Het is moeilijk om thematische nieuwigheden te vinden in een literaire steengroeve die zo productief is als de Noordse qua aspect van het noir-genre. Tot je het tegenkomt Jens lapidus.
Deze Zweedse auteur vertelt zijn verhalen over de Stockholm zwarte trilogie altijd van de andere kant, vanuit het perspectief van de antihelden, profiterend van de ambiguïteit die dit verhaal biedt waarin goed en kwaad vervaagd worden door middel van personages die vaak codes van beide kanten combineren, op zoek naar die unieke lees-empathie, zelfs met de meest ondeugende.
Dit verschil met andere Noordse schrijvers is natuurlijk niet een geheel nieuw verschil. Kijkend over de vijver James Ellroy Het is beoefend sinds zijn briljante literaire verschijning decennia geleden, in die gevaarlijke jaren 80 van de voorsteden van de Verenigde Staten.
De toewijding van Jens Lapidus aan het strafrecht zal als inspiratie dienen voor zijn romans die, hoewel ze nog geen zeer uitgebreide bibliografie vormen, wel wijzen op de continuïteit die veel van zijn nieuwe bewonderaars verwachten.
Top 3 beste Jens Lapidus-romans:
Makkelijk geld
Zijn eerste roman in de trilogie condenseert zijn kennis van de misdaadwereld vanuit zijn perspectief als advocaat. De realistische rauwheid wist veel lezers van dit genre te boeien. Cocaïne, de markt ervan, de introductie ervan in elke sociale laag door middel van allerlei uitvluchten... En de personages die er direct omheen leven, een soort onderwereld die de realiteit van de kostbare drug voedt.
Totdat beide ruimtes elkaar ontmoeten. Personages als Jorge, een mensenhandelaar, Mrado, een huurmoordenaar of JW, een levenswerker zonder besef van het risico... Het zijn allemaal interessante antihelden met wie de auteur ons uitnodigt om ons in te leven. Uiteindelijk zijn het tegenstrijdige types, tot het ergste in staat en toch gehumaniseerd op basis van aspecten waarin we onszelf allemaal weerspiegeld kunnen zien.
Dit soort antihelden zoeken hun bijzondere wraak tussen een verdoofde samenleving, een recht dat opzij kijkt en een straat die zijn eigen wetten vaststelt voor iedereen die zijn domeinen wil bewonen.
Een luxe leven
Hoewel het natuurlijk is om de hele saga in chronologische volgorde te spelen, lijkt in dit geval de laatste aflevering veel beter dan de tweede, dus ik heb geen andere keuze dan het de zilveren medaille te geven.
De personages van Jorge en JW verschijnen hier als schipbreukelingen van hun eigen leven, met het oude verlangen naar een beter leven verpletterd door omstandigheden.
Maar het is slechts een kwestie van een chicha-rust. De geit trekt altijd de bergen in, en deze twee misdaadvogels zullen spoedig nieuwe wegen vinden in hun criminele gebeurtenissen om dat leven van luxe te bereiken, bevrijd van scrupules en moraal en omringd door ondeugden en hedonisme.
De aanval op de macht van de onderwereld lijkt de beste oplossing om niet altijd degenen te zijn die de prijs betalen om op straatniveau te handelen. Een snel plot op de rand van succes of mislukking, altijd in overweging nemend dat de tussentijd een proces is boven alle wetten.
Neuk haar nooit
Een titel die klinkt als de filosofie van al die personages uit het lagere Stockholm, geen geografische basis maar een diepe buitenwijk waar al degenen die gemakkelijk geld probeerden te krijgen zonder het te vinden en degenen die het leven als een voortdurende nederlaag ontdekten, naast elkaar bestaan in dramatische ondergang. En tussen al die zombies in de grote stad regeert een Joegoslavische maffia hun zielen.
De taal van de onderwereld, goed bekend bij de auteur, glijdt het verhaal binnen met dat totale realisme dat alleen taalkundige nabootsing oplevert.
Het probleem is dat deze verstoten karakters, gedomineerd door andere gewetenloze soorten georganiseerde maffia's, uiteindelijk een probleem kunnen worden, een echt probleem van onberekenbare omvang. De andere kant opkijken kan nooit de oplossing zijn.
