiteit en het zoeken naar authenticiteit door seksuele transformatie.

Wanneer hij de ervaring van zijn lesbische minnaar vertelt, nodigt José Luís Sampedro ons opnieuw uit - zoals hij al in oktober, oktober en in Real Sitio voorstelde - om "dieper, in het struikgewas van passies", binnen te gaan, geleid door de aangenomen Augustijnse zin als de motto van deze roman: "Heb lief en doe wat je wilt."

De lesbische minnaar
4.9 / 5 - (11 stemmen)

5 reacties op «3 beste boeken van José Luis Sampedro»

  1. Zonder twijfel is "De oude zeemeermin" een onmisbaar boek in elke bibliotheek die zijn zout waard is. Ik heb het als mijn talismanboek, als ik een nieuwe roman uitlees, herlees ik het af en toe nog een keer, want voor mij is het pure poëzie.

    antwoord
    • Dat klopt, Maria Elizabeth, tekst gemaakt van proza ​​zoals alleen een goochelaar een verhalende alchemie kan bereiken.
      Groeten!

      antwoord

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.